Zoals in het reisverslag van gisteren reeds verklapt, zouden we vandaag naar Machu Picchu gaan.

De dag begon vandaag vroeg want we zouden om half 6 opgehaald worden. Dus, wij stonden netjes om half 6, ontbeten en wel, in de kou te wachten voor ons hostel. Om 6.10 moesten we bij de trein zijn die om 6.40 zou vertrekken. Het zou zo'n 20 minuten rijden zijn naar het station van Poroy. 05.35.. 05.40.. 05.45.. niemand te zien. Gelukkig konden we iemand bellen en die vertelde dat ze wat problemen hadden met de taxi chauffeur en dat het nog 5 minuten zou duren. 05.50.. 05.55.. niemand te zien. Vervolgens appte we naar de touronderneming en die appte terug dat we zelf een taxi moesten nemen naar het station en dat ze ons het geld terug zouden betalen. Slechte start van de dag, maar we haalden de trein.

De treinrit zou zo'n 3.5 uur duren met een tussenstop in Ollantaytambo. We kwamen langs prachtige gebieden met eeuwige sneeuw, hoge bergen en een wild stromende rivier. Zelfs koffie en een snack inbegrepen voor dat geld! Onlangs is er een ongeluk gebeurd op dit traject, hetgeen makkelijk voor te stellen is. Het spoor is in principe enkel, hetgeen lastig is voor het vervoer van passagiers van A naar B en van B naar A. Daarom zijn er enkele passeerplekken gemaakt, maar dat moet erg nauw op elkaar afgestemd worden. Foutje is zo gemaakt dus. Verder worden de wissels bediend door iemand die uit de trein springt, een hendel omzet en door met de trein. Veel handmatig, foutgevoelig werk. Gelukkig bij ons geen ongelukken en rond 10.15 kwamen we aan in Aguas Calientes, het eindstation van de trein.

Daar aangekomen bleken we 2 opties te hebben, lopen of met de bus omhoog. Een enkele busreis kostte maar liefst 40 Soles (11 euro) en een dubbele 78 soles (20.50 € per persoon). Omdat we weinig zin hadden om uitgeput bij Machu Picchu aan te komen, besloten we een one-way ticket te kopen. Huppakee, weer 80 Soles richting een bedrijf met monopolie positie dat heel de dag met busjes op en neer rijdt. Busticket bemachtigd, weer in de rij van zo'n 500 meter om in de bus te kunnen. De rit zou ongeveer een half uur bedragen, dus 12 uur boven zou redelijk krap worden. Echter, we waren kwart voor 12 boven. Mooi op tijd om naar binnen te kunnen. Nog even plassen (weer 2 Soles (0.50 €))... Dit commerciële gedoe werden we nu wel redelijk beu, ondanks dat we hier van te voren op gerekend hadden en we weten dat dit DE hotspot van Peru is. Na een minuut of 10 dringen om naar binnen te mogen, waren we dan eindelijk op the place to be.

We besloten om geen gids te nemen (weer 30 Soles p.p (zo'n 8€). We liepen rechtstreeks naar de controle tower, waar we de klassieke Machu Picchu foto konden maken. Dat hadden natuurlijk zo'n 500 andere mensen ook bedacht. Nadat we de foto bemachtigd hadden en even van het uitzicht hadden genoten zijn we onze tour vervolgd.

Eerst even wat achtergrond info over Machu Picchu. Machu Picchu was een Incastad die tot zo'n 500 jaar geleden bewoond was door ongeveer 500 mensen. Machu Picchu was niet alleen een stad, maar ook een gebedsplaats, er werden gewassen verbouwd en offers gebracht. Met andere woorden, er bestond een beschaving. In het jaar 1911 was er een man uit de US die opzoek was naar een Incastad (niet Machu Picchu). De man, genaamd Hiram Bingham, ging naar een boer in de buurt en vroeg hem of hij iets van de stad wist. Dat wist hij niet, maar wel iets anders (Machu Picchu). Hiram betaalde de boer 1 Sol en de boer bracht de man door de jungle naar de stad. Hiram claimde de ontdekking en maakte het bekend aan de wereldwijde bevolking. Opvallend was dat er op dat moment nog bewoners waren in de stad, maar deze hebben de stad snel verlaten.
Verder hebben de Inca's zo'n 50 jaar gebouwd aan Machu Picchu en er 40 jaar geleefd. Door een gebrek aan voedsel, oorlogen etc. hebben zij een andere stad opgezocht om te gaan wonen.

Nadat we de klassieke foto geschoten hadden, besloten we toch maar bij een groep met gids aan te sluiten, om ook wat achtergrond info te krijgen. Achteraf blij dat we dat gedaan hebben. In de stad zijn nog enkele huizen te zien, tempels, plaatsen waar gewassen werden verbouwd, manieren waarop de kalender werd gemaakt met behulp van de zon en opslagruimtes. Zeer indrukwekkend om te zien en vooral als je bedenkt in wat voor relatief korte tijd het gebouwd is.

Na zo'n 4.5 uur de stad te hebben bekeken, besloten we er een eind aan te breien. We hadden bedacht dat de wandeling naar beneden ons wel zou lukken na de Quilotoa loop, maar dat viel nog aardig tegen. De traptreden waren erg hoog en de loop duurde dik een uur.

Terug aangekomen in Aguas Calientes moesten we op zoek naar ons hostel. We hadden een slaapzaal geboekt omdat we de volgende dag al weer vroeg zouden vertrekken. Cheap option en dat bleek terecht want we moesten eerst nog even 150 traptreden op om in het meest aftandse hostel van de reis tot nu toe te slapen. Achja, de bedden waren prima en de twee Franse meiden op onze kamer spraken toch amper Engels, dus veel communicatie was ook niet mogelijk. Bovendien hadden zij rond 4 uur de wekker want zij hadden de goedkoopste trein van 5 uur terug.

Na een koude douche hebben we 's avonds het stadje Aguas Calientes nog even verkend. Zeer weinig te doen, alles gericht op het toerisme naar Machu Picchu en er zijn verschillende warmwaterbronnen (aguas calientes = warme wateren). De entree voor deze bronnen bedroeg 20 Soles p.p en bovendien hadden we al gedoucht en daarom hebben we dit even over geslagen. Na wat geslenter door het stadje zijn we rond 9 uur terug naar het hostel gegaan.

Machu Picchu, been there, done that, maar de totale kosten die we hiervoor betaald hebben (deels onze eigen schuld) zijn naar onze mening exorbitant hoog. Voor de Peruaanse bevolking zijn de kosten aanzienlijk lager. Bovendien vinden we het niet erg om als toerist wat meer te betalen, maar de totale kosten om deze eeuwenoude Incastad te bezichtigen waren erg hoog. Echter, zeker de moeite waard en bovendien een stempel van Machu Picchu in ons paspoort. Wie wil dat nou niet?

Geschreven door Stefjacobs1993