De deuren van het balkon open slaan en op de zee kijken met een stralende zon in je gezicht. Ik denk dat de schepper het zo ongeveer wel bedoeld moet hebben. Dit is waar we naar op zoek waren en het voldeed aan alle verwachtingen. Zelfs de weergoden leken ons beter gezind dan onze gehele week in Mexico.

We hadden ontbijt bonnetjes gekregen van John om ergens te gaan ontbijten. We hadden de keuze uit een Mexicaans restaurant en een Franse bakker. We kozen de Franse bakker want Laura wilde graag die lekkere chocolade croissantjes. Die moest hij toch wel hebben?
Het bleek inderdaad een Fransman te zijn die geëmigreerd was naar Holbox en zijn bakkerij was niet onopgemerkt gebleven. Het was er rond 08.00 al erg druk en de mensen moesten bijna buiten wachten terwijl zijn restaurant best groot was. We kochten wat lekkere croissantjes en broodjes voor in de middag. Ik voelde me nog steeds niet top, maar genoot van het heerlijke broodje en Laura op haar beurt van het croissantje.
Na ons ontbijt wilden we zo snel mogelijk naar het strand. De mogelijkheid was namelijk aanwezig dat het weer in de middag weer zou omslaan. We stalden onze handdoek uit zo ongeveer voor ons appartement. Het water was prachtig blauw, met enkel een beetje wier erin. Helaas was het niet helemaal helder maar het leek op een soort paradijs dat we moesten delen met veeeeel andere toeristen.

We lagen een paar uurtjes in de zon en besloten toen om een wandeling te gaan maken. John had ons uitgelegd dat er een punt op het eiland was waar flamingo's zouden kunnen zijn. Dit wilde we natuurlijk wel erg graag zien. Zonder al te veel achtergrond info gevraagd te hebben over een bepaald tijdstip of een specifiekere plek dan aan het einde van het eiland begonnen we te lopen. We zouden ongeveer 45 minuten moeten lopen en dan zouden we bij de flamingo's moeten komen. We liepen langs het strand en moesten om de 10 minuten wel in het water omdat het anders niet uit te houden was. De verbranding was inmiddels ook wel toegeslagen ondanks onze verwoedde pogingen om ons in te smeren. Enkele keren moesten we door het water lopen omdat het strand ophield, maar we maakte een prachtige strandwandeling. Nadat we ongeveer een uur in de felle zon hadden gelopen en om de bocht van het eiland geen flamingo konden zien keerde we onverrichte zaken weer terug. Helaas geen geluk met de flamingo's maar wel een paar mooie foto's, verkleurde huid (danwel rood, danwel bruin) en onze beweging van de dag rijker. Op de terugweg lieten we onze gekochtte kokosnoot nog open snijden om het vlees eruit te halen door een oude kokosnoot verkoper op het strand.

Tegen het einde van de middag besloten we onszelf nog op een massage te trakteren. Ondanks dat we een keer een lekker bed en goede kussens hadden, hadden we allebei wel last van onze rug en nek. We kozen voor een massage van een half uurtje en waren even van de aardbodem vertrokken in onze gedachten. Het was een hardhandige massage die een beetje deed denken aan de Thaise massage die ik ooit wel eens gehad heb (maar dan in Laos). Daar gingen ze echter nog op me staan, dat ging hier wat vriendelijker.

Geheel ontspannen maakte we ons klaar voor het diner. Vandaag wilden we niet zo chique eten als gisteren en tevens was de zonsondergang niet zo mooi als de dag ervoor. We wachtte deze dan ook niet af en waren de drukte in de stad daarom voor. We aten twee visfilets met rijst en groente, maar het was niet al te best. Niet iedere dag feest dus (althans met eten dan).

Ondanks dat we eigenlijk wel erg moe waren na zo'n stranddag en strandwandeling wilden we nog wat drinken. Laura had een rooftop bar gevonden wederom op een kwartiertje lopen over het strand. Eenmaal bezweet aangekomen bleek het restaurant al dicht en er was ook geen feest. Jammer, jammer, jammer en dus voor niks gelopen. We liepen naar een ander barretje direct aan het strand en bestelde nog twee cocktails om onze "laatste avond" te vieren. We keken naar de sterren vanuit onze zitzak op het strand met de cocktail in ons hand. Beter had het eigenlijk niet gekund. Na twee cocktails gingen we richting bed want morgen zou de wekker weer om 06.00 uur gaan. Hopelijk zouden we deze nacht de wasberen niet horen op het dak.

John vertelde dat de wasberen op het eiland een probleem veroorzaken omdat ze de rieten daken kapot maken met hun klauwen als ze voedsel ruiken. Om deze reden moesten we ook al het open voedsel in plastic bakken bewaren. Grappig, er konden dus wasberen op ons dak komen. De nacht ervoor had ik wel het een en ander gehoord, maar of dat geritsel ook van een wasbeer was zullen we nooit weten.

Geschreven door Stefjacobs1993