Rond 06.00 kwam onze bus aan in Puno. Die nachtbussen beginnen nu wel een beetje op te breken, want je doet geen oog dicht in zo'n bus en komt gebroken op de plaats van bestemming aan. Er zijn verschillende redenen waarom nachtbussen vreselijk zijn:
1. Op geen enkele manier lig je lekker.
2. De bus stuitert op en neer door de drempels op de grote wegen. Deze drempels kun je bijna viaducten noemen zo hoog zijn die hier.
3. Snurkende mensen
4. Jankende kinderen
5. Veel te koud of veel te warm

Enkele van deze redenen zouden we kunnen vermijden door meer te betalen voor de luxe seats beneden in de bus, maar dat is bij Peru Hop niet mogelijk. Peru Hop heeft een samenwerking met Bolivia Hop, die deze mogelijkheid wel heeft (gratis). Tot zover de tirade over de nachtbussen.

We werden gedropt bij een hostel en er werd gezegd dat we rond 08.00 opgehaald zouden worden. Dat betekende nog twee uur wachten. Om 8.00 werden we opgehaald met een minivan en naar de haven van Puno gebracht. Daar wachtte onze gids, voor de komende twee dagen, Hernan op ons. We zouden vandaag en morgen drie verschillende eilanden gaan zien, Uros, Amantani en Taquili.

Het eerste eiland dat we zouden gaan bezoeken was Uros. Uros is een eiland gemaakt van riet. Hier leven mensen van riet en spreken een andere taal dan Spaans of Quechua. De reden dat mensen zijn gaan wonen op dit eiland is dat men wilde vluchten voor de Spanjaarden.
Op Uros bouwen mensen huizen van riet, eten ze riet, vangen ze wat vis, leven van toerisme en onderhouden het eiland. Hernan vertelde erg veel over het eiland en we zijn daar ongeveer drie kwartier geweest en hebben gekeken hoe mensen daar leven (inclusief stroom van zonnepanelen, tv en radio). Met een rieten boot vaarden we naar een tweede deel van het eiland waar we nog meer souvenirs konden kopen. En of we voor een ritje van 20 minuten nog 10 Soles per persoon wilde betalen (geen keus).

Na ons bezoek aan Uros zijn we doorgevaren naar Amantani. Deze trip op de boot bedroeg zo'n 3 uur. Dit was ook het eiland waar we zouden overnachten bij een traditionele familie. De dames in klederdracht stonden ons al op te wachten en werden een voor een gekoppeld aan de toeristen. Wij werden met twee Ierse meiden gekoppeld aan Ilda. Na een stevige wandeling bergop, kwamen we bij haar huis aan waar twee kinderen enthousiast aan kwamen rennen. Ilda liet ons de kamer zien, wat opzich prima was. Klein detail: geen elektriciteit en geen stromend water. Het toilet moest dus doorgespoeld worden met een emmer regenwater en onze telefoon konden we opladen aan onze portable oplader.

Na de kennismaking met de kamer was het meteen tijd voor de lunch. De lunch bestond uit een stevige soep met groente en quinoa als voorgerecht (eigenlijk al voldoende voor een volledige maaltijd). De tweede ronde bestond uit rijst, met een droge aardappel, twee andere aardappelen, twee plakjes wortel, een stukje broccoli, een stuk kaas dat smaakte naar rubber en thee. Al bij al veel te veel, maar een stevige lunch.

Na de lunch konden we even rusten op bed en daarna stond een wandeling gepland. We konden kiezen tussen twee tempels Pachatata of Pachamama. We kozen Pachatata dat op zo'n 4000 meter hoogte lag. Hier hebben we de zonsondergang bekeken die enkele minuten duurde.

Op de terugweg kwamen we een local tegen die vroeg of we té macho al geprobeerd hadden (heet water, muñja, eucalyptus en pisco). We antwoorden nee en hij bracht ons naar een bar waar we dat drankje dronken. Het was erg sterk, maar wel erg lekker! Een goede bodem voor de terugweg.

Om 19.00 uur zou het diner gereed zijn in het huisje wat bestond uit: soep met aardappel, rijst (natuurlijk), een saus van aardappel, wortel en bonen. Wederom een stevige maaltijd, en een goede bodem voor het feest van vanavond.

Na het eten kwam Ilda aan met rokken voor de vrouwen en poncho voor de mannen (klederdracht). Deze moesten we aantrekken om mee naar het feest te kunnen. Na 10 minuten lopen, kwamen we aan op de feestlocatie waar de liveband al aan het spelen was. We hebben gedanst met de lokale bevolking (natuurlijk was het feest allemaal vooropgezet) voor zo'n twee uur. Na deze twee uur, werd er gevraagd of we nog even voor de band wilde betalen en daarna zijn we naar huis gegaan.

Een leuke, maar wel erg vermoeiende dag!

Geschreven door Stefjacobs1993