Rond 6 uur 's ochtends kwamen we aan in Puerto Maldonado. Puerto Maldonado is een stad waar zo'n 100.000 mensen wonen en kan gezien worden als een van de poorten naar het Amazone regenwoud. Puerto Maldonado ligt op ongeveer 200 kilometer van Brazilië en op zo'n 20 kilometer van Bolivia.

Gelukkig stond er iemand ons op te wachten en die vertelde dat we even moesten wachten op de rest die met andere busmaatschappijen zouden komen. Toen we compleet waren, konden de backpacks boven op de bus gegooid worden en werden we naar een kantoortje gebracht. Bij dit kantoortje zaten al meerdere toeristen te wachten en hier moest alle administratie gedaan worden. Er moest gekeken worden welk programma iedereen had en wie wat betaald had aan welke agency in Cusco. Er werd ook verteld dat we tot 11 uur zouden moeten wachten totdat we opgehaald zouden worden. Het was ondertussen pas rond 7 uur, dus dat ging nog wel even duren. Verder werd er verteld dat we onze backpacks niet mee konden nemen en alleen een kleine tas mee konden nemen. Nice, weer herindelen die tassen.

Na wat koffie en een paar uur wachten, besloten Laura en ik het stadje wat te verkennen want dat wachten waren we nu wel beu. In Puerto Maldonado is het op dit moment zomer (lees geen regenseizoen) en daarom overdag zo'n 35 graden. In het stadje zelf is eigenlijk niets te doen, want alle toeristen gaan meteen naar de jungle. Het enige leuke is een markt waar echt allerlei soorten spullen verkocht worden. Een soort warenhuis, maar dan in de vorm van een markt. We besloten hier naartoe te lopen en te kijken of we nog een pet konden scoren tegen de zon. Toen we net op de markt aankwamen, kwam er een man op een scooter voorbij rijden die ons herkende en vertelde dat we snel terug moesten naar het kantoor want we werden zo opgehaald. Raar, want het was pas kwart over 10, maar we hebben snel een tuktuk aangehouden en zijn onverrichte zaken teruggekeerd naar het kantoor.

Hier waren onze gidsen ondertussen aangekomen. Zij brachten ons naar de rivier en daar namen we een slowboat naar de jungle. Dat was eigenlijk al een ervaring opzich, varen op een aftakking van de Amazone rivier van zo'n 50 meter breed. De gidsen vertelde ons een hoop over dieren die in deze rivier leven en over de vegetatie langs de rivier. Ook vaarden we onder de brug door van 723 meter lang die Peru met Brazilië verbindt. De reis over de rivier nam een uur in beslag en toen we uit de boot stapte, legde de gidsen het een en ander uit over het reservaat waar we ons in bevonden: "het Tambopata reservaat". Ze legde uit dat er een meer in het reservaat is (Lago Sandoval), waar onze lodge aan gevestigd was en dat we een uur moesten lopen naar de volgende boot.

De tocht van een uur ging midden door de jungle en af en toe stopte we om naar bomen met een omvang van 10 meter te kijken of naar wat prachtig gekleurde vlinders of naar hagedissen. Na een toch stevige wandeling door de bloedhete jungle, kwamen we aan bij verschillende kanoës. Deze zouden ons naar de lodge gaan brengen. De gidsen legden uit dat we nu beland waren in het territorium van de kleinere kaaiman krokodil en de piranha's. Hmm, oké dat betekende dus dat we recht boven de piranha's en naast de kaaimannen in een wankel bootje zaten. We moesten allemaal erg stil zijn, zodat we de dieren niet weg zouden jagen. Na zo'n 50 meter was het al raak en zagen en hoorden we wat apen rondslingeren. Iets verderop zat een bijzondere vogel wat de drinken aan de oever van het beekje en nog iets verderop zagen we twee verschillende kleine kaaimannen (dus op maximaal 1.5 meter afstand van de boot, want het beekje was immers maar zo'n 2.5 meter breed. Al deze dieren in het wild zien leven en er zo dichtbij kunnen komen is natuurlijk al een bijzondere belevenis opzich.

Nadat we een kwartier op het beekje gevaren hadden, kwam het meer in zicht. We vaarden nog langs een familie schildpadden die van de zon aan het genieten waren op een omgevallen boom. Een prachtig plaatje, al zeg ik het zelf (zie foto). Lago Sandoval is een zeer groot meer, waarin allerlei verschillende dieren in en om leven en de geluiden om je heen van de apen, de krekels, de kikkers, de vogels enzovoorts geven een erg rustgevend effect. Na een half uurtje kanoën op het meer kwamen we aan bij de lodge. De lodge kun je zien als een familie die verschillende hutten gebouwd heeft en deze verhuurt.

Allereerst werd ons onze lodge toegewezen. De hut was op 5 minuten lopen van het "restaurant"/receptie. Onze hut lag dus echt midden in de jungle. De douche was smerig en de wc ook, maar er was een bed en een klamboe. Het meest basic van basic, maar erg lang zouden we er toch niet zijn. Bovendien was er ook geen stroom in de hut en dus waren we aangewezen op onze portable oplader voor twee dagen. Over stroom gesproken, er was op het gehele kamp slechts stroom van 18.00 tot 21.00 uur. Dus, als we iets op zouden willen laden ergens zou het tussen die tijd moeten.
Nadat we geaccepteerd hadden dat dit twee lange nachten zouden gaan worden in deze hut, was de lunch bereid.

Alle maaltijden, werden met de gehele groep genuttigd. Alle maaltijden bestaan uit rijst, met aardappel en een stukje vlees. De maaltijd was prima verzorgd en we waren klaar voor de eerste activiteit.

De activiteit bestond uit een stuk varen langs de kant van het meer en een nachtwandeling. We moesten met zn 10en in de kanoe en de gids legde vanalles uit over de dieren die leefde rond het meer zoals de stinky bird (zie foto) (heeft z'n naam te danken aan als het vlees wordt gegeten dat erg stinkt). Tegen het einde van de middag komen ook de apen weer tot leven om te verhuizen naar de palmbomen waar ze 's nachts slapen. We meerden aan omdat de gids de apen hoorden. Na enkele ogenblikken zagen we de apen die een bulderend geluid maken om hun territorium aan te geven. Prachtig om te zien!

Nadat we de apen hadden gespot, gingen we weer de kanoe in om van de zonsondergang bij het meer te genieten. Dit duurt ongeveer een kwartiertje en daar wordt het erg snel wat frisser en snel donker. Wat frisser betekent alsnog zo'n 25 graden. Na de zonsondergang zou de nachtwandeling door de jungle beginnen. De jungle is overdag erg mooi en leuk met al die beesten, maar als het donker wordt, verandert dat wel een beetje.

Toen we terug vaarden na zonsondergang hebben we nog een kaaiman gespot in het meer. Helaas erg lastig te fotograferen, maar het was wel degelijk een grote op zo'n 5 meter afstand van onze wankele kanoe.

Tijdens de nachtwandeling, vertelde de gids over allerlei bomen en dieren die we tegenkwamen tijdens de wandeling. Bullitants (mega grote mieren die steken en bijten), wandelende takken, vogelspinnen (tarantulla's), sprinkhanen, kakkerlakken van zo'n 15 centimeter en nog een hoop meer. Op een gegeven moment moest heel de groep van ongeveer 10 man twee minuten stil zijn en mocht er geen licht meer aan. Dit was best een spannende belevenis als je bedenkt dat je tussen de vogelspinnen en andere beesten staat.

Na een wandeling van een kleine twee uur, was het diner bereid. Rijst, met kip en een aardappel. Voedzaam en lekker. Na het diner zijn we rond half 9 naar onze hut gegaan om aan de nacht te beginnen. Wat we daar aantroffen was iets minder prettig. Er zat een boomkikker (bleek later) in de douche om nog maar te zwijgen over de kakkerlakken en andere beesten. Kakkerlakken konden we nog wel dood slaan, maar een kikker... We besloten om naar een local toe te gaan die iets verderop woonde en met een vriend van hem thuis aan het zuipen was. De man was hardstikke dronken en we probeerde hem duidelijk te maken dat hij de kikker moest verwijderen. Uiteindelijk liep hij mee, maar hij dacht dat we de weg niet wisten. Toen we z'n hand hadden gepakt om hem mee te sleuren begreep hij het. Hij legde uit dat de kikker niets deed en alleen insecten op at. Ja, helemaal prachtig, maar hij moet wel weg. De man pakte de kikker op, kneep hem bijna fijn en gooide hem naar buiten. Opgeruimd staat netjes. We brachten de man (Arturo) terug naar zijn huisje en bedankte hem hartelijk.

Nu was het onze beurt om nog een paar kakkerlakken dood te maken en toen zijn we maar proberen te gaan slapen onder onze klamboe. Morgen zou de dag weer vroeg beginnen (5 uur) omdat we de otterfamilie zouden gaan bekijken die bij het meer wonen.

Geschreven door Stefjacobs1993