Na een nacht waarin we beide toch een paar keer wakker waren geworden om te checken of we geen bezoek hadden van kakkerlakken of andere beesten in de klamboe, ging de wekker al vroeg (5 uur) om de otterfamilie te gaan bezoeken.

In Lago Sandoval leven op dit moment zo'n 8 otters. Het zijn er op dit moment zo weinig omdat ze vaak worden opgegeten door de kaaimannen en omdat er op gejaagd werd door de plaatselijke jungle bevolking. Op dit moment worden de beesten gelukkig beschermd. Na zo'n 20 minuten kanoën, kwamen we aan bij het nest van de otters. Ze waren op dit moment net op jacht naar vis (otters eten zo'n 3 kilo vis per uur). We moesten erg stil zijn, om ze niet te storen. Verder hoefde we weinig moeite te doen om de otters te horen en zien. De jonge otters maken een grote herrie die lastig te beschrijven is, maar ze roepen om eten aan de ouders. Het is echt prachtig om die beesten (kunnen wel bijna twee meter lang worden) druk bezig te zien met jagen, jongeren voeden, zelf eten en uitkijken dat ze zelf niet gegeten worden. Dit laatste kan ieder moment gebeuren, want tijdens ons bezoek aan het nest, bracht een kaaiman ook bezoek aan het nest. Gelukkig bleef het bij een bezoek.

Na een dik uur gekeken te hebben naar de bezigheid van de mooie beesten, zijn we terug gevaren naar de lodge waar het ontbijt voor ons gereed stond. Raad eens, rijst met wat groente en wat brood. Wederom prima en voedzaam, maar weer rijst.

Na het ontbijt, stond er wederom een jungle tour op het programma. Deze jungle tour was vooral gericht op de bomen in het regenwoud en dan vooral met een omtrek van, ik schat, meer dan 25 meter. Onze gids Luis, vertelde alles over het primaire bos. De bomen die daar staan, zijn erg sterkte bomen en vooral bomen die familie zijn van de banenenboom. Ze beschermen het secundaire bos waar de eeuwenoude bomen staan. Dat deze bomen zo sterk zijn, kun je zien aan het feit dat er bijna alleen deze soort boom staat, de rest wordt als het ware vermoord door de bomen. Verder staan er in het primaire bos ook working trees. De bomen worden zo genoemd omdat ze per jaar zo'n 30 centimeter verschuiven om meer zonlicht te krijgen (ja, bomen kunnen dus van plaats wisselen).

Natuurlijk ontbrak ook de nodige uitleg over de apen die we zagen en de mieren die we zagen ook niet. Mieren zijn eigenlijk best bijzonder en hebben een belangrijke functie in het regenwoud. Ze maken de grond schoon, beschermen bomen, doden bomen die andere bomen kapot proberen te maken. Er zijn ongeveer 4 verschillende soorten mieren: mieren die jagen, mieren die larven dragen, mieren die werken en mieren die jagen en werken. Na een wandeling van meer dan een uur, konden we gaan zwemmen in het meer. Je moest het water wel eerst vrij maken van piranha's, maar dan kon je prima zwemmen. Dit hebben Laura en ik even overgeslagen en hebben genoten van de rust over het meer. Verder hebben genoten van de prachtig gekleurde vlinders aan het meer die op zoek waren naar mineralen.

Na deze wandeling was het wel weer tijd geworden voor de lunch. Soep, rijst met kip en een aardappel. Na de lunch werden twee Spanjaarden en ik gevraagd of we mee wilden gaan voetballen om 14.00 uur. Het kostte slechts 5 Soles per persoon, en we besloten mee te doen. Laura bleef ondertussen lekker chillen in de hangmat. Op zo'n 10 minuten lopen was een soort voetbalveld gemaakt en zaten zo'n 15 locals te wachten op de tegenstander, 3 gidsen en wij 3. Nadat de bal nog even opgepompt werd, moest er serieus gevoetbald worden. Deze jongens doen dit iedere dag om 14.00, op het heetst van de dag. Wie 2 van de drie potjes wint, krijgt al het geld dat is ingelegd. Je raad het al, er werd dus serieus gevoetbald. Grappig om het verschil te zien tussen het fysieke spel van de jungle bewoners en gebrek aan techniek en de techniek van Europeanen die minder fysiek spelen. Uiteindelijk verloren we 2 van de drie wedstrijden en keerden we uitgeput terug naar de lodge. Erg leuk om een potje te voetballen in de jungle ondanks de verdiende verliespartij!

Na een snelle douche, stond om 16.00 het volgende deel van het programma gepland: een nachtwandeling door de jungle, vooral op zoek naar vogelspinnen. Het duurde niet heel erg lang of Luis had al een paar holletjes gevonden. Hij lokte de beesten voorzichtig uit hun holletje zodat we ze beter konden bekijken. Bijzondere en grote beesten en mooi om ze zo in het wild te zien! Luis had verder ook een leuk spel bedacht toen het donker werd. We moesten gaan ervaren hoe donker het in de jungle kan zijn en welke geluiden er 's nachts allemaal te horen waren. Persoon 1 (ik in dit geval) bleef op punt A, persoon twee ging 30 meter verderop staan op punt B enzovoort. Er mocht eigenlijk geen licht aan en we moesten een kwartier op dezelfde plaats blijven en luisteren naar de geluiden en ervaren hoe donker de jungle was. Spannend spel als je bedenkt dat je tussen de vogelspinnen, mega grote mieren, eventueel anaconda's staat. Dan duurt een kwartier toch vrij lang. Een bijzondere ervaring, maar blij met de gedachte dat het slechts een kwartier zou duren en we als groep gewoon terug konden naar de lodge.

Na deze nachtwandeling stond het diner gereed en jawel, wederom rijst, dit keer met vlees en wat erwten. Erg lekker, maar weer redelijk hetzelfde. Na het diner, waren we wel weer moe van de dag. Overdag hadden we gelukkig een andere kamer toegewezen gekregen, die wel elektriciteit had (tussen 18.00 en 21.00) en een wat schonere douche, wat schoner bed en allemaal net wat groter. En dat zonder er om te vragen! Prima. Echter, de dierlijke bewoners van de jungle waren ook hier aanwezig, want toen we wilde gaan slapen hadden we een hagedis op bezoek in de badkamer, 15 centimeter schat ik. Achja, dit keer geen kakkerlakken en de hagedis was redelijk snel weer weg. Klamboe over het bed en slapen. Althans, dat dachten we want toen werd er op de deur geklopt. Het was Luis die vroeg hoelaat onze bus morgen ging en we antwoorden dat we geen terugtickets hadden gekregen van onze oplichter Alex in Cusco terwijl al het transport geregeld zou worden. Na wat op en neer gebel met het kantoor, bleek al snel dat we de tickets alsnog zelf moesten regelen en betalen. Luis kende nog wel iemand bij Moviltours (enige maatschappij die vroege busritten (10.00 am) aanbied. Deze bus wilde we wel hebben in verband met het vervolg van ons programma. Luis sprak af dat we zijn naam morgen moesten zeggen bij de desk op de busterminal en dat de tickets betaald moesten worden en we mee konden. Prima voor nu, want we hadden weinig keus. Met een naar gevoel over onze oplichter in Cusco gingen we slapen.

Geschreven door Stefjacobs1993