Deze laatste dag voor ons in de jungle, begon nog vroeger dan andere dagen. Vandaag moesten we om 04.00 uur verzamelen te gaan kijken naar de macau's en papegaaien. We moesten onze spullen al meenemen omdat wij om 10.00 uur de bus zouden hebben en niet meer terug zouden komen in het kamp.

Helaas dit keer geen zonsopgang, maar toch een prachtig gezicht weer dat meer. Na de laatste blikken op het meer, vaarden we het beekje op naar het begin waar de kanoës lagen. Deze rit duurde ongeveer 45 minuten. Hierna, moesten we nog zo'n 25 minuten wandelen om op het punt uit te komen waar de macau's en papegaaien in het wild leefden. Wat een prachtige beesten!! We moesten erg stil zijn, zodat we ze niet weg zouden jagen terwijl ze aan het eten waren. Het geluid dat deze beesten produceren is erg hard en wordt nog harder als er iemand denkt dat er gevaar dreigt. Gelukkig had Luis een goede verrekijker bij die ervoor zorgde dat we de beesten goed konden zien. Dit zorgde er ook voor dat we wat mooie foto's van deze dieren in het wild hebben kunnen maken! Wederom een prachtige ervaring om deze koningen van de lucht te zien! Nadat we ongeveer een uur naar de dieren hadden gekeken, vlogen ze weg en was het voor ons ook tijd om te gaan. We namen afscheid van de groep en van onze gids Luis en werden door een gids in opleiding naar de slowboat gebracht.

Aangekomen bij de slowboat richting Puerto Maldonado was er toch echt een einde gekomen aan dit prachtige avontuur in de jungle. Het heeft werkelijk al onze verwachtingen overtroffen! Toen we aankwamen bij de steiger, moesten we zelf een taxi regelen naar het kantoor en verder wisten we eigenlijk niet wat er ging gebeuren. Aangekomen bij het kantoor werden we meegenomen voor het ontbijt dat inbegrepen was in de tourprijs. Na het ontbijt liep het tegen half 10 en niemand vertelde ons wat er ging gebeuren met de terugreis omdat er dus niks geregeld was. Omdat onze bus om 10.00 uur zou gaan hebben we zelf maar een tuktuk genomen naar de busterminal waar we om 09.50 aankwamen. Aangekomen op de busterminal deden we wat we de vorige dag met Luis hadden afgesproken. We noemden zijn naam en lieten ons paspoort zien. Helaas meldde de dame achter de balie ons dat er geen reservering was en dat de bus op het punt stond om weg te rijden. Echter, we moesten deze bus hebben omdat anders ons verdere reisschema in de war zou komen en de volgende bus pas om 20.00 uur 's avonds zou vertrekken. De vrouw achter de balie dacht er nog niet eens aan om ons op die bus te krijgen en kwaad en teleurgesteld zette we onze opties op een rij die we hadden na het missen van de bus.

Na een tijdje besloten we om een ticket te kopen voor de bus van 20.00 uur. Dat betekende wel dat we nu 10 uur moesten wachten.. We hebben maar weer een tuktuk gepakt terug naar het kantoor. Hier hebben we de situatie nog eens uitgelegd en Carlos (medewerker van het kantoor) legde nog contact met Alex in Cusco en Laura belde nog met de oplichter, maar hij bleef bij zijn standpunt dat terugtickets niet inbegrepen waren. We dropte onze backpacks weer en teleurgesteld en wel zijn we naar de plaatselijke markt van Puerto Maldonado te gaan. Een markt waar allerlei spullen van fruit, verse vis, flatscreens tot kinderspeelgoed te koop is. We hebben hier een uur of 1.5 rondgeslenterd, kochten wat fruit wat we buiten in de hitte opaten om de tijd te doden. Op de markt werden we aangekeken alsof we van een andere planeet afkomstig waren. Hier ziet men bijna nooit toeristen, want de meeste mensen hebben gewoon een bustickets terug en komen daar dus niet. Bij ons liep het iets anders.

Na de markt hebben we een lelijk park bezocht, even onze ogen dichtgedaan en daarna zijn we tegenover het kantoor gaan lunchen. Hier hadden we ook ontbeten en hier hadden we in ieder geval Wi-Fi. We moesten immers onze Peru Hop tickets nu ook omzetten.

We hebben van ongeveer 1 uur tot ongeveer 3 uur in het restaurant gezeten en aten onze lunch. Om de 10 minuten keken we of het kantoor nog open was waar onze backpacks lagen. Stel je voor, straks sloot het kantoor en lagen onze backpacks nog daar terwijl we de bus moesten hebben. En ja hoor, de derde keer dat ik ging kijken was het kantoor inderdaad dicht. Tevergeefs klopte ik op de dichte deur met groot hangslot, maar natuurlijk niemand aanwezig.

Alsof God onze gebeden aangehoord had en langzaam medelijden met ons kreeg, kwam er een groepje Chineese meiden langs die dezelfde jungle tour hadden gedaan. Ze vroegen wat we aan het doen waren en we legde het verhaal uit. Gelukkig hadden zij de Facebook van Carlos van het kantoor en konden we hem op deze manier vragen om het kantoor open te maken. Gelukkig reageerde hij via Facebook en vertelde dat hij zijn lunch aan het nuttigen was. Oké, dan wachten we wel, we hebben weinig beters te doen. Kwartieren gingen voorbij en 1.5 uur na ons contact kwam hij terug. Inmiddels was het ongeveer 18.00 geworden.

Carlos vond de situatie nogal sneu worden voor ons en hij besloot wat bier te gaan halen om de pijn van het wachten te verzachten. Na verloop van tijd werd het best gezellig met z'n drieën in het kantoor en ging de muziek aan. Tegen half 8 moesten we toch echt naar de bus, want deze mochten we echt niet missen! Omdat ook Carlos het erg gezellig vond, stelde hij voor dat we vanavond met hem gingen stappen en we konden bij hem slapen. Na wat wikken en wegen gingen we akkoord, achja waarom ook niet? Wel wilde we eerst nieuwe bustickets geregeld hebben en we kochten nieuwe tickets voor de ochtend bus van morgen 10.00 uur. We leken wel gek. Heel de dag gewacht op deze bus en nu gingen we stappen.

Allereerst moesten onze backpacks bij Carlos thuis gedropt worden. We kwamen in een redelijk groot huis en hij had ook twee kinderen en z'n vader en moeder woonde daar ook. Carlos had met de Chinese meiden afgesproken om vanavond wat te doen, dus ook die moesten we ophalen. We zijn met z'n 6en (3 Chinezen, 1 Peruaan en 2 Nederlanders) samen gaan eten. Lastig communiceren met die Chinezen, maar het was een erg gezellig diner. De Chinezen stonden erop om al het eten te betalen. Dit was blijkbaar gebruikelijk in China en we voelden ons een beetje beschaamd om hun alles te laten betalen (cultuurkloof). Carlos had met de Chinezen afgesproken om naar het circus in de stad te gaan. Hier waren zij nog nooit geweest en ze vonden het geweldig. Voor ons was het een vrij schraal circus, zonder dieren en bijna alleen maar lege stoelen. Maarja, zo kom je nog eens ergens. Na een uur in het circus hielden we het voor gezien en de Chinezen gingen naar hun hostel.

Carlos, Laura en ik gingen nog een paar uur stappen in de discotheken van Puerto Maldonado. We hebben ongeveer 4 discotheken van binnen gezien en het werd een erg gezellige avond. Moe maar voldaan, rolden we rond 03.00 uur in een bed in het huis van Carlos.

Geschreven door Stefjacobs1993