Wederom een vroege wekker vandaag. 03.45 was het deze keer. Wie de zonsopkomst wil zien, moet er nou eenmaal vroeg bij zijn. We hadden voor vandaag twee scooters gehuurd om ons naar onze bestemmingen te brengen. Midden in de nacht vonden we de scooters voor het guesthouse en legde we onze spullen in de buddy. Gelukkig werken alle scooters wel op dezelfde manier en dus was een uitleg ook niet echt nodig.
We zouden vandaag de Kelimutu vulkaan op gaan. We waren in de veronderstelling dat dit een klim zou zijn, maar we zouden eerst met de scooter het grootste gedeelte omhoog moeten.

Zonder lantaarnpalen en een zwak voorlicht van onze gammele scooter, was de tocht omhoog nog best een uitdaging. Met een gangetje van zo'n 30 kilometer per uur namen we de ene na de andere haarspeld bocht omhoog. Gelukkig was navigeren niet echt nodig. Het was het dorp uit en naar links en daarna de weg volgen tot de parkeerplaats. Er was nauwelijks verkeer de berg op of af. Af en toe kwam er een verdwaalde geit de weg op lopen of stond er een koe in de berm, maar verder was de weg prima. Na een drie kwartier scooteren kwamen we bij een slagboom waar we een entree fee moesten betalen van een paar euro. We kochten nog wat bananen en vervolgde onze route omhoog. De weg was op sommige plekken niet zo best, maar prima om te scooteren. Het werd kouder en kouder naarmate we de berg omhoog gingen, maar gelukkig waren we warm aangekleed. Maar koude handen hadden we inmiddels wel gekregen. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats was daar gelukkig een oud vrouwtje dat ons tegen een vergoeding van 1.5 euro wel van twee warme koffie wilde voorzien. We probeerde een gesprek aan te knopen, maar ook zei sprak maximaal 10 woorden Engels en brabbelde eigenlijk maar wat. Maarja, wat geeft het, ze weet nu in ieder geval dat we uit Nederland komen. Ik denk niet dat ze dit over 10 jaar nog weet, maar de koffie was prima en daar ging het om.

De rest van de klim moest te voet. De vrouw vertelde dat het nog 30 minuten omhoog was en dus pakte we de zaklamp van onze telefoon erbij en liepen het pad op. Het pad was keurig aangelegd voor toeristen en we zagen inderdaad zelfs families met kinderen de berg oplopen. Dit was toch ergens wel jammer want we dachten een vulkaan te beklimmen, maar we moesten het ermee doen. We liepen op het gemak naar boven en de zon begon langzaam op te komen. We liepen naar het uitzichtpunt waar inmiddels zo'n 30 a 40 toeristen zich verzameld hadden. Op het uitzichtpunt had je aan de ene kant uitzicht op twee kraters met een turquoise en donkerblauwe kleur en aan de andere kant een krater waarbij de kleur van het water zwart leek. Het verhaal gaat dat jongeren die overlijden terecht komen in de licht gekleurde krater en ouderen in de donker gekleurde. Het water in de kraters had vroeger andere kleuren en wetenschappers zijn er nog niet achter wat de verandering van deze kleuren teweeg heeft gebracht, maar klimaatverandering lijkt het meest aannemelijk.
We namen prachtige foto's van het uitzicht en de maan maakte plaats voor de zon. We konden de maan en de zon op het uitzichtpunt tegelijk zien. Aan de ene kant van de aarde de zon, aan de andere kant van de maan. Ook iets wat je niet dagelijks meemaakt.

Na een goed uur hadden we genoeg foto's gemaakt en genoten van het uitzicht. De apen waren inmiddels ook wakker geworden en kwamen wat bananen schooien bij de toeristen. Gelukkig waren ze niet erg agressief, maar oppassen blijft het wel.

We liepen naar beneden en scooterde het hele eind weer terug. Inmiddels konden we dus zien waar we deze nacht langs gekomen waren. Weer langs de koeien, de kippen en de geiten die over de weg liepen en gelukkig hadden we goede remmen op de scooter. NOT. De remmen werkte, maar als Laura de remmen vol inkneep remde ze alsnog amper. Langzaam aan rolde we van de berg terug naar het guesthouse.
Eenmaal aangekomen bereidde Heddi (Hatsjie of Haddie kan dus ook) een ontbijtje voor ons. We waren om 09.00 uur terug en na het ontbijt besloten we om nog wat slaap van die nacht in te halen. Dat lukte half en rond half 11 stapte we weer op de scooter.

Dit keer de andere kant op het dorp uit. De middagactiviteit was een bezoek aan Koka beach. Een strand waar amper toeristen zouden komen. Het zou 1.5 uur scooteren zijn, maar volgens Google was het prachtig. We pakte de scooter en startte onze reis. We reden langs prachtige rijstvelden, kleine hutjes, huizen van steen en spelende kinderen. Links en rechts werd nog wat afval opgestookt en waren mensen bezig met de dagelijkse bezigheden. Om de paar minuten schreeuwde er wel weer een paar mensen: "Hee miss, hee mister" zo hard als ze konden. Het leek wel alsof mensen hier nog nooit toeristen gezien hadden en allemaal op school geleerd hadden dat als je er een ziet, deze woorden moet schreeuwen. Kinderen, mannen, vrouwen letterlijk iedereen deed hetzelfde. We maakte practige foto's van de omgeving en de uitzichten. Dat is wel het voordeel van een scooter ten opzichte van een taxi.

