Gelukkig hadden we de twee Amerikanen en de Nederland bereid gevonden om met ons een taxi rit te delen naar lake Toba. Dat scheelt iedereen in de kosten en we moesten toch dezelfde kant op. We hadden afgesproken om rond half 9 weg te gaan en de man van Mary, de gids van gisteren, zou ons brengen. Op onze weg naar het meer zouden we nog een waterval bezoeken die 4 keer zo hoog was als degene van gisteren. Deze was dus zo'n 120 meter hoog en heet de Sipisopiso waterval.

We namen afscheid van Mary en stapte in de auto. Na een uurtje waren we bij de waterval en konden we zelf naar de waterval toe lopen. We liepen naar benenden en wisten niet precies tot waar we konden lopen. We daalden flink en realiseerde ons dat we ook weer een keer naar boven moesten. Echter, onze nieuwsgierigheid naar de waterval was groter dan de gedachte aan de klim terug omhoog. Onderweg kwamen we nog een mini slang tegen die op het pad lag. Giftig of niet, we maakte wat foto's en na een klein half uur kwamen we onderaan de waterval. Een prachtig gezicht zo'n immens natuur verschijnsel. Na een kwartiertje hadden we het wel weer gezien en begonnen aan de weg terug omhoog. Dit duurde wat langer en hier kwamen de zweetdruppels al snel opzetten, maar het was de moeite waard geweest. We vervolgden ons reis naar lake Toba wat nog zeker zo'n drie extra uren rijden was.

Eenmaal aangekomen in de haven van Parapat, werden we afgezet bij het bedrijf dat de tickets voor de boot regelt. We moesten nog een dik uur wachten op de volgende boot naar TukTuk. We besloten met z'n alle om wat te eten te bestellen en maar een beetje te hangen. Dat hoort er nou eenmaal ook bij. Na de nasi, konden we zo ongeveer de boot op. De tocht over het meer duurde een klein uurtje en we hadden geluk dat onze stop de eerste stop van de boot was. We hadden namelijk de naam van onze accomodatie op moeten geven omdat de boot iedereen bij zijn eigen accomodatie afzet. Altijd afwachten wat je weer aantreft met een nieuwe accomodatie, maar de eerste indruk was goed. Er zat een zwembad bij, restaurant en alles zag er verzorgd uit!

We hadden voor vandaag een Indonesische kookcursus gepland staan. Deze zou pas om 19.00 beginnen en dus konden we onszelf nog even in het zwembad vermaken ondanks dat de zon zich al terug trok. Even een frisse duik en misschien nog wel beter een frisse Bintang.

Rond 18.30 namen we nog een lekkere frisse douche. Helaas zat een warme douche niet bij de prijs inbegrepen. We liepen naar het restaurant Juwita waar we kennis maakte met Heddy. Heddy was een klein Indonesisch vrouwtje van een jaar of 60 die de kookcursus zou verzorgen. De ingrediënten die we voor het eerste gerecht nodig hadden, waren al geprepareerd op een schaal. We hadden gevraagd of we drie verschillende gerechten konden koken: Rendang, Curry en "iets met vis". We zouden starten met de rendang. We kregen een uitleg over welke kruiden en specerijen er in moesten, we sneden de ingrediënten klein en kletsten ondertussen wat met Heddy in haar beste Engels. Na het snijden van de groente, moesten we een kokosnoot uithollen. Vanzelfsprekend gebeurde dat niet met een machine, maar gewoon ouderwets met het handje. We moesten om de beurt plaats nemen op een soort krukje met een soort lepel met tanden eraan. De halve kokosnoot moest hier als het ware overheen gedraaid worden en zou op deze manier langzaam aan uitgehold worden. Het was best een karwei en eigenlijk nog best zwaar ook en dan te bedenken dat dit voor slechts twee personen was. Als je dit voor een man of 10 moet doen, ben je een dag bezig met eten koken.

Na het uithollen moest de kokos gebakken worden in een hete pan. Na het bakken, moest de kokos in een houten emmertje gegoten worden waarin het fijn gestampd kon worden tot een smeuïg papje. De gestampte kokos moest daarna in de pan gebakken worden en het werd een soort bruine suiker. Dit zou de basis voor de rendang zijn. Ondertussen maakte Heddy het een en ander in de keuken gereed voor het koken van de gerechten. Wij konden ondertussen verder met het voorbereiden van de ingrediënten voor de kokos. De ingrediënten waren redelijk vergelijkbaar op wat andere specerijen na. Na het snijden van deze groente werd deze samen met de specerijen in een mixer gedaan hetgeen de basis voor de curry zou worden alsook voor de vis.

Na de voorbereidingen, kon het koken beginnen. Heddy had een verse vis in de keuken liggen (Tilapia of Nila) die we enkele dagen daarvoor nog op een lokale markt rond hadden zien spartelen en zich aan zijn lot hadden zien proberen te onttrekken.
De keuken zag er niet al te fris uit. Ik zag nog snel een kakkerlak voorbij flitsen terwijl Heddy wat olie in de hete pan gooide. Vervolgens werd de kip (het was namelijk Rendang van kip) erin gegooid met de groente en specerijen. Dit gold voor zowel de rendang als de curry. In de derde pan werd de vis in zijn geheel in de pan gemikt. Ook hier werd de groente bij gegooid en hetgeen werd op smaak gebracht met wat zout.

Na enkele minuten koken, was het geheel klaar om geserveerd te worden. De gerechten waren stuk voor stuk erg lekker. De rendang was wel de favoriet van ons beide, dan de curry en dan de vis met groente. Eigenlijk was drie gerechten wel teveel voor ons beide, en dat wisten we van te voren ook al wel, maar toch was het leuk om drie recepten te hebben (achteraf bleek dat we alle recepten van waar we uit konden kiezen kregen). Voldaan verlieten we het restaurant en liepen we terug naar het hotel. Al bij al toch een geslaagde dag ondanks de lange reis die dag.

Geschreven door Stefjacobs1993