We hadden met onze taxi chauffeur Bram afgesproken om 09.00 uur te vertrekken vanaf het hotel. Hierdoor konden we nog ontbijten met wat toast en een koffie. Bram stond netjes op tijd klaar en we begonnen onze reis richting het westen. De rit van vandaag zou een behoorlijke tijd in beslag nemen. Bram dacht aan een uur of 5.

We stapte in de auto en Bram begon zich meteen te verontschuldigen. We hadden de dag ervoor 900.000 IDR afgesproken, maar hij moest van zijn baas toch 1.000.000 hebben. Dat zijn natuurlijk geen afspraken en dus zeiden we dat dat niet de afspraak was. Hij belde zijn baas, maar we hadden het vermoeden dat dat zijn vrouw was die net aan het eten was. Na een kort gesprek bleek de 900.000 toch akkoord te zijn. We begonnen de trip en probeerde een gesprekje met de chauffeur te starten. Via Google Translate stelde we hem wat vragen, maar dat schoot natuurlijk ook niet echt op.

De wegen in Indonesië en zeker op Flores zijn natuurlijk niet zoals in Nederland. Sterker nog, een koeienpad is soms nog beter aangelegd. Soms houdt de weg ineens op en rijd je ineens enkel over een zandpad met wat kuilen erin. Soms is de weg ineens afgesloten en word je door een zandpad in de jungle omgeleid. Met een Citroën C1 zou je hier niet erg ver komen. Toch is het niet alleen kommer en kwel want je komt ook langs prachtige plekken. We stopte dan ook een paar keer op wat mooie uitzichtpunten om wat foto's te maken.
Het volgende moment reden we op een weg langs het water, waarbij de helft van de weg was weggeslagen. Over het stuk dat er nog wel was, liep een grote scheur over het asfalt en kwamen we een tegenligger tegen. Gelukkig hield Bram in en reden we niet over de scheur waarbij de weg zomaar compleet af had kunnen breken.
We kwamen langs vele dorpjes en huisjes en wat daar ook opvalt is dat mensen de overledenen zowat voor de voordeur van het huis begraven. Dit gebeurt om de doden dichtbij zich te houden. Echte begraafplaatsen hebben ze hier dan ook niet.

Bram kachelde rustig verder en stak de ene naar de andere sigaret op. Hij leek niet te gaan stoppen voor een lunchpauze of plaspauze (jungle toilet). Na 5 uur rijden kwamen we aan in Mbay. Dit was de plaats waar we van bus zouden moeten wisselen als we met het public transport waren gegaan. Na 5 uur achter in een auto was ik toch wel erg blij dat ik geen 5 uur opgevouwen in een veel te kleine bus had gezeten. Een goede keuze achteraf. Vanaf Mbay zou het nog een uur zijn naar Riung. Dit klopte ook zo ongeveer wel want rond een uurtje of 3 kwamen we aan bij ons guesthouse in Riung, Riung guesthouse (what's in the name).

Twee lieftallige meiden heette ons welkom en pakte Laura haar backpack uit de auto. We kregen de sleutel van de kamer en moesten even bekomen van de autorit. Onze ruggen waren even flink wakker geschud tijdens de rit en dat was voor onze ruggen niet perse nodig geweest. Toch was er nog wel werk aan de winkel vandaag want we moesten voor morgen nog een tour regelen naar het 17 island marine park. Deze tour bestaat uit het bezoeken van enkele eilanden van de in totaal 20 eilanden (logische naam voor het park hè). Tijdens dit bezoek snorkel je wat rond de eilanden en kun je genieten van de mooie natuur. Verder is er in Riung zelf niet veel te beleven.

We hadden gelezen dat je het beste bij de haven kunt boeken en dus liepen we de straat uit naar de pier. Hier vonden we een aanbieder en vroegen we zijn nummer zodat we eventueel nog andere opties open konden houden. Dat ging wel erg snel en dus liepen we maar weer terug. We liepen nog een café binnen waar de tours ook aangeboden zouden worden. Nadat we 20 minuten op de baas hadden zitten wachten, schotelde hij ons een abnormaal hoge prijs voor en dus bedankte we vriendelijk. We stapte op en liepen naar de markt. Het was zondag en veel beters hadden we toch niet te doen, dus bezochten we de zoveelste lokale markt. We werden natuurlijk van allerlei kanten aangesproken en bekeken de koopwaar van de verkopers zonder de intentie om iets te kopen. Het was een relatief kleine markt, dus na een kleine 20 minuten waren we wel weer uitgekeken, maar hadden we toch weer wat leuke foto's gemaakt en vissen met mieren erin gezien.

Inmiddels was de avond gevallen en na het douchen, gingen we naar een restaurant wat goed aangeschreven stond op tripadvisor. Dat bleek ook wel, want feitelijk zaten bijna alle toeristen die Riung bezochten daar. Dat zijn er niet bijzonder veel, maximaal 20 want hier komen dus echt amper toeristen.
Echt honger hadden we helaas allebei niet, en we bestelde een mie met kip.
Er was zelfs live muziek bij het restaurant die veel te hard stond. Nadat we de kitten van tafel en vervolgens van Laura haar schoot hadden gejaagd, konden we beginnen aan het eten.

Na het eten keken we nog wat naar de sterren, maar rond 21.00 hadden we het wel gezien en ging het licht uit.

Geschreven door Stefjacobs1993