Ons plan is om vandaag naar de kust van Ecuador te reizen. Daarom hebben we na een prima ontbijt, de taxi genomen naar de busterminal van Latacunga. Hier hebben we een kaartje gekocht voor de bus naar Quito.

Kleine beschrijving hoe zoiets in z'n werk gaat. Je loopt een grote hal binnen met wat kraampjes. Daar schreeuwt iedereen verschillende steden door elkaar "A Quito, A Quito", "A Guayaquil" etc. Vervolgens loop je naar de bus waarvan je denkt dat die je naar de goede plaats brengt. Dan vraag je het nogmaals aan degene die aan het schreeuwen is, je vraagt wat t kost, die man zegt si of no, gooit je backpack in de bak van de bus en gaat zitten. De reden dat die mensen zo schreeuwen om je in die bus te krijgen, denken wij, is dat het vervoer tot een bepaalde hoogte geprivatiseerd is. Iedereen probeert zijn bus dus zo vol mogelijk te krijgen. Mochten er mensen zijn die dit lezen en het antwoord weten, just leave a comment ;).
Zo gezegd, zo gedaan. En om 12.53 waren we op het busstation van Quito. De exacte omschrijving van de tijd is een essentieel onderdeel van het verhaal.

Het station van Quito is dan wel 3x zo groot als het station van Latacunga, maar bovenstaande omschrijving komt redelijk overeen. Het enige wat hier anders is, is dat je van te voren een kaartje koopt naar je eindbestemming. Dat was voor ons Puerto López, dus wij naar het loket: "Puerto López". El autobus sale a siete a noche.. Dat zou dus betekenen dat we 6 uur moesten wachten en vervolgens om 4 uur 'S nachts in Puerto López zouden aankomen.

Dat hebben we dus niet gedaan en we hebben de andere optie gekozen die de aller aardigste vrouw achter het loket (NOT) voorstelde. De bus van 13.00 naar Manta en van daaruit naar Puerto López. Ondertussen was het 12.56 geworden, dus dat werd krap. We hebben besloten om dit te doen. Dit is een reis van 9 uur over zo'n 400 km. We hadden nog niet geluncht, dus snel wat muffins, chips en water gehaald bij een kraampje bij de bus.
Op het station van Quito vetrekken de bussen namelijk wel redelijk op tijd, anders wordt het echt een puinhoop. Gelukkig net op tijd voor de bus zo begonnen we aan de lange reis.

Weinig spannends gebeurd onderweg. Even gestopt om wat te eten en een paar keer te plassen. Het enige discutabele puntje waar we nog mee zaten was dat we in ons hostel in Latacunga, al een slaapplaats geboekt hadden voor twee nachten in Manglaralto (nabij onze bestemming Montañita). Helaas wisten we op het moment van boeken nog niet dat de reis 9 uur ging duren. Dat zouden we dus nooit meer halen.
Tijdens het eten, waar we Wi-Fi hadden, hebben we het hostel gemaild dat we de check-in datum een dag wilde opschuiven. Dat bleek achteraf geen probleem en zonder extra kosten. Helaas hadden we nog geen hostel in Manta geboekt. Ik heb op Maps.me wat zitten snuffelen en vond een hostel dat redelijk aangeschreven stond. Op goed geluk zijn we daar van het busstation in Manta met de taxi naartoe gereden, zonder te weten of ze plaats hadden. Na twee keer bellen (inmiddels rond 23.00 uur) deed er een slaperige eigenaar open en hij bleek nog een kamer te hebben.

Dus, uiteindelijk een nachtje overnacht in het vissersdorp Manta.

Geschreven door Stefjacobs1993