We besloten bijtijds op te staan. De wandeling die we wilden doen, wordt druk bezocht.
7:00 ging de wekker. Lekker brood gegeten. En ons klaar gemaakt. Mariek reed als eerste. De regels van het rijden op de single road nog eens goed bekeken. Ook een bandje om de linker arm gedaan, wat helpt om links te blijven rijden. Dan moet je hem wel om de juiste arm plaatsen. Hahaha. Eerst reden we op een gewone snelweg. Waar je 60 miles mag. Dit is een snelweg die op en neer gaat. En met S bochten. Bedenk maar dat er sneeuw ligt en jij met je sneeuwscooter de bergen bespeelt.
Koeien langs de weg. Echt een dikke vlees tante. Goede biefstuk. Dus stoppen.! Nee, we zitten hier niet in de reclame. Een koeitje, een bergje, een weilandje. We houden het netjes. Kees was even boer en hielp ze een handje naar de zijkant van de weg. Goed bezig. Ze keken eerst de kat uit de boom. Wat komt die deze vreemde doen. Boehoe, eten? Boehoe we moeten lopen.. En daar gingen ze. Nog even wachten op de laatste. En door. Al snel kwamen we op de single road. Hier mag je trouwens ook 60 miles rijden. Dit is een eenbaansweg, waar je tegenliggers tegen kan komen. Je moet goed vooruit kijken in dit heuvelachtige landschap. Als er een auto tegemoet komt, wacht je op de passage links van je. De tegenliggende auto passeert jouw dan. Ook sneller verkeer. De Hamiltons mag je dan voorbij laten gaan. Daar worden ze vaak vrolijk van.
Er ontstond een discussie in de auto. Er zijn ook aan de rechterkant passages. De passage rechts van je moest je nemen. Neeeee! Dat is de Nederlandse gedachten gang. Je moet de schotse gedachtengang hanteren.
Dat doen wij al heel goed! Ik vind het spannend, maar ontzettend leuk rijden.
We zijn net Maxime Verstappen, maar dan iets langzamer. Wij zijn heel trots, dit even te fiksen.
Kees houdt niet van deze wegen. Mariek leert er al van te houden. En ik vind het leuk! Maar dat heb je al gelezen. He, schaapies op de weg. shoarma! Broodje!
Nee, de schapen worden hier ook gerespecteerd. Dus we reden ze lief tegemoet. Kees, kun je ze verjagen? Nee, daar stapte hij de wagen niet voor uit. Jammer, je deed het zo goed bij de koeien. Maar gelukkig gingen zij sneller van de weg af. Kees zag een herkenningspunt. Hij zag dat we gisteren van de tegenoverliggende weg kwamen, toen we richting Dunvegan reden. Dat staat niet meer in mijn geheugen. Of zoals Rutte altijd zei dat kan ik mij niet meer herinneren. Wil ik zijn naam wel in dit verhaal? Later….
Ja, ik had zeker wel een herkenningspunt. Wat denk jij wat dat was? Ja, natuurlijk de hamburgerfoodtruck langs de snelweg, die overigens nog steeds dicht was. En daar zaten we we weer op de snelweg, nadat we het dorpje Portree achter ons lieten. Weer reden we door prachtig landschap. Daar was een grote parkeerplaats, moesten wij hier zijn? Tuurlijk. Er was daar wel een mooie plek. Toch doordat je links rijdt, laat je deze onbewust links liggen…… we reden door. Uw bestemming vindt zich aan de rechterkant??????? Ehh… dit klopt niet. Heeft de Tom Tom ons gefop? Oke, , daar is een parkeerplaats voor een uitzichtpunt. Open de wandelapp is Mariek. Hahaha, we zijn ervoorbij gereden. Na dit mooie punt als uitzicht bekeken te hebben en een panorama plaspauze ingelast te hebben, reden we rustig terug. Zal ik terug rijden. Ik draaide de auto in zijn achteruit en gebruikte mijn spiegels als hulpmiddel, dat heb ik goed van Edith geleerd. Piece of cake. En go Maxime……de tweede. Maar dan ook wat langzamer. Op zoek naar een parkeerplek. De eerste geen geluk. Vol! De tweede. Gaat u weg? Nee, we gaan even naar boven en dan weer naar beneden. Even gelachen, maar nee dus. Stukje verder….. mooi plekje. Dat gaat niet lukken, hoor ik op de achterbank. Waarom niet, denk ik. Ik ga het gewoon doen. Hup, versnelling in de R. Rem op laten komen. En de auto glijdt naar achteren. Gewoon je ding doen zoals je thuis ook gewoon in parkeert. Spiegels gebruiken. Draaien, draaien.
Niet slecht! Ik had scherper kunnen indraaien om hem strakker langs de kant te zetten. Maar hij stond ertussen. Echt top! En daar gingen we van start. Op naar de Old man. Deze rotsformaties stammen uit de ijstijd. Weer wat later zijn ze ontstaan door het lava vanuit een vulkaan.
