Rustig opgestaan.
Ga jij eerst of zal ik eerst gaan vraagt mijn moeder. Mijn vader ligt heerlijk te dommelen. Klinkt bekend.
Ga jij maar eerst ma. Dan kan ik nog even liggen. Of zoek ik uit wat ik vandaag aan doe.
Even kijken of een rok met blouse vandaag schikt. Het is bewolkt.
Terwijl later mijn vader zich gereed maakt, