We hadden besloten om in Maumere een nacht in het resort te spenderen en we zouden ook een nacht meer in het centrum van Maumere overnachten.
We hadden een taxi besteld naar het centrum die ons om 10.00 uur zou komen ophalen. Dus aten we eerst een ontbijtje aan het strand. Niet geheel verrassend aten we pannekoeken, dit keer met chocolade saus. We namen afscheid van het mooie resort en sprongen de taxi in. Het hotel waar we zouden verblijven lag op 20 minuten rijden van het resort. Ook vandaag waren we eerder dan de inchecktijd. Dat bleek bij dit hotel geen enkel probleem te zijn. Het was een vrij groot hotel en ik kon me ook niet voorstellen dat het helemaal volgeboekt was. Er werden wat medewerkers geroepen om onze tassen naar boven te brengen. Ondanks dat dat hier heel normaal is, voelt het toch een beetje alsof deze mensen een soort slaaf zijn. Deze mensen zijn waarschijnlijk hartstikke blij dat ze werk hebben, maar wij kunnen natuurlijk prima onze tassen dragen. Echter, weigeren gaat ook niet want het wordt gewoon als service aangeboden.

De kamer die we hadden was prima ondanks dat het behang van de muur viel, de vlekken in het hoeslaken en spinnenwebben aan de airco.

Aangezien we wel wat wilde zien van de grootste stad op het eiland Flores hadden we wel vervoer nodig. We vroegen de receptie van het hotel of we scooters konden huren. Helaas hadden ze die zelf niet, maar we konden er wel twee van wat medewerkers lenen tegen betaling. Prima oplossing. We vroegen verder of er een taxi naar Riung geregeld zou kunnen worden de volgende dag. Echter, bleek deze afstand te ver en zou een taxi niet mogelijk zijn. We zouden de shared bus naar Mbay moeten nemen en vervolgens overstappen op de shared bus naar Riung. Geen taxi, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We moesten naar een straat en moesten daar maar vragen hoe het zat met de bus. Zo gezegd, zo gedaan. Waar in de straat we moesten zijn was niet duidelijk en dus spraken we maar wat mensen aan. Gelukkig hebben we een simkaart gekocht voor ons bezoek aan Flores, want zonder Google Translate waren we er niet aan uit gekomen. We vroegen wat mannen die bij elkaar zaten naar de shared bus. We konden er uit opmaken dat we om 16.00 uur terug moesten komen en dat we eerst naar Mbay zouden moeten. Het was ons volledig onduidelijk of ze ons om 07.00 met deze bus bij het hotel zouden komen ophalen. De mannen belde wat en uiteindelijk kreeg ik een klein mobieltje in m'n handen gedrukt dat enkel bedoeld was om mee te bellen. Mijn telefoon van 20 jaar geleden had waarschijnlijk meer functionaliteiten. De man aan de telefoon sprak amper 2 woorden Engels dus hier schoten we ook niks mee op. We besloten maar om 16.00 uur terug te gaan en we zouden het wel zien.

Laura had wat hoogtepunten van Maumere opgezocht. Het was lastig zoeken omdat het lijkt alsof hier nooit een toerist komt, maar we vonden op internet een vismarkt, een lokale markt, een berg met een Mariabeeld met uitzicht op de stad en wat eilandjes en stranden die we konden bezoeken. De stranden en de eilanden werden onhaalbaar omdat we om 16.00 uur terug moesten zijn om de bus te regelen.

We startte daarom met de vismarkt die in de buurt zou moeten zijn. We dachten dat dit logischerwijs bij de haven zou zijn, maar dit was een haven waar containers gelost werden en we belandde in een soort krottenwijk. Dit leek ons niet richting de vismarkt te brengen. We besloten om in de brandende zon iemand te vragen en die wees ons de andere kant op. Helaas bleek het ook daar niet te zijn. We reden wat verder en uiteindelijk kwamen we bij iets wat op een markt leek. Er werden in ieder geval wat kippen geslacht en er lag wat groente uitgestald, maar vis was ver te zoeken. Het bleek dat dit pas om 17.00 uur zou starten als de vissers terug van zee kwamen. Logisch ook.
Helaas pindakaas, dan eerst maar wat eten. We stopte langs de weg en werden meteen weer aangeklampt door wat kinderen voor een foto en een vroeg er zelfs om geld. Dat hadden we ook nog niet eerder meegemaakt.
We aten een soort soep met mie en beef.

Na de lunch besloten we om naar de andere markt te gaan. De stad was warm en we begonnen ons steeds meer te realiseren dat dit geen ideale plek is om te verblijven. Gelukkig bleven we er maar 1 nacht. We vonden de markt, maar deze liep al op zijn einde. Op de markt werden we aankeken, en nageroepen en iedere persoon die daar was vroeg zich hoogstwaarschijnlijk af wat wij daar deden, inclusief wij zelf. We liepen wat doelloos over de markt met kleding, specerijen, groente en het slachthuis (waar al het vlees al verkocht leek te zijn of vandaag niet open was). Het feit dat hier vlees verkocht was af te lezen aan de koeienhoorns die er nog lagen, de vliegen op het rottende vlees in de goot en de lucht die er hing. Snel weg hier! We liepen nog wat verder over de markt en moesten bukken om onder de zeilen door te kunnen. De markt was niet gemaakt op lange mensen. Nadat we een rat of 4 hadden gezien die zich snel uit de voeten maakte door ons komst, besloten we om een eind aan ons bezoek te maken.

We scooterde terug richting de plaats om de bus te regelen. Onderweg kwamen we langs een plaats waar het groot feest was, de muziek hard stond en de mensen danste. We stopten onze scooter en de zanger riep door de microfoon dat we moesten komen. Uiteindelijk stonden we dansend tussen een 30 lokale mensen en nog zo'n 30 die kwamen kijken wat er allemaal aan de hand was. Er was een matige zanger en de muziek stond op standje full power. We danste met de oudste mannen en vrouwen en konden niet stoppen met lachen. Het was een erg leuke ervaring en na drie nummers stapte we weer op. Gelukkig kunnen er bij Pindat geen filmpjes toegevoegd worden van mijn geweldige dansmoves aldaar.

We waren wat vroeg bij de bus en gingen dus nog langs een vervallen monument van een tsunami die hier jaren geleden huis heeft gehouden. Het monument was slecht onderhouden en dus viel ook dit wat tegen. We liepen naar de mannen van de bus en wederom was een gesprek aanknopen lastig zelfs via Google Translate. Uiteindelijk kreeg ik een telefoonnummer en moest ik weer met iemand bellen via de oude telefoon. Een duidelijke bevestiging dat we de volgende dag om 07.00 uur opgehaald zouden worden kreeg ik niet echt, maar we vertrouwde er maar op dat het goed zou komen.

Bij het tankstation kwamen we nog een man tegen die beweerde dat hij ons ook wel naar Riung kon brengen als prive taxi. Hij schreef ons nummer op en we zouden later contact hebben via WhatsApp want hij moest nog een chauffeur vinden.

Uiteindelijk was het geen heel erg succesvolle dag en kochten we een biertje in de supermarkt die we op onze hotelkamer opdronken. We gingen nog even de straat op om wat te gaan eten in een restaurantje. We bestelde rijst met rendang en dit werd binnen 1 minuut geserveerd. Het eten lag al tijden in de etalage en werd nu even opgewarmd. Allemaal niet erg hygiënisch, maar die verwachtingen hadden we al een tijdje in de wind geslagen. Terug in het hotel was er een andere baliemedewerker die we nogmaals vroegen of het mogelijk was om een taxi te regelen. Hij kon wel een chauffeur bellen en 10 minuten later kwam er een jongeman aanlopen. Omdat we die shared bus toch niet zo zagen zitten spraken we een prijs af met de chauffeur en hadden we uiteindelijk dus toch een taxi.

De shared bus zou een hele ervaring zijn geweest, maar met het overstappen vonden we deze optie toch beter. We spraken een prijs van 900.000 IDR af terwijl hij met 1.500.000 begon en dus vonden we het zelf wel een prima deal. Zeker aangezien het 260 kilometer rijden zou zijn. De hoogtepunten van Maumere waren voor ons ver te zoeken en bleven uiteindelijk ook verborgen. Niet echt een aanrader wat ons betreft.

Geschreven door Stefjacobs1993