De Old man is een gekantelde steen van deze rotsformatie en staat rechtop. Machtig mooi! Wat een spectaculaire natuur. Het beginstuk was vrij makkelijk. Daarna was het ook goed te doen. Alleen stijl, meer stenen en geconcentreerder werken met je voeten. Tuurlijk, wat meer geklauterd om bij de Old man te komen. En ja ik/ we waren voorzichtig! Zoek ons maar tussen de rotsformatie. Dan zie je dat wij als mens maar klein zijn in dit natuurgeweld . Des te hoger je kwam, des te spectaculairder het uitzicht. De wolkenformaties waren prachtig. Daar zou mijn vader, maar ook mijn moeder van genoten hebben. Zo hebben wij op de terug weg genoten van de boterkoek gebakken door mijn moeder met het uitzicht zittend op een rots. Bedankt ma, hij was weer kostelijk.
Beneden konden mijn benen niet stoppen met trillen van binnen. Alsof de zenuwen seintjes naar elkaar aan het geven waren. Hard gewerkt dus of was het tijd om wat te eten. Ik denk het laatste. Hierna voelde het weer normaal, als werkende spieren.
Nog even een winkeltje in geweest. Niks gekocht. Eigenlijk gingen we voor de koffie. Maar die kon je hier nergens krijgen. De auto stond nu vrij. Wij konden gemakkelijk wegrijden. Terug gereden via dezelfde weg. In Portree was het druk. Toeristen liepen rustig over. Zo stond er ook 1 langs de weg voor een stenen balustrade foto’s te maken. Rugzak op. Ik reed langszaam, lette echt op of ik aan beide kanten genoeg ruimte had. Er was ook tegenliggend verkeer. Maar kon het niet helpen dat mijn spiegel langs haar rugzak tikte. Ze merkte er niet veel van. Na portree weer de singleroad op, nu namen we dezelfde weg als gister.
Ik zag dat er een vlotte eend achter mij reed. Ik nam plaats op de passage. En daar ging ie. Zoef, blij toeterend voorbij. En op snelheid op de weg verder. Je zag hem steeds minder tussen de heuvels door. Zo leuk! Thuis even gezeten en toen bij een gezellige bistro bij het tankstation koffie gedronken. En een heerlijk cake genomen. Naar de supermarkt gelopen. Daar zag ik de Dunvegan steen bovenop de berg staan. Laten we die bezoeken. En de scene uit Outlander fotograferen, waar Claire door de stenen gaat. Ja, geweldig. Hoe komen we daar?
We gingen op onderzoek uit. Daar kwamen we ook leuke handwerkwinkels tegen. Dat is voor morgen. Nee, van deze weg kwamen we vanmiddag en gisteren met de auto vanaf. En er staat een hek. Nee, dit pad leidt naar een kruis. We gaan de andere kant op. Ja, hier maakt hij de ronde langs de steen. We liepen door een mooi prachtig bos met een groen bospad. Waar je voetstappen kraakten en je het mos kon ruiken. De takken van de bomen hoorden je waaien. Dit om de kabouters in hun huizen te waarschuwen. De reuzen komen eraan. Nee, ze hebben hun lieftallige harige viervoeter thuisgelaten. Spannend!
Stapten we in Hans en Grietje of Roodkapje. Welke sprookje kan jij hier nog bedenken. Het was een prachtig pad. Deze ging over in bebossing met struiken. Je liep hier tussendoor. Ik zag de punt van de steen al in de verte. En daar waren de heuvels. Hoe komen we bij de steen. Al snel ontdekten wij een hek. Deze moest ik aan de andere kant openen. Ik deed mijn arm door de spijlen van het hek, haalde de haak met mijn vingers omhoog en…………….. hij ging open. Een olifantenpaadje belopen, om de heuvel op te komen en ons vermaakt bij de steen. Perfect weer voor deze scène. Zon, veel wind en een prachtige achtergrond van de wolken. Nog bezoek gekregen van andere mensen, wees gerust hoor uit deze tijd. Nadat de scène volbracht was hebben we heerlijk gegeten in een gezellig tentje. Met een leuke jonge schot als bediening. Deze ging morgen voor een maand de hort op. Oftewel op avontuur en waar ik ook weer de schot tegen kwam die gisteren op de kruk zat in de oude school, ook een restaurant. Deze man heeft echte schotse kleding aan. En een schotse broek aan ipv van een rok. Ik denk dat het nog een beetje koud is en een prachtig schots hoofddeksel.
Alhoewel ik er gisteren 1 gezien heb die een echte schotse rok droeg. Anyway hij paste precies in onze scene.
Terug naar ons huis bewonderden we een mooie donker rode Tesla. De juiste kleur rood. Even door het raam naar binnen gekeken. Daar lagen landkaarten en er was een briefje geplakt op de pook. Look Right! Look Right! Drive Left! We lagen in een deuk. Zo kloppend. En jawel het was een Nederlands kenteken.
Hahaha , wat het nog leuker maakte en herkenbaar.
Thuis zitten typen. Veel te weinig gedronken. De dag eindigde dus iets minder. Was helaas nog niet helemaal klaar. En ben ik in het begin van deze ochtend verder mijn verhaal gaan afmaken. Hoofdpijn is nog niet helemaal weg, maar komt goed.

Geschreven door Starreizen