De shuttlebus van Flores (in Guate) naar Belmopan (in Belize) zou al om 06.00 uur vertrekken. De wekker ging daarom maar weer eens op tijd vandaag. Het begint bijna op werken te lijken hier door de tijden. De busrit zou een uurtje of 5 duren inclusief de grensovergang.

De busrit naar de grens verliep volgens plan en in de bus zaten eigenlijk voornamelijk Nederlandse backpackers waar we wat mee kletsten. Aangekomen bij de grensovergang moesten we een bureaucratisch formuliertje ingevuld hebben met onze gegevens en wat we kwamen doen. Niet dat iemand hier ooit van z'n leven nog iets mee gaat doen, maar dit soort formuliertjes worden over de wereld nog regelmatig gebruikt en ach wat moet je anders in de bus.

De grensovergang blijft toch altijd weer even een spannend moment. We werden tot de grens gereden en moesten langs een douane beambt lopen met ons paspoort. De man leek niet erg met zijn werk bezig aangezien hij lekker filmpjes op zijn telefoon bleef kijken maar gelukkig toch even tijd wilde maken om een stempel te zetten. Tot zo ver de grensovergang.

Aangekomen bij de Belize bus viel meteen op dat de mensen hier vloeiend Engels spreken. Belize was vroger ook een kolonie van Engeland en Londen blijkt nog steeds behoorlijk wat geld te sponsoren aan dit land in Midden Amerika. Wat ook opviel was dat de mensen hier veel donkerder zijn dan in Guatemala. Ik vermoed dat dit ook met dat koloniale verleden te maken heeft.
Uiteindelijk was bijna heel de groep uit de Guate bus de grens over op een Israëliër na (vermoedelijk). Mensen uit bepaalde landen worden vaker geïnterviewd over wat ze komen doen etc. (ze kijken dus bij de grens wel degelijk wat na).

Rond de middag kwamen we aan op het busstation van Belmopan. We kochten hier kaartjes voor de bus naar Dangriga (een stad aan de Carribische zee). Vanuit daar zouden we opgehaald worden om naar ons resort in de jungle gebracht te worden. We hadden nog wat tijd over en besloten een tamalis te eten met kip bij een paar vrouwen achter een kraampje. Een tamalis is te vergelijken met de vorm van een burrito, maar dan van maïs gemaakt met kip erin en bonen. Een lokale specialiteit en niet duur (in vergelijking met alle andere dingen in Belize).

De bus naar Dangriga kwam rond 14.00 uur aan. Echter hadden we pas om 16.00 uur afgesproken om ons op te halen. Daarom gingen we in Dangriga op zoek naar een wifipunt om te communiceren met het resort. De mensen waren zeer behulpzaam en belde zelfs al met het resort dat we er waren. 20 minuten later kwam er een pick-up voorrijden en begon de reis richting de jungle.

Het Bocawina Mayflower Rainforest resort, in het gelijknamige nationale park, is een resort midden in de jungle waar eigenlijk voornamelijk Amerikanen komen voor een paar dagen om de avonturen van de jungle te beleven. We werden hartelijk ontvangen en we kregen een huisje toegewezen met waaier, warm water, een eigen water tap, twee bedden en voldoende handdoeken. We hadden deze vakantie nog niet zo luxe geslapen, maar ook nog niet zo duur. We hadden een all-in package gekocht met eten erbij voor twee nachten en ook inclusief allerlei activiteiten.

Nadat we onszelf geïnstaleerd hadden, besloten we een wandeling te maken naar een van de watervallen in het park. De Bocawina waterfalls. Een wandeling van een half uur door de jungle die we gemakkelijk alleen konden doen. We kwamen bij een mooie waterval waar we even lekker verkoelend konden zwemmen. Er was verder niemand te bekennen bij de waterval. We maakte wat mooie foto's, stoeide nog wat met een grote vis in het water en na zo'n drie kwartier liepen we afgekoeld weer terug. Dit was na 5 minuten natuurlijk weer vergeten door de hitte en luchtvochtigheid van de jungle.

Na 25 minuten lopen stopte Laura ineens en begon keihard te rennen en te schreeuwen. Ik liep achter Laura en wist niet wat er aan de hand was en rende automisch mee. In de schrik viel Laura nog bijna ook. Er stak een groene slang over! We hadden niet verwacht deze tegen het lijf te lopen en zeker niet op een meter afstand. Eigenlijk een hele mooie slang van iets meer dan een meter, maar dat was wel even schrikken. Vanaf nu waren we gewaarschuwd. We maakte nog wat foto's zonder te weten of het dier eigenlijk gevaarlijk was voor een mens (dat bleek achteraf gelukkig niet).

Na het eten stond de eerste activiteit op het programma. Namelijk een nachtwandeling. Na de slang waren we hier toch iets terughoudender voor. Dit werd nog versterkt toen onze gids een uitleg gaf over de 10 meest gevaarlijke slangen die hier leefde en wat we wel en niet moesten doen. Er was ook een reëele kans dat we deze zouden zien. Helemaal top.
We gingen met twee anderen en een gids op pad met onze zaklampen, lange broek, lange trui en deet.

Het duurde niet lang voordat we allerlei wildelife zagen aangezien het eigenlijk al bij het restaurant begon. Hier lag een boa constrictor op zijn gemak in een hoekje. De boa lag hier al enkele weken. Als de slang wat gegeten heeft kan hij rustig weken in dezelfde houding op dezelfde plek blijven liggen. Dat was slang nummer 2 en we moesten de echte jungle nog in.

We speurden verder en kwamen een mega grote sprinkhaan, een vogel en mega grote padden tegen. We liepen nog wat verder en de gids zag een klein holletje. Dit is meestal een teken van een vogelspin. Dat was ook nu het geval. De gids lokte het dier uit zijn holletje zodat we dit harige monster beter konden zien en een foto konden maken.

Even verderop stopte de gids weer accuut en maakte ons attent op een nieuwe slang. Deze was wat kleiner en rood met zwart van kleur en bleek een slakken eter (snail eater). Ook deze slang bleek niet gevaarlijk voor mensen en hij nam hem op een stokje zodat we hem beter konden zien. Gelukkig zijn de gidsen niet zo bang aangelegd.
De volgende dieren waren de "cutter ants". Deze mieren maken bladeren van bomen kapot en brengen ze naar hun nest. Daar worden de bladeren paddestoelen die ze vervolgens weer opeten. Best ingenieus. Aan deze dieren kan ook worden afgelezen of het gaat regenen. Als dat namelijk zo is, zijn ze minder actief omdat ze dan de bladeren niet kunnen dragen.

We liepen terug richting het park en zagen heel vaag in een boom nog een "ant eater". Ik had geen idee dat deze miereneters dus ook in een boom konden leven. De laatste stop was bij een riviertje waar we hoopte nog wat krokodillen te zien. Helaas waren deze niet bij de rivier vanavond.

Al bij al een enerverende avond/dag en dus rond 22.30 lekker slapen.

Geschreven door Stefjacobs1993