Vandaag hadden we gepland om een tour naar Semuc Champey te gaan doen en tevens ook een tour door een grot. Dit zijn de twee dingen waar iedereen hier eigenlijk voor komt.
We hadden de tour geboekt bij het hostel. Dit was nog niet zo gemakkelijk aangezien de medewerkers voornamelijk locals zijn. De locals die hier wonen, spreken geen Spaans, maar Mayan. Dit lijkt in geen velden of wegen op Spaans en laat dat nou net een taal zijn die op Duolingo niet bestaat. Maar, met de Google vertaler komen we ook een heel eind.

De tour begon rond 9 uur en zou de gehele dag in de beslag nemen (zo tot 4 uur). We werden netjes door een tourguide opgehaald rond die tijd en met een groepje van 9 vertrokken we al lopend naar Semuc. Het groepje bestond voornamelijk uit Israëlische mensen. Deze zijn namelijk nogal veel op reis. Dit doen ze blijkbaar vaak na hun verplichte militaire dienst van 2 à 3 jaar.
We liepen een klein half uurtje naar de ingang van Semuc. Semuc Champey is een soort gebied met watervallen en 6 verschillende natuur pools waarin je kunt zwemmen. Dit ligt midden in de jungle en tussen de bergen. Het is een prachtig gezicht, maar tevens ook nog een fijne plek om te ontspannen. We zouden eerst naar een viewing point gaan waar we een mooi uitzicht zouden hebben over Semuc. Er was ons alleen niet bij verteld dat dit een klim van zo'n drie kwartier omhoog door de bloedhete jungle. Natuurlijk begrepen we dat een viewingpoint weer klimmen zou worden, maar met het drukkende weer was dat geen pretje. We konden ons shirt en broek uitwringen van het zweet toen we eenmaals boven aangekomen waren. Het was wel een prachtig gezicht en we kregen ongeveer een kwartiertje om foto's te maken en van het uitzicht te genieten. De tocht naar beneden was ook weer een pretje. Eén foute stap of je struikelt per ongeluk en je ligt beneden. Op de weg naar beneden zaten allemaal mensen langs de kant om wat drinken te verkopen of wat fruit. Wel een treurig gezicht om die mensen zo wanhopig te zien en hopen dat je iets koopt.

Na het viewing point zijn we naar de waterpoelen gegaan. We kregen daar twee uur de tijd om wat rond te zwemmen, foto's te maken en van wat rotsen af te glijden tussen de vissen in. We hebben eigenlijk alle 6 de baden wel gehad en daarna hadden we het ook wel gezien. Het was heerlijk verkoelend in de warmte van de jungle. Ook gingen we nog in een soort mini grot waarbij je eigenlijk alleen met de hoofd tussen het water en de rotsen zit. Laura bleef hier maar ver weg van, maar ik wilde het wel proberen. Het was een spannende minuut, maar ik heb het gehaald.

Na Semuc zou de lunch op ons wachten die we de dag van te voren door hadden gegeven in het hostel. Voor ons beide een pasta en hij was nog redelijk warm ook. Een kleine bijkomstheid is dat we beide niet super veel honger hadden omdat we wat maagklachten hadden en de consequenties op het toilet daarvan ;).

De volgende stop op het programma zou een tour door een grot zijn. Deze Cuevas Marias zoals ze genaamd zijn, is een grot met vleermuizen die je kunt bezoeken. We wisten niet echt wat we er van moesten verwachten. Bij de ingang van de grot kreeg iedereen een kaars en vervolgens moesten we door het water zwemmen met de kaars door de grot. Dit bleek slechts het begin. We belandden in een tour door een grot door het water, klimmen op stenen die je niet ziet. Stapje voor stapje en maar hopen dat je je schenen niet stoot aan de volgende steen. Uiteindelijk kwamen we aan bij de waterval die we op moesten klimmen. Al het water in je gezicht en ondanks dat het maar drie treden waren, leek de klim op de waterval lang te duren. Dit ook omdat je geen idee had hoe ver het was. Ik besloot de klim op de waterval te doen en Laura besloot de trap te nemen hetgeen nog niet zo makkelijk was aangezien die ook half in de waterval stond.
Na de waterval kwamen we bij een punt waar je een paar meter op een rots kon klimmen en eraf kon springen. Ook dit was wel een spannende ervaring, want je moest natuurlijk wel precies goed springen.

De terugweg was eigenlijk dezelfde weg weer terug, behalve dat we door een zeer smalle opening moesten wat eigenlijk een waterval was. De gids hielp ons een handje en we gleden van de waterval naar beneden. Het enge was alleen dat je geen idee had hoelang de slide ging duren en waar je terecht kwam. Uiteindelijk belandde we in het water, maar als je niet weet hoelang het duurt voordat je weer boven gaat komen duurt iedere seconde wel lang.
Uiteindelijk zijn we er zonder al te veel kleerscheuren weer uit gekomen. Een tocht om niet snel te vergeten.

Na de cave tour was het tijd om te gaan tuben (op een zwemband een rivier afvaren). Maar daarvoor kregen we nog de kans om vanaf een schommel in de rivier te springen. De eerste keer dat ik het probeerde ging niet zo soepel (al het begin is moeilijk hè), maar de tweede keer was ik net een schoonspringer!

Nadat degene die wilden gesprongen hadden, liepen we wat verder om nog een waterval te bekijken en het punt waar we op de band in de rivier geduwd werden. Deze activiteit van de dag lag Laura ook wat beter. Chillend op een band een rivier af. Het enige wat miste was een koud Corona biertje. Maar gelukkig hadden ze daar wat op bedacht. Na een paar minuten kwamen er twee kinderen van 16 en 12 de rivier inspringen met twee koelboxen met bier. Ze waren zeer opdringerig, maar het lukte ze wel om wat biertjes te verkopen. Na 10 minuten was het tuben voorbij en moesten we uit de band zien te komen.
We praatten nog wat na met de twee kinderen die klaarblijkelijk slechts 1 dag per week naar school konden op maandag. Wel erg sneu dat deze kids op die leeftijd het geld al moeten verdienen, maar zo werkt dat hier nou eenmaal. We betaalden de kids 3.20 (25 Quetzal) per biertje, veel te veel natuurlijk, maar ze hadden er ook wel veel moeite voor gedaan.

Na het tuben was de tour voorbij. We liepen terug naar het hostel en kwamen daar rond 4 uur weer aan. Als het goed is zou men bij het hostel wat rond gebeld hebben of er nog meer mensen gevonden waren die naar Río Dulce wilden om de auto vol te krijgen. Laura had begrepen dat je daar namelijk alleen met een 4x4 truck kon komen en dus niet met een minivan.
Na drie kwartier kreeg ik eindelijk het verlossende antwoord dat het gelukt was en we een ticket konden krijgen voor 300Q (÷7.77 = 38.61€). Hier waren we wel erg blij mee, anders zouden we eerst 9 uur naar het Noorden moeten, vervolgens weer 9 uur naar het zuiden en weer 9 uur naar het noorden.

'S avonds hebben we nog wat gechilled na zo'n inspannende dag in een hangmat bij het hostel. We zaten eigenlijk in een soort party hostel, maar daar was de afgelopen twee dagen weinig van te merken. Alleen vanavond was er wel wat gezelligheid, maar dat was eigenlijk voornamelijk de groep Israëliërs dus we besloten om samen maar een spelletje te spelen en redelijk op tijd naar bed te gaan.
De volgende ochtend zouden we weer om 07.00 uur opgehaald worden voor de reis naar Río. We bestelden nog een breakfast to go en gingen te bed.

Geschreven door Stefjacobs1993