Onze eerste prioriteit van vandaag was dus een bus vinden die naar Mancora zou rijden. We hadden redelijk op tijd de wekker gezet omdat de reis van Tumbes naar Mancora nog een paar uur zou duren en we die dag nog op het strand wilde liggen.
Rond half 10 waren we bij het busstation, waar we gisteren dus ook al waren, om een bus te nemen. Echter, hetzelfde liedje als gisteren. De man achter de balie zei dat er vandaag geen bussen meer naar Mancora reden en dat de eerste mogelijk morgenavond pas was. Dat was voor ons natuurlijk veel te laat, omdat onze vlucht morgen van Piura naar Lima gaat. Enigszins te neer geslagen, moesten we op zoek naar een andere oplossing. Gelukkig lijkt iedereen in Peru geld te willen verdienen en ons dus te willen helpen.
We zaten op een hekje en er kwam een man al schreeuwend naar ons toe of we naar Mancora moesten. Natuurlijk zouden we dit met de taxi kunnen doen, maar dat was veel te duur. De man hield eigenlijk iedere minivan aan die er langs kwam en vroeg of er nog plaats was voor twee personen. Uiteindelijk vond de man een chauffeur en hebben we onze backpacks op het dak van de auto gegooid. Wellicht veel meer betaald dan met de bus, maar sowieso minder dan met de taxi en we waren onderweg naar Mancora.
Na een rit van zo'n 1.5 tot 2 uur, kwamen we aan in het (inderdaad, altijd!) zonnige Mancora. Een klein, toeristisch plaatsje aan de kust waar alles draait om chillen, feesten en surfen. We sliepen dit keer voor het eerst op een slaapzaal en dat was wel even wennen. Stapelbedden, nergens plaats voor, gedeelde douche, maar ach zon, zee, strand maakt een hoop goed. We hebben onze backpacks in de kamer gedropt en hebben eerst een duik in het zwembad genomen. Na de lunch zijn we naar het strand gegaan en daar hebben we tot een uurtje of 6 gelegen.
Na het douchen, zijn we wat gaan eten in het stadje. Je moet jezelf voorstellen dat dat betekent dat je bij iemand thuis komt, die buiten kookt voor anderen. Je gaat zitten op een plastic kruk, bestelt wat rijst met friet en kip of vis en that's it. Zie foto voor de details.
Natuurlijk was er 's avonds bij het hostel weer een beerpong toernooi en vaak is dat de start van een leuke avond. Ook dit keer. We ontmoette een Belgische jongen van 27 en hij stelde rond 00.00 uur voor om naar een ander feest te gaan. Deze feesten worden "Loki-feesten genoemd naar de naam van de bijbehorende keten. We stemde in met zijn voorstel en namen de tuk tuk naar een hotel een laar kilomter verderop. In Peru is dit een bekend fenomeen en in de hotels/hostels van die keten, vinden iedere dag feesten plaats waar zowel locals als toeristen naartoe gaan. Rond 03.00 uur zijn we de slaapzaal ingedoken voor een korte nacht.
Geschreven door Stefjacobs1993