Dag 11 Mortara / Sant Albino (18 juli)
Vertrek: 6.20 uur
aankomst: 17 uur
33 km

De eeuwige rijstvelden houden aan. Al was er vandaag ook aardig wat mais te bewonderen en aangeplante populierenbosjes. Dat maakt de de tocht iets afwisselender als gisteren. Vanwege de hitte waren we vroeg vertrokken. We hebben tamelijk lange pauzes genomen ( 2 keer op een terras), waardoor we toch weer redelijk verkwikt waren om verder te gaan. Bijzonder was ook een lange tocht over een dijk langs de rivier van Vercelli naar Palestro.
Uiteindelijk zijn we veel verder gekomen dan verwacht. Ondanks 36 graden in de namiddag. We zijn gaan lopen met onze pluutjes als parasolletjes. Dat was niet verkeerd. In het klooster Sant Albino liggen we in de slaapzaal met 2 Italiaansen, 1 Russische en Bob uit Nijmegen. Er werd een eenvoudige maaltijd geserveerd ( wel met wijn). De abt kwam even binnen om ons te verwelkomen en plechtig de stempel van het klooster te plaatsen. Fijntjes merkte hij nog even op dat dit klooster terug gaat tot Karel de Grote. Toe maar.
Nella had ons al over Bob verteld ( en een foto laten zien) en in Nicorvo kwam hij ineens aanlopen. Kees: he daar heb je Bob. Dat was nog wel een grappig moment. Bob keek er vreemd van op dat hij werd herkend. En het laatste stuk naar Mortara hebben we met Bob in de gelederen vrolijk kletsend afgelegd. Terwijl het aan het einde van de dag er toch meestal sprake is van een zwijgend lijden. Net als bij Nella klikt het ook goed tussen Kees en Bob. Hij moet het doen met weinig geld en hij heeft een uitrusting bij zich van heb ik jou daar. Ook zijn tent wil hij nog niet terug sturen. Ik heb hem getrakteerd op een aperol spritz in Mortara. Ranja voor volwassenen. Kees houdt het bij de cola.
Ik krijg steeds meer in de gaten hoe bijzonder het is dat padre e filio deze tocht samen doen. Iedereen reageert daar heel verrast op. Wellicht komen we nog tot de spiritu sanctu.

Geschreven door Kees-en-Leonard