Daar is tie dan. De dag waarvan we wisten dat hij zou komen, maar waaraan we zo min mogelijk wilde denken. De laatste dag van onze reis.

De dag begon voor ons vandaag rond half 11. Terwijl ik om 08.00 uur al wakker was, draaide Laura zich nog eens om. Rond half 11 zijn we uit bed gegaan en Len had wat brood voor ons klaargelegd om te kunnen ontbijten. Na het ontbijt met wat heerlijke Peruaanse koffie, zijn we gaan douchen.

Na de douche zijn we nog op zoek gegaan naar een voetbalshirt van het Peruaans elftal op de markt bij Len in de straat. Gelukkig geslaagd voor een mooie prijs. Op de markt waren ook veel mooie schoenen te koop, maar deze hebben we toch maar gelaten waar ze waren. Ik wilde eigenlijk ook nog even naar de kapper, want dat is hier beduidend goedkoper dan in Nederland.

Gelukkig zit er bijna naast het huis van Len en Maria een kapper en had ze tijd om mijn haren te knippen. We probeerden haar uit te leggen hoe het geknipt moest worden en toen we dachten het daarover eens te zijn, ging ze aan het werk met haar tondeuse. Auch, dat was wel erg kort en even dacht ik dat ze heel m'n hoofd kaal wilde gaan scheren.
Na de shock, vertelde ze dat ze nu wel verder moest en ik vertrouwde haar daarom ook maar. Gelukkig was het resultaat naar wens en heeft ze nog wel wat haar op mijn hoofd laten staan.

Na de kapper was het tijd geworden om te gaan lunchen en ondertussen was Maria ook thuis gekomen van haar werk. Len en Maria bereidde een pasta met een heerlijke saus en een vis. Ook Alice wilde de laatste momenten met ons niet missen en at ook mee. De lunch was wederom heerlijk.

Alice wilde nog heel graag even spelen in het park achter het huis voordat we echt naar het vliegveld moesten. De zon was inmiddels ook door de dikke wolkenlaag geprikt, dus de temperatuur in Lima was weer aangenaam.
We schommelde wat in het park, gleden van de glijbaan, en speelde op het klimrek. Na nog wat leuke foto's, was het nu echt tijd om afscheid te gaan nemen van de familie.

We zeiden gedag tegen iedereen en we maakte nog een familie foto voor in de boeken. Alice wilde tot het laatste moment wachten met afscheid nemen en ze besloot daarom mee te gaan naar het vliegveld (met goedkeuring van moeder Nancy natuurlijk). Met z'n 6en gingen we naar het vliegveld, de vader van Maria, Maria, Len, Alice, Laura en ik.

Aangekomen op het vliegveld hebben we onze bagage gedropt en onze vlucht had dit keer geen vertraging. We hebben op het vliegveld nog wat rond gelopen, maar toen kwam het moment om echt afscheid te nemen. We bedankten iedereen, en Maria en Len in het bijzonder, voor de gastvrijheid die zij de afgelopen tijd geboden hadden aan ons. Nu was het tijd om door de douane en de controles te gaan. Tijd om ons klaar te maken voor de vlucht van 12 uur.

Hiermee kwam een einde aan onze reis door Ecuador en Peru. We hebben een geweldige tijd gehad en een reis gemaakt om nooit meer te vergeten. Gelukkig hebben we alle foto's nog en kunnen we nog heerlijk nagenieten van al het moois wat we gezien en beleefd hebben.

Geschreven door Stefjacobs1993