We hadden de wekker vandaag gezet omdat we hoopten op een lekkere stranddag aan de Carribische zee in het toeristische Playa del Carmen. Echter, de dag begon wederom bewolkt. Dat beloofde dus weer niet al te veel goeds.

Eerst maar eens een ontbijtje scoren. Dat zat inbegrepen bij de prijs van het hotel en we kregen een bonnetje om verderop in de straat bij een ander hotel te gaan ontbijten. We kregen twee boterhammen met ei en jam en wat koffie. Het standaard ontbijt als dat is inbegrepen in de prijs.
Na ons ontbijt was de hemel nog niet verder open getrokken en dus besloten we maar wat winkeltjes te gaan bekijken in plaats van naar het strand. Leeeeuk!!
Nadat we de eerste winkel waren binnengelopen kwam er meteen weer een plensbui uit de lucht. Laura kwam erachter dat de souvenirs en kleding in deze straat toch wel erg duur waren en dus hebben we eigenlijk enkel wat winkels bekeken en lekker Nederlands gekeken, maar niks gekocht. Behalve een waterdicht hoesje voor je telefoon zodat je onder water foto's kunt maken/kunt filmen. Dat kon wellicht later nog van pas komen.

Na de winkelbezoekjes liepen we tegen beter weten in toch maar het strand op. Het strand was wederom bezaaid met sargassem (vies stinkend soort gras/zeewier) en de lucht was nog niet eens beetje opgeklaard na de regenbui. Met deze twee argumenten besloten we om hier niet langer te blijven. Ik had inmiddels het telefoonnummer van de persoon die de collectivo naar Chiquila reed gevonden op Google en twee plaatsen gereserveerd voor de bus van 11.30. Wegwezen hier, wellicht dat Holbox beter zou zijn. We pakten onze backpacks en liepen naar de verzamelplaats. Daar vonden we achterin een hoek een collectivo en onze backpacks werden op het dak gebonden. Vamos en snel op naar beter weer want na een paar dagen overwegend bewolkt, regen en onweer waren we daar wel aan toe.

De rit in de minivan kostte ons 250 pesos (12.5 euro) en iets meer dan twee uur. De chauffeur zette ons af in Chiquila. Dit is het dorpje waar de boten naar Holbox (zeg: Hol-bosh) vertrekken. Gelukkig vaart er om het half uur een boot en dus hadden we genoeg keuze toen we aankwamen. We besloten eerst even wat tortilla's en een pasta te eten. We liepen een restaurantje binnen dat gerund werd door een familie met twee kinderen. De kinderen van 11 en 2 hielpen ook al goed mee met hun moeder met het opnemen van de bestelling. De kleinste van twee gebruiktte onze backpacks meer als klimrek in een speelparadijs en trok de huishond aan zijn achterste poten door het restaurant en het eten wat niet super lekker. Er wordt eigenlijk aan ieder gerecht koriander toegevoegd. Ik begrijp werkelijk niet wat Midden-Amerikaanse mensen hier lekker aan vinden, maar over smaakt valt gelukkig te twisten.

Rond 15.00 uur namen we de boot van 9 Hermanos naar Holbox. Een ritje van 11 euro voor nog geen half uur varen. Een dure hobby, maar een andere optie was er niet. Het weer was eigenlijk nog weinig veranderd. Dat betekent op Holbox eigenlijk concreet dat alle wegen op het eiland overstroomd zijn. Er zijn namelijk geen asfalt wegen op het eiland en in de zandwegen zitten kuilen ongeveer zo groot als zwembaden in een achtertuin. Verder wordt het een grote modderboel en alles wordt smerig. Auto's wassen hoeven ze hier in ieder geval nooit te doen, want dat heeft geen enkele zin. Tevens zijn er eigenlijk nauwelijks auto's. Iedereen verplaatst zich per golfkart, quad of buggee. We namen een golfkart taxi naar ons guesthouse want Laura had me er van overtuigd dat een kwartier lopen met de backpack in de smerige modder geen goed idee was en daar had ze gelijk in.

Na 10 minuten met de taxi kwamen we aan bij ons guesthouse. Tot onze grote verbasing werden we verwelkomt met "Goedemiddag Laura" (zij had geboekt). We werden welkom geheten door John en Mandy. John en Mandy waren twee rasechte Amsterdammers die een guesthouse waren begonnen op Holbox.
Ze namen onze tassen aan en er werd meteen een koude Corona uit de koelkast gehaald. Dat was nog eens een lekkere binnenkomer na zo'n dag. Ze vertelden dat ze een jaar of 15 geleden hun bloemenkraam in Amsterdam hadden opgezegd en een huis hadden laten bouwen op Holbox. Er was toen nog nauwelijks toerisme op het eiland, slechts een paar lokale vissers. John en Mandy waren hier op vakantie geweest en besloten een huis te laten bouwen door een lokale visser. Toen ze na een jaar terugkwamen was het huis groter dan ze verwacht hadden en daarom gingen ze delen verhuren en zo bouwden ze in 15 jaar het huidige guesthouse op. Ze zijn nog regelmatig in Nederland en hadden nog een huis in de buurt van Amsterdam.

John nam ons mee op een rondleiding. Hij vertelde en vertelde en uiteindelijk duurde de rondleiding en het ontvangst misschien wel drie kwartier. Geen probleem verder, want het leek toch weer te gaan regenen dus veel anders hadden we niet te doen. We hadden een prachtige kamer direct aan het strand compleet met hangmatten, koelkast, kasten en waaiers. Ondanks dat onze eerste hoteloptie was afgebrand eerder deze vakantie was dit een zeer goed alternatief.
John vertelde dat we helaas pech hadden en niet op het juiste moment op het eiland waren voor de bioluminiscence. Google dit maar eens met Holbox erachter. Deze blauwe algen lichten de zee op bepaalde dagen in de maand op met een bepaalde stand van de maan. Een prachtig en onwerkelijk gezicht als ik Google mag geloven, maar dat zat er voor ons helaas niet in.

We besloten om een lekkere cocktail op het strand te gaan drinken en naar de zonsondergang te gaan kijken. We bestelden beide een mango cocktail en we hadden beiden nog nooit zo'n lekkere cocktail op. Samen met de zonsondergang die gezien de wolken nog relatief mooi was, maakte dit onze dag wel goed.
Rond 21.00 uur wilde we nog wat gaan eten en liepen naar een restaurant dat best ver lopen was. We kwamen aan en eigenlijk was het al gesloten. Laura zette haar puppyogen op en gelukkig konden we nog wat eten. Het was blijkbaar een best chique restaurant. Ik bestelde garnalen met groente en bananenpurree. Laura bestelde een stukje kip met groente. Helaas voelde ik me niet echt top en had dus niet erg veel honger, hetgeen wel jammer was want het was erg lekker en ook nog aan het strand.
Moe maar voldaan van deze dag gingen we rond 22.30 ons bed in.

Geschreven door Stefjacobs1993