Helaas komt aan al het leuks ook weer een eind. Nu is dat voor vandaag niet mega erg. Het eiland was prachtig, maar na een dag of 3 heb je het wel gezien. Eigenlijk zou twee nachten perfect zijn, maar het is wat anders gelopen.

Deze ochtend geen frisse duik in de zee aangezien we deze ochtend een, voor deze dagen, een redelijk vol programma hadden. Om 11.00 uur was de uitcheck tijd en voor deze tijd wilde we in ieder geval ontbeten hebben, maar ook de berg op zijn geklommen op het eiland. Blijkbaar was het uitzicht vanaf deze berg prachtig over de zee en over het eiland. Het beklimmen van deze berg kon je op eigen gelegenheid doen en werd aangeraden om laat in de middag te doen of vroeg in de ochtend. Wij besloten het na het ontbijt te doen en dus werd het al snel 09.00 dat we begonnen aan de klim. Het is een klimmetje dat niet zonder risico's is. Er zitten klaarblijkelijk erg veel slangen op de berg en langs het pad op de berg.
We waagde het erop en trokken onze schoenen maar weer eens aan na een paar dagen slippers te hebben gedragen. Deze beklimming was meer iets wat ik leuk vond en Laura mee naartoe heb gesleept. Met een zucht en een steun begonnen we aan de klim. Eigenlijk was het al veel te warm en voordat we begonnen stond het zweet al op ons hoofd. Lui zweet is snel gereed na al die dagen op het strand.
We vonden allebei een lange stok om langs de kanten van het pad te prikken om de slangen weg te jagen. Af en toe hoorde je ook echt geritsel in het gras. Waren dit bladeren van bomen, slangen of andere dieren? De klim kostte ons, naast een hoop zweet, ongeveer 45 minuten om bij de top te komen. Onderweg genoten we van het prachtige uitzicht over het eiland en over de zee met uitzicht op het vaste land van Flores. Het zweet was zeker de moeite waard.
Eenmaal bovenaan de top bleek dat we halverwege het mooiste uitzicht al wel gehad hadden. Extra moeite voor niets dus, maar dat wisten we natuurlijk van te voren niet. Naar beneden was een minder zware opgave en uiteindelijk waren we blij dat we beneden waren en geen slang gezien hadden. Misschien wel gehoord, maar dat zullen we nooit weten.

Na de beklimming zochten we een plekje op het strand en zochten we verkoeling in de zee. De tweede activiteit die voor vandaag op de planning stond, was het maken van wat foto's in het paradijs. We kochten een kokosnoot en we maakte een aantal prachtige foto's van de blauwe zee, ons samen met een kokosnoot, in zee, op het strand. Alle poses kwamen voorbij, maar leverde wat leuke vakantie foto's op.

Omdat het ons nog steeds niet gelukt was om een schildpad of haai in het wild te spotten, waagde we na de lunch een nieuwe poging met onze geweldige snorkelspullen. Ik zwom naar de klif van het rif van het begin tot aan de pier en terug, maar kwam geen haai of schildpad tegen. Helaas ook vandaag weer geen geluk. Het water begon zich al terug te trekken en ik was het geklooi met de bril ook wel weer beu, al ging het vandaag wel beter (misschien omdat ik me geschoren had?). Na de snorkelsessie chillde we nog wat op het strand, maar begon ons bezoek aan het eiland toch zo langzamerhand op een eindje te lopen. De boot vertrekt namelijk iedere dag om 16.00 uur naar Labuan Bajo. We leverde onze snorkelset in en begaven ons richting de boot. Hiermee kwam een einde aan het bezoek aan een prachtig eiland.

De boottocht naar Labuan Bajo, duurde ongeveer een uurtje en dus kwamen we om 17.00 uur aan in de haven. We hadden voor deze nacht een hostel geboekt dat erg goed stond aangeschreven onder backpackers. Laura had dit dan ook al enkele weken van te voren vastgelegd. We zouden op een slaapzaal slapen met 4 anderen.

Rond half 6 kwamen we aan bij Seaesta en we besloten om die avond in het hostel te blijven. Er zou deze avond een DJ zijn en na 19.00 zou er reggae muziek gedraaid worden. We reserveerde een tafeltje achteraan aangezien de lekkere banken allemaal al bezet waren. Op de kaart stonden allemaal Spaanse tapas gerechten zoals gehaktballen, aardappeltjes met pittige saus, kip strips en kipkluifjes. We namen nog een heerlijk dessert en met een volle maag gingen we in een zitzak aan het zwembad liggen en dronken we nog een biertje samen. De reggae muziek had inmiddels plaats gemaakt voor een zanger waarbij we zeer onze twijfels hadden of hij wel echt zanger was. Hij deed een poging wat Engelstalige nummers ten gehore te brengen, maar hij slaagde erin om slechts de ene na de andere valse noot uit te kramen. Geen best intermezzo en gelukkig kwam de reggae zanger nog even terug, maar om een uurtje of 22.00 hadden we wel in de gaten dat er hier geen feest zou losbarsten en dus besloten we lekker onze slaapzaal op te zoeken.
Het irritante aan een slaapzaal is dat je altijd zachtjes moet doen omdat er vaak mensen op bed liggen. Nu was deze slaapzaal nog vrij aangenaam met 6 bedden en gordijntjes en een eigen stopcontact, maar zachtjes doen blijft lastig met krakende deuren, kleding pakken etc. Anyway, oordopjes in en slapen maar.

Geschreven door Stefjacobs1993