Redelijk op tijd vertrok onze vlucht van Jeddah naar Jakarta. Een vlucht die maar liefst 9.5 uur in beslag zou nemen.
Gelukkig werkte onze tv displays geweldig, was mijn voetsteun niet kapot en was het eten top. NOT. Gelukkig had ik een aardige buurvrouw die wel wilde wisselen van plaats. We hadden het vermoeden dat er erg veel Indonesische mensen naar Mekka waren afgereisd. Zelfs met hele groepen tegelijk met dezelfde koffertjes en kledij. Indonesië is het grootste moslim land ter wereld en aangezien iedere moslim een keer naar Mekka zou moeten en het vandaag ook nog Islamitisch nieuwjaar is, zou onze veronderstelling zomaar kunnen kloppen. We hebben het niet gecheckt, dus zeker weten zullen we het niet doen.
Gelukkig hebben we wel een uurtje of 4 kunnen slapen in het vliegtuig. Maar al bij al waren we het wel behoorlijk beu na die 9.5 uur. We landde rond kwart over 5 lokale tijd (kwart over 12 NL-tijd).

Jakarta was niet onze eindbestemming, want we hadden nog een vlucht tegoed van Jakarta naar Medan (Sumatra) met een andere maatschappij. Om deze reden moesten we onze bagage ophalen en opnieuw inchecken. Na een vrij lange wandeling over dit ontzettend grote vliegveld kwamen we bij de immigratiedienst. Dit leverde ons toch wat spanning op aangezien we voor de reis een elektronisch visum hadden aangevraagd. Ik had namelijk op mijn visum de verkeerde datum ingevuld dat mijn paspoort verliep. Ik had de datum van de datum van aanvraag ingevuld (verschrikkelijke website... en ja, ook gewoon stom van mij). Verder had ik als stad waar we Indonesië binnen zouden komen Medan ingevuld, maar dat had natuurlijk Jakarta moeten zijn. Lekker handig gedaan, niet dus. In het ergste geval moesten we een visum on arrival aanvragen en opnieuw betalen dacht ik. Eenmaal aangekomen bij de douanier, hebben we twee keer lief gelachen en mochten we passeren. Selemat Datang di Indonesia (welkom in Indonesië).

Het was goed dat dit goed afliep want we hadden onze tijd achteraf toch wel nodig. Het wachten op de bagage duurde namelijk vrij lang en nadat mijn tas vorig jaar nog in Washington stond en ik in Brussel, blijven dat toch kleine momentjes. Gelukkig kwamen beide tassen van de band en konden we op zoek naar de incheckbalie voor de vlucht van 19.50 naar Kuala Namu (Medan, Sumatra). Na even zoeken hadden we de balie gevonden en de vrouw achter de balie onze naam op de lijst ook. We dropte de bagage en moesten weer door een nietszeggende douanecontrole. We kochten nog wat te eten en te drinken en maakte meteen kennis met de relatief lage prijzen in Indonesië. 2 ijskoffie en een koud flesje water, dat wordt dan 50.000 Rupiah (/ongeveer 16.500) ongeveer 3 euro.

We zochten een plaats bij de gate en kwamen er achter dat ook deze vlucht een vertraging had van minimaal een half uur. Uiteindelijk vertrokken we wel een uur later dan gepland met een vergelijkbaar Transavia vliegtuig. Niet ideaal omdat we nu pas rond 00.20 in het hotel zouden zijn. We maakte ook meteen kennis met de vriendelijke mensen in Indonesië bij de gate. Een man van onze leeftijd gaf ons meteen wat tips om te doen, te eten en hoe te reizen. Altijd welkom natuurlijk!

De vlucht duurde iets langer dan twee uur en eindelijk waren we op onze eindbestemming. Gelukkig duurde de afhandeling van de koffers slechts enkele minuten en konden we een taxi nemen naar het hotel. Uiteindelijk waren we om 00.30 voor de deur van ons hotel. Dat betekent dat we van deur tot deur 35 uur gereisd hebben om te komen waar we nu zijn. Tja, noem het zonde van de tijd, noem het gekkenwerk, wij zijn blij dat we er zijn en nu kan de vakantie dan echt beginnen. Morgen een beetje door de stad Medan struinen en de Indonesische cultuur leren kennen, maar nu eerst wat slapen.

Geschreven door Stefjacobs1993