Na een goede twee uur kwamen we aan bij het punt waarop we wellicht niet meer verder konden met de scooter. Het bleek al snel waarom. De weg waar we in moesten was wat stenen bij elkaar en dus lastig om overheen te scooteren. We namen het risico en heel langzaam maakte we progressie. Op een gegeven moment kwamen we bij een oud mannetje en een nog ouder vrouwtje bij een soort geïmproviseerde slagboom. We moesten een entree fee betalen van 10k per persoon maar ze hadden geen wisselgeld en dus namen ze genoeg met 14k aangezien we niet kleiner hadden.
We scooterde verder en gelukkig werd de weg beter en geasfalteerd met de nodige kuilen erin. Na 1.5 kilometer kwamen we aan bij Koka beach.

Er stonden wat houten hutjes en een handje vol toeristen had zich aan het strand verzameld op wat plastic stoelen. Dit moest het Blasius restaurant/homestay zijn. We hadden nog getwijfeld om hier ook te slapen en hadden hem zelfs nog gebeld, maar gezien de omstandigheden waren we blij dat we dat toch niet gedaan hadden.
We kozen een tafeltje aan het toch verlaten strand. Een man zocht ons op, Blasius, en vroeg wat we wilde eten. We moesten mee naar binnen lopen en hij liet ons een oude koelbox zien met verschillende octopussen, tonijn en andere vissen erin. Verser kon je het niet krijgen dachten we en we bestelde twee tonijn.

We maakte prachtige foto's aan het strand en van de twee baaien. De zee was er erg wild en de stroming zeer sterk. Aan de kant lagen wat oude bootjes waar wellicht zo nu en dan nog mee gevist werd. Er waren maximaal 20 toeristen aanwezig dus helemaal voor onszelf hadden we deze plek niet, maar het was er prachtig. Ondertussen wachtte we op ons eten dat inmiddels wel erg lang op zich liet wachten. Na een uur was het er nog niet en de bezweette Blasius leek het erg druk te hebben met alle toeristen die wilde eten en hij leek ons vergeten. Na 1.5 uur kwam ons eten. Heerlijk een verse tonijn met wat rijst en groente dachten we. Er werden wel 7 borden op tafel gezet en het leek wel erg veel. We kregen een soort bouillon met een blok vis/vlees? erin. Een bord met groene groente? wat nog het meest op spinazie leek. Een bord wat een totaal vraagteken was maar waar we de octupus tentakel in ieder geval in herkende. Twee borden met rijst en een bord met twee tonijnen zonder kop die we 1.5 uur geleden hadden uitgekozen in zijn koelbox.
Inmiddels hadden de tientallen vliegen de weg naar dit eten ook weten te vinden en dat maakte het allemaal niet veel beter. Het eten was misschien wel het minst lekker van wat we hier op hebben en dus lieten we ook meer dan de helft staan.

Na het eten betrok het weer en maakte de zon plaats voor de wolken die niet meer leken te gaan verdwijnen die dag. Rond half 4 pakte we de scooter weer om weer 2 uur terug te "crossen". We maakte nog wat stops onderweg en werden daarbij dan meteen aangesproken door de lokale bevolking met de vraag waar we heen gingen en waar we vandaan kwamen. We maakte ook een stop bij wat spelende kinderen waarbij de ouders een vuurtje stookte. Dit leek ons leuk voor een foto en de hele familie werd opgetrommeld. Er werden de kids snel nog wat slippers aangegeven en iedereen moest mee op de foto. Super leuk hoeveel plezier deze mensen halen uit zoiets kleins als het maken van een foto met ons, maar ook andersom gold dat natuurlijk. We stopte ook nog bij een soort voetbaltraining en de kinderen kwamen rennend naar ons toe en toen ze zagen dat ik een filmpje maakte werden al snel juich gebaren gemaakt die Mbappe of Griezmann ook maken. Voetbal blijft toch een sport waar heel de wereld naar kijkt van jong tot oud.

Om half 6 kwamen we weer in Moni aan waar we de tank van de scooters nog even volgooide bij het lokale benzine station. Dit zijn een soort vogelhuisjes met flessen benzine die vol of halfvol zitten. De bewoners die erbij wonen, kwamen naar buiten en we rekende 1.5 euro af voor 1.5 liter benzine (oude gevulde waterfles dus). Ideaal voor al die scooters die hier rond rijden.

'S avonds aten we nog maar eens bij het restaurant gelegen naast de homestay, maar nu was het drukker. Gelukkig was er nog een tafeltje en konden we weer een potje Perudo spelen. Rond 21.00 was het wel op voor die dag maar de dag was dan ook al vroeg begonnen. Weer prachtige dingen gezien vandaag, dus een geslaagde dag!

Geschreven door Stefjacobs1993