Om 06.30 ging vandaag de wekker alweer. Het was toch wat kouder geworden gedurende de nacht in de woestijn dan we gedacht hadden en dus hadden we een wat onrustige nacht achter de rug. Echter, toen we onze tent opende en uitkeken op het oranje zand van de woestijn was dit al snel vergeten. Een prachtig uitzicht zo aan het begin van de dag op de glooiende duinen.

Deze duinen zouden vandaag het decor zijn van de twee activiteiten die op de planning stonden. De eerste activiteit was het rijden op een quad door de woestijn. Dit begon al om 7.00. Nog voor het ontbijt verzamelden we met een Fransman en Aziz uit Ivoorkust bij de quads. Laura en ik deelden een quad wat gelukkig een automaat bleek te zijn. Alleen maar gas geven zou wel moeten lukken voor ons beide.

Ik begon als bestuurder aan de tocht en reed voorop in de groep achter de gids aan de heuvels in. Als een kind zo blij gaf ik extra gas in de bochten. We vlogen over de drempels en ik kwam er net te laat achter dat ik deze iets minder hard had moeten nemen. Een grote speeltuin voor mij dus, maar achter me hoorde ik steeds een stemmetje in mijn oor wat gilde of het iets zachter kon. Het bleek Laura te zijn en ook aan dovemansoren gericht. We reden langs wat paarden en mensen die in hutten in de beboste omgeving woonde. Geen pretje om iedere dag die quads voorbij je tuintje te zien razen lijkt me.

We reden een klein half uurtje en moesten helaas regelmatig wachten op onze Ivory Coast man die niet zo heel erg snel was. Het tweede deel van de tour was over het strand. Het ideale terrein voor Laura om voor het eerst van haar leven een quad te besturen. We wisselden en waar net nog een stemmetje in mijn oor klonk of het niet wat zachter kon, ging nu het gas ook volledig open en verscheen een grote glimlach achter het vizier van de helm (van ons beide). Na een tijdje op het strand moesten we weer het beboste gebied in, hetgeen wat lastiger werd met kuilen, heuvels, bochten en bomen. Het werd zelfs zo lastig dat mevrouw de controle over de quad verloor en de quad over twee kleine boompjes heen reed. Gelukkig was er verder niet zoveel aan de hand en de gids had het niet eens opgemerkt. Laura was er daarna wel klaar mee en wilde meteen wisselen, maar daar was de gelegenheid niet voor. We reden door, maar de snelheid was eruit. Na een kleine 5 minuten wisselden we en reden we de echte woestijn in.

We reden over een uitgestrekt landschap over hoge bergen en diepe dalen waarvan je eigenlijk niet kon zien hoe diep de dalen waren. We konden vol gas geven en hadden veel plezier terwijl we van het prachtige landschap genoten. We maakten nog wat mooie foto's en helaas moesten we weer terug richting het basecamp. De eerste activiteit was in ieder geval 100% geslaagd ondanks het schoonheidsfoutje van de bomen die omver gereden waren.

Na het quad rijden konden we gaan ontbijten. Dit gebeurde aan dezelfde tafels als waar we ons diner ophadden en we zaten met de Fransman en Aziz aan het ontbijt. Wederom konden we weinig contact met ze krijgen dus aten we rustig ons stokbroodje met jam, pasta en een omelet. Het eten was echt prima geregeld en niks kwam tekort.

Na het ontbijt stond de volgende activiteit op het programma, namelijk het rijden op een kameel door de woestijn. Het zou slechts 20 minuten duren, maar toch de moeite waard.
De kamelen stonden al opgesteld achter het basecamp en iedereen kreeg zijn eigen kameel. De kamelen zagen er niet heel erg goed verzorgd uit maar toch klommen we erop. Die beesten zijn toch best groot als je er naast staat. Een voor een klommen we op de rug van de kameel en deze kwam toch sneller en hoekeriger omhoog dan verwacht. Voor je het weet zit je zo'n twee meter hoger op de rug van een kameel.

Er gingen twee begeleiders mee en we wandelden een stukje de woestijn in. De kamelen sloften door het losse zand de heuvels op en af en wij maakten ondertussen wat foto's. Een beetje zielig was het wel maar ook wel weer leuk.
We liepen 10 minuten de woestijn in en maakten daar een groepsfoto. Dit was het hoogtepunt van de tour. Na de groepsfoto liepen we weer terug naar het kamp en binnen 20 minuten waren we weer terug. Lang genoeg en het was een leuke ervaring voor een keer.

Na de kamelenrit was het tijd om terug te gaan richting het hotel. We bleken de taxi terug te moeten delen met anderen uit het resort en nog twee passagiers die we in Thiès (spreek je uit als Tjes) af moesten zetten. De rit zou weer een behoorlijk deel van de tijd in beslag nemen. Het zou in totaal wel een uurtje of 4 duren. In Senegal wordt dit meestal eerder langer dan korter en ook nu.

We werden onderweg wederom een paar keer aangehouden om de corrupte politie te betalen. We kwamen weer langs allerlei kleine dorpjes met waterputten, kilometers lange savanne met kilo's plastic langs de weg. Ook stopten we om wat mango's te kopen langs de kant van de weg en binnen een minuut stonden er drie kinderen zowat in het taxibusje te bedelen om iets. Ze hadden geen schoenen en kapotte kleding aan. Hartverscheurend om dit niet van tv te zien, maar in het echte leven. Op zo'n moment besef je nog eens extra hoe oneerlijk de wereld verdeeld is en hoe blij we in Nederland moeten zijn met alles wat we hebben en wat er geregeld is. Zo vervelend is het allemaal niet als er een product uit je online bestelling van de jumbo niet geleverd wordt om welke reden dan ook. Deze reality check blijft toch wel erg hangen bij een bezoek aan Senegal naast de leuke excursies.

Na een uur of 3 zitten op een achterbank die te klein was om recht te zitten, kwamen we aan in Thiès. Helaas wist de chauffeur niet precies waar het hotel van de vrouw en haar kind was dat we af moesten zetten. We stopten maar weer een paar keer om de weg te vragen en uiteindelijk werd besloten om de vrouw met een lokale taxichauffeur het laatste deel van haar route in de stad af te laten leggen. Thiès is een chaotische, drukke stad en laat het niet echt toe om zoekend en twijfelend te rijden.

De volgende opgave was een pinautomaat vinden in M'Bour voor ons om het laatste deel van het verschuldigde bedrag te kunnen betalen. We hadden niet alles in een keer betaald natuurlijk en we wilden een bank vinden die ons geen 18 euro aanrekende om een keer te pinnen. We waren in totaal al 36 euro extra kwijt doordat we 2x hadden gepind. Afzetterij. Uiteindelijk wist onze gids natuurlijk ook niet hoeveel de transactiekosten zouden zijn en dus pinden we maar weer op goed geluk bij een andere bank dan waar we de eerste keer pinden. We slaagden er in ieder geval in om met onze creditcard geld te pinnen, maar met onze bankpassen lukte dat de eerste keer niet.

Uiteindelijk kwamen we pas om half 3 aan in het resort. Aangezien we al om 10 uur vertrokken was het wel weer lang genoeg geweest voor vandaag. We lunchten in het resort en namen nog een duik in het zwembad. Wat voelden we ons vies na al dat gezweet, niet douchen en al het sahara zand aan ons lijf. Een verademing om onder een douche te springen.

We hadden die avond gereserveerd bij de Italiaan, maar zouden daar al om 18.45 moeten zijn. Dit vonden we te vroeg dus we stuurden het personeel in de Riu app een berichtje dat we om 20.00 uur zouden komen. De volgende lichting zou toch pas om 21.00 uur komen. Helaas was dat wat te makkelijk geredeneerd. We kwamen er om 20.00 uur niet in omdat ze alles weer klaar moesten zetten en bereiden voor de groep van 20.45. Eigenlijk ook wel logisch, maar niet geschoten is altijd mis. We konden gelukkig nog aansluiten met de laatste groep en speelden om de tijd te doden nog maar een spelletje Perudo in de bar.

We aten wederom heerlijk en na het eten was er nog een djembee groep ingehuurd die een show gaven in het theater. We keken een kwartiertje, maar eigenlijk waren we te moe en dus besloten we om rond 22.30 lekker te gaan slapen.

Geschreven door Stefjacobs1993