We hadden bedacht dat het vandaag wel leuk zou zijn om een beetje te kayakken en de dorpjes rond het meer te verkennen zoals San Marcos en San Juan. We hadden de vorige dag geregeld dat we de kayakken om 09.00 uur op konden halen en voor 4 uur konden lenen.

Zo gezegd, zo gedaan. We sprongen de kayakken in en begonnen fris aan een leuk peddelavontuur. We besloten om eerst naar de verste bestemming te gaan, waar je van een rots kon springen en dat plaatsje was San Marcos. De verhuurder zei dat dit een uur peddelen was.
Nou, dat hebben we wel geweten.. met de spierpijn van de klim op de vulkaan nog in onze benen, konden we daar na een half uur de spierpijn in onze armen, schouders en rug wel bij optellen. We moesten het hele meer oversteken met de kayak en hebben ons ernstig op de afstand van een kilometer of 4 verkeken. Uiteindelijk aangekomen waar we dachten dat we moesten zijn, probeerde we de kayakken aan wal te krijgen. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Ik viel half het water in en mijn schoenen en broek waren zeiknat (Laura lachen natuurlijk). We klommen de heuvel op om de rest te lopen naar San Marcos, maar kwamen uit bij een paar vakantiehuizen tegen een berg. Dit ging niks meer worden. We besloten terug naar de kayakken te gaan en de andere dorpjes maar te bekijken voor de tijd die er nog over was.
Wederom was het stappen in de kayak weer een avontuur op zich. De kayak sloeg om toen ik erin probeerde te stappen en ik viel met tas en telefoon en al in het water. Laura natuurlijk weer lachen, maar haar tijd zou nog wel komen. Ik was er inmiddels helemaal klaar mee en we roeide naar een strandje. Dit viel eigenlijk ook tegen en we konden slechts een kwartiertje onze broek en schoenen wat laten drogen. Dus, maar snel de kayak weer in, maar nu was het de beurt aan Laura. De kayak van Laura lag schuin en het water klotste in haar kayak en dus was ook mevrouw zeiknat.

We roeide nog een uur terug naar San Pedro en waren blij weer vaste grond onder de voeten te hebben. Al bij al, niet zo'n succes en eigenlijk nog geen dorpje gezien of in het water gesprongen ook.

Daarom namen we direct de boot van San Pedro naar San Juan om daar de sfeer te proeven en naar een uitzichtpunt over het meer te gaan. In San Juan hing minder een hippie vibe dan in San Pedro, maar helaas konden we niet lang blijven. We liepen naar het uitzichtpunt dat natuurlijk weer een behoorlijke klim was. Eigenlijk net te veel voor een dag na 4 uur kayakken.
Uiteindelijk was het uitzicht over het meer prachtig en meer dan de moeite waard zoals op de foto's wel te zien is.

Na het uitzichtpunt snel terug naar de boot omdat we die avond ook nog naar Pana zouden moeten omdat we daar een hostel geboekt hadden en vanuit daar naar Semuc Champey zouden gaan. Helaas bleek dat de boot richting San Pedro net vertrokken was en over een uur de volgende pas weer zou komen (zeiden ze). Dus, we moesten een private boat nemen terwijl we eigenlijk al een retour ticket gekocht hadden. Zonde van die 3 euro, maarja.
Eenmaal aangekomen in San Pedro bleek dat de laatste boot richting Pana over 15 minuten zou vertrekken en we moesten onze backpacks nog ophalen. We sprongen snel in een TukTuk en haalde de boot uiteindelijk gemakkelijk.

Eenmaal aangekomen in Pana moesten we de bustickets voor de volgende ochtend richting Semuc regelen. Gelukkig waren de meeste bureaus op de hoeken van de straat nog open en vonden we er een die ons een ticket gaf. Dat was gelukt! Nu nog eten en boodschappen voor de reis van morgen die zo'n 12 uur in beslag zou nemen.
De bus zou om 07.30 vertrekken en dat betekent dus weer op tijd richting bed.

Geschreven door Stefjacobs1993