10:30 uur werden we opgehaald voor het spel op de sneeuwscooter. De auto had het embleem Star travel. Ik zeg goedemorgen dat is leuk mijn achternaam staat op uw auto. Hij moest lachen. De gids die wij hadden was een echte IJslander. Een strak gezicht. Moeilijk te lezen. Maar ik had al een lach op zijn gezicht getoverd. Altijd leuk dit spel.
Hij heet Birkim. Ik noem hem biertje.
Is een ezelsbruggetje voor mij om zijn naam te onthouden. We gingen vanuit het Hotel rechts en dan eerst rechtdoor Ik schrok! Ik schrok van de sneeuwconditie. Ik weet zeker dat hier maandag sneeuw lag. Allemaal weg! Ik ga nog twijfelen of het er echt lag. Nee, het lag er! Maar nu niet meer. Eigenlijk om te huilen! Eigenlijk zie je het vanuit ons hotel ook. Het lijkt wel een koude lente. Oke, terug naar de weg. Ja hier gingen we eraf. Dan weer rechtdoor. Hier zijn de elektriciteits kabels en hun palen. Stonden we hier nou stil op de weg? Ik weet het niet meer. Nu zijn we bijna bij de energiecentrale. Hier lag toch sneeuw? Verbazend. Eigenlijk mag ik dat niet zijn, als ik kijk naar de afgelopen dagen. Maar het is wat het is. Er komt sneeuw. Dat is zeker.
Zo daar waren de punt huizen. Of te wel de driehoeken .
Daar vlak naast ligt de stal of zal ik zeggen de schuur. Had ik al gezegd dat hier geen sneeuw meer ligt. (Knipoog)
ik doe toch maar een overal aan. Ja, ik doe toch ook maar een extra trui aan. Ik zeg de wind kan snijdend zijn. Ik neem het zekere voor het onzekere. Ik kreeg een M overal.
Past die wel? Ik had een L de laatste keer. Ja hoor gelukt. Pff, wat is het heet. Weer een Geotravel doekje. Helm maat M hoor. Nu had ik mijn skibril meegenomen. Handig. Dan dat stomme gedoe op de helm zelf.

Even tussendoor MJ en ik kunnen hier een feest geven. (Hotel) er is niemand! Geen enkele gast! Alleen MJ en ik! We nodigen jullie uit. Komen jullie? Wel snel zijn hoor. Zullen we over 3 uren afspreken. Tot dan. Tot gauw. Bier staat koud. Fris ook hoor.
Wij hebben namelijk het hotel, de ‘huiskamer’, hahaha en de eetzaal voor ons alleen. Hebben jullie zin in een feestje? Kom maar
met ons privé vliegtuig. Jullie weten waar die staat.

Wij genieten voor het schilderij. Wij voelen ons relaxed na het bad. Er zijn wel innerlijke tranen hoor. Maar we blijven positief. Terug bij het verhaal van deze dag. Weet je nog waar ik was. Bij dehelm. Klopt het. De auto weer in.en de helm af.
3 minuten verder waren de sneeuwscooters. Maar waar is de sneeuw.
Ben ik al irritant in de herhaling? Ik keek even naar Birkim. Ja, ik had contact. Ik glimlachde. Yep, ik kreeg een lach terug.
Leuk he.
Zo was er ook weer de uitleg over hoe te rijden. Goed, herhaling is nooit weg. Het eerste stuk is het pittigst. Dat weten wij.
We liepen naar de sneeuwscooters. Ik zat in de achterste rij. De voorste zijn het snelst in rijden! En ook het snelst weg. Wij zaten in de laatste rij. Geeft op zich niet. Als ze maar snelheid maken voor jou. Ja, dat lees je goed. Voor straks. Jo reed, MJ zat achterop. Allemaal prima. Zij deed ook goed werk. Ze hing goed aan de zijkant mee. We kenden de heuvel zeg ik stoer tegen jullie lezers. Niet elk hoekje, maar we hebben wel de ervaring.
Maar lezers wat was de sneeuw slecht. Gewoon pap sneeuw en ook veel stukken zonder sneeuw! Ook was het hier en daar ijzig. Verder voor ons knalde de eerste al tegen een rots, na de bocht en daar stonden we in de file te wachten. Daar kwam Bjorn. De redder en de sterke viking! Ik hou van dit soort mannen. Ook al heeft hij een buik.
Deze botsing met de rots zag ik niet hoor.
Weer verder. Bam, daar ging de volgende. Deze vloog er bijna over heen. Maar daar was onze Bjorn weer. Hij zette de 300 kilogram sneeuwscooter zo weer in positie. De sterkste man van de wereld.
Ik word er toch wel zenuwachtig van. Ik moest nog. Inmiddels behandel ik de gashendel lief en geleidelijk! Ik moest nog een bocht maken. Kan ik het stuur al draaien. Nope! Al mijn kracht zette ik erin. Nope! Nee, Jo je moet echt eerst een klein beetje gas geven. De gedachten vliegen door je hoofd. Maar nu was ik weer gefocust. Ik liet het gas langzaam opkomen en draaide mijn bocht en geleidelijk kom ik langs het tricky punt. Wauw, ik laat hem gewoon verder geleiden. Topper!
Daar gingen we weer verder. Oh, nee daar vielen daar Vincent en Loes. Wat heeft die vrouw een angst. Zo sneu….
En daar ging er weer 1. Ze hielden het stuur te strak vast. Zij wilden denk ik de controle over het stuur houden. Maar de sneeuwmobiel kan gewoon zijn ding doen als je die controle los laat. Ja, het heeft bij mij ook even geduurd, voordat ik de feeling doorhad Oke, MJ we moeten zo tegenwicht geven. Anders vliegt de ski omhoog. Langzaam liet ik het gas op komen, laen glijden en tegenwicht geven. Yes, we kwamen hierdoor heen Ik moet wel even zeggen voor mij reed iemand die bang was.
Dat is zo niet prettig rijden. Waarom hebben ze daar geen rij in gemaakt na 5 minuten. Jij, gaat daar. Jij, daar. Of klink ik nu als een juf. In ieder geval ik kon mijn eigen ding niet doen. Ik kon de sneeuwmobiel niet laten dansen op speed. Ik moest mij constant inhouden. Jo, let dan op hoe mooi het hier is! Voel je 1 met je sneeuwmobiel. Voel hoe hij met je danst. Mijn mindset lukte even niet.
Daar was onze eerste stop. Hier strekten wij onze benen. We liepen naar een kleine krater. Ik moest goed opletten waar ik liep. Voor je het weet gleed ik uit. Maar ik hield dit keer de controle. Ik zocht de stukken grond zonder sneeuw of ijs. Oftewel het mos en dat was er veel.
We leken wel allemaal maanmannen in pakken. Het was geen gezicht.!
De helm moest af bij mij. Ik wilde even frisse lucht op mijn hoofd. Ik was blij met mijn skibril. Wat een verademing was dit tijdens het rijden.
Björn vertelde dat dit geen actieve krater was. De rest heb ik niet gehoord.
Het was een mooie krater, vooral de zijkant. Opgebouwd uit blokken op elkaar. Een mooie structuur. We liepen nog iets hoger. Ook deze krater was weer mooi. Ik weet zeker dat wij hier van de week niet hebben gestaan. Ik had al het gevoel dat de route anders was. Bjorn zei tegen ons dat we dat we achter deze krater en dan achter de volgende heuvel waren van de week.
Zat ik er toch niet naast.
Terug gelopen naar de sneeuwscooters.
We zaten op de sneeuwscooter. Per ongeluk raakte ik de gashendel aan. De vrouw naast mij seinde, deed ik ook. Een sneeuwscooter ging niet aan. Bij deze moest je aan een touw trekken om te starten. Heel ouderwets. Daar was Bjorn weer. Hij kreeg het voor elkaar. Wat een kracht.
Daar gingen we terug naar het punt waar we gestart waren. Oh, ja de vrouw voor mij kreeg meer vertrouwen gelukkig. Ik kon eindelijk spelen met de sneeuwscooter. Dit was fun. Daar waren we alweer bij de glijbaan. Zo noem ik het maar. Ik geef dan namelijk geen gas en laat hem de heuvel afglijden. We moesten weer even wachten. Birkim was daar de reddende engel. Veel mensen slipten daar weg over het ijs. Hun sneeuwscooter nam dan een loopje met hun. Birkim duwde ze dan in de juiste richting. Nu was ik. Ik gaf langzaam gas. Net voor het ijs liet ik mijn gas los. Ik gleed soepel over het ijs. Toch remde ik plotseling. Nooit doen. Gelukkig masr 1 seconde. Ik dacht laat je rem los Jo! 1 seconde schudde hij met zijn kont en daar gleed mijn sneeuwscooter weer happy over het ijs naar beneden. Zo verder naar de andere sneeuwscooters gegaan en hem in de stoppositie gezet. Ik wilde verder, maar de mensen bleven naast hun sneeuwscooter staan. Ik kon niet verder. Ik had gewoon even stoer moeten grommen met de sneeuwscooter. Dan zouden ze wel opzij gaan. Birkim deed dat toen hij hem voor mij later op zijn plek zetten.
De andere scooters zetten ze ook in de rij. MJ en ik hebben goed samengewerkt. Goed tegen gehangen . Goed samen gespeeld op de scooter. Power Woman’s! Trots! Blij! Op naar de schuur. Alles uit. Alles terug op zijn plek. Op naar het bad. Anton had het vast druk. Hij reageerde niet op onze telefoontje en/of ons bericht.
Jo, ga het vragen, doe je mond open, aan Birkim voor je weer ergens naar toe wordt gereden waar je niet wilt zijn!
Vraag aan. Birkim: Weet u of u ons brengt naar het bad. Van de week hebben wij dit met Anton afgesproken. Maar geen bevestiging gehad. Kunt u het zien hoe of wat? Wat is je naam? Maria. Bjorn zegt Star! Vrolijk. Ja hoor, we stonden op de lijst.
Birkim zegt dan haal ik jullie om 7 uur weer op. Prima, zeg ik.
Anton meteen maar bericht dat we het
aan de gids hadden gevraagd en alles nu geregeld is. Tot de volgende keer. See you.
In de bus zeiden de andere. Dus jullie gaan nu ook naar het bad. Wij ook. Wat leuk, zeg ik. Gezellig en jullie worden om 7 uur weer opgehaald. Ja.
Oke, wij dachten we pakken een taxi terug. We zeiden jullie kunnen toch ook mee terug rijden lijkt me. Ze gingen even overleggen in de groep . Dat vonden ze een goed plan. Tegen Birkim. Jij pikt de meiden om 7 uur op. Ja, zegt hij. Het kan ook om 5 uur zijn. Ik breng dan de volgende groep bij het bad. Beter! dachten wij.
Buiten op de parkeerplek zeg ik tegen Birkim. Kom je ons dan om 5 uur ophalen. Hij zegt prima ik kom jullie om 5 uur oppikken.
In de sauna liepen we met hem mee. Bij de receptie bevestigde hij onze reservering. Wij kregen de muntjes voor de kluisjes en konden ons omkleden bij nummer 1. Top geregeld. Wij gingen eerst even naar de shirts kijken. We zagen zo een grappig shirt. Where is Wolly tussen alle andere schapen.
Daarna lekker een mocca, een granen koek en een chocolade muffin genomen. Heerlijk van genoten.
We besloten het shirt te kopen.
Toen naar de kleedkamer gelopen. Eerst onze schoenen in het schoenrek gezet, de kleedkamer in en het badpak aan. Naast mij kwam iemand staan. Die was net uit het bad gekomen. Ze stonk lekker naar de zwavel. Ik dacht ik neem kluis 53. Mijn aankomende leeftijd. Nee, deze kluis wilde niet dicht. Gelukkig 58 wel.
Gelukkig vroor het niet buiten. Maar warm was het niet. Wat was het bad van 41 graden nu een cadeau. We zatten heerlijk. We hadden overzicht over alle baden en geen kletsende mensen om ons heen. Zullen we naar dat bad gaan, waar het uitzicht was over de vallei. Doen we. Brrr, bad uit. Mmmmmm, bad in. Gatver even wennen aan de grond. Zo zaten we later op een bank in het water in een inham te genieten van het uitzicht. Alle sieraden vanochtend , ook de oorbellen voor de zekerheid, uit gedaan. We hebben namelijk niks aan zwarte terug kerende sieraden na het bad. Heerlijk was het. De onderstroming werd toch ineens koud. Dus terug naar het kleine bad. Zo lekker. Zo ontspannend. Veel later nog 1 keer heen en weer geweest. Tenslotte ons opgewarmd in het kleine bad. Lekker naar mensen gekeken. Genoten van de warmte en de atmosfeer.
16:30 zijn we ons gereed gaan maken. Badpak goed uitgespoeld en mijzelf gied afgespoeld. Op weg naar de bus kregen we weer het compliment hoeveel positieve energie wij uitstraalden. Wij zorgden ervoor dat de sneeuw smolt. Zoveel zon. Morgen zien we een deel van deze groep weer. Zij hebben er nu al zin. Of wij altijd zo waren. Ja! Vaak wel. Nee we bijna 53. Echt waar! Wat waren wij blij dat we in de middag waren. Heerlijk rustig. Nu werd het druk!
Daar gingen we op naar ons hotel. We waren er vlot.
Toen we met Birkim alleen waren, vroegen we. Doe jij morgen de ijsgrot tour? Ja,. Dan zien we je morgen weer. Nice, zei hij. Leuk zeiden wij.
Bij het hotel zeiden we gedag. Tot morgen. Tot morgen.
Voor twee dagen nog even een Noorderlicht app gescoord . Op tijd toch. Kijken of hij werkt.
Het was nog nu Happy Hour.
Even gekletst met de receptionist. Omgekleed. Spijkerbroek en een warme trui aan. Op naar een bier en een wijn en de rest weten jullie.
Helaas konden we het Noorderlicht niet goed zien, maar wel weer een prachtige sterrenhemel.

Geschreven door Starreizen