Wat een van de hoogtepunten van onze reis moet worden, begint vandaag.

Nadat we onze kleine tas hebben ingepakt om 2 nachten en drie dagen te kunnen overleven, hebben we de taxi gepakt naar het busstation van Latacunga. Vanaf hier konden we voor iets minder dan een dollar per persoon naar de markt van Saquisili.

Op donderdag is daar de wekelijkse markt. Op deze markt kun je in principe alles kopen wat je maar wilt. Er zijn mensen die verkopen vis, schapen, lakens, handgemaakte portemonnees, tweedehands schoenen, deuren enzovoorts. Erg leuk en indrukwekkend om eens te zien. Echter niet echt het juiste moment voor ons om prularia te kopen aangezien we maar één kleine tas bij hadden die al erg vol zat. Om 11 uur hebben Laura en ik afscheid genomen van Len en Maria. Zij hebben de bus genomen naar Quito om weer terug te vliegen naar Lima en wij hebben de bus genomen naar het beginpunt van de Quilotoa loop. Over enkele dagen zullen we elkaar weer ontmoeten als wij van Piura naar Lima vliegen.

De Quilotoa loop is een trekking tocht van drie dagen die uiteindelijk lijdt tot de top van een berg op zo'n 4000 meter hoogte. Op de top van deze berg is een prachtig uitzicht over een blauw gekleurd kratermeer.
De eerste dag betreft een trekking van zo'n vier uur, de tweede zo'n 5 uur en de derde ook zo'n 5 uur.

Na een busreis van zo'n 1.5 uur van Saquisili naar Sigchos, kon de trekking beginnen. Een busreis die werd uitgevoerd over een weg die je kan vergelijken met (de schoolstraat x de veenstraat)^10 en dan onverhard met een buschauffeur die in opleiding bleek te zijn bij Max Verstappen.
Aangekomen in Sigchos hoef je er niet op te rekenen dat er ook maar ergens aangegeven staat hoe je moet lopen, dat kun je dus mooi zelf uitzoeken. Gelukkig hebben we Maps.me die ongeveer ieder padje van meer dan 40 centimer breed weet.

Met zo'n 25 graden als er geen wolken zijn, zijn we begonnen aan de trekking. Het eerste uur was vooral veel bergafwaarts en over redelijke, natuurlijk wel onverharde, wegen. Daarna kwamen de bergpaadjes bergopwaarts. Deze waren wel degelijk een stuk zwaarder en vaak hebben we om de 10 meter wat gerust. Echter, de uitzichten waarvan we hebben kunnen genieten, waren dubbel en dwars de moeite waard. Met onze telefoon als guide, kwamen we na zo'n drie en een half uur wandelen andere backpackers tegen die de hike ook aan het doen waren. Zij waren gestopt om een kind van een jaar of 5 en een kind van een jaar of 3 te helpen met het voorkomen dat hun schapen de afgrond ingingen. We hielpen de kinderen met het vastbinden van de schapen aan wat bomen zodat ze niet weg konden.
Later bleek dat hun moeder de herder was van de rest van de kudde schapen. Zij kwam na een minuut of 5 boven en het bleek dat er zo'n 5 schapen op de kudde vooruit gelopen waren met de kids.

De herder maakte zich blijkbaar 10x minder zorgen dan ons en bedankte ons niet eens voor de hulp. We maakte de schapen los en de herder ging bergopwaarts met de kids en de schapen. We vervolgden onze reis met een Rus en een Amerikaan (blijkbaar kunnen sommigen het dus wel goed met elkaar vinden) naar Isinlivi. Moe maar voldaan kwamen we rond 5 uur aan bij ons hostel genaamd Taita Christobal (met lama's in de achertuin). Hier konden we lekker warm douchen en er werd al gekookt voor alle aanwezigen. Het eten was om 7 uur klaar en het was erg geslaagd. Rond 8 uur zijn we naar onze kamer gegaan en op tijd naar bed.

Geschreven door Stefjacobs1993