De dag begon goed vandaag. We hebben vanmorgen vroeg de scooter gepakt naar een ochtendmarkt genaamd Gunungsari. Wat we hier aantroffen was eigenlijk niet te bevatten met een Europese gedachte. We zagen hier allerlei dingen die je kon kopen, vis, vlees, groente, fruit en specerijen. De foto's zeggen denk ik genoeg. Daarna hebben we de scooter gepakt naar Sengiggi. Een stadje verderop. Op deze sloeg het noodlot echter toe. Ik was aan het rijden met 40 km/u met Loek achterop. Opeens sloeg er een scooter rechtsaf en ik zag het te laat en Loek schreeuwde: kijk uit. Uit reactie gebruikte ik alleen mn voorrem waardoor we vielen en over het asfalt schaafde. Loek brak hier, zou later blijken, zijn sleutelbeen en ik hield er zeer diepe schaafwonden aan over. Ik ga het verhaal niet in detail vertellen want dan wordt het veel te lang. We hadden geluk dat er een Engelse man (Wayne) voorbij kwam die hier woonde en dus ook Indonesisch sprak. Hij heeft ons naar de eerste beste kliniek gebracht en daar zijn onze wonden schoon gemaakt. Daarna naar het volgende ziekenhuis met een vriendin van Wayne (Yuli). Yuli is een vrouw van het eiland en spreek erg goed Engels. Zij is de hele dag bij ons geweest en heeft ons geholpen met vertalen. Uit de foto in het tweede ziekenhuis bleek dat Loek zijn sleutelbeen gebroken had en dat hij daarvoor geopereerd moest worden. Gelukkig zou de verzekering de kosten van 2000 euro voor de operatie op zich nemen en daardoor kon de operatie nog savonds plaats vinden. Ondertussen ben ik met Yuli en Wayne naar de politie gegaan om onze scooter terug te halen en de schade aan de andere scooter te betalen aan de wederpartij. De politie was namelijk snel ter plekke en deze hadden onze scooter in genomen. Met 20 euro waren we hier mee klaar en hebben we wat gegeten bij het restaurant van Wayne. Na het eten ben ik naar het ziekenhuis gegaan om Loek op te wachten na zijn operatie. De operatie heeft in totaal 2.5 uur geduurd, maar is geslaagd. Hij had al een stuk minder pijn (kreeg ook pijnstillers). Loek moest een nacht in het ziekenhuis blijven en ik ben naar het guesthouse gegaan om te slapen. De scooter stond nog bij het restaurant van Wayne zodat we deze morgen op konden pikken. Een zwarte dag tijdens onze reis en dit zal onze plannen vet in de war schoppen. We weten nog niet wat de toekomst gaat brengen, maar eerst herstellen van de val.

Geschreven door Stefjacobs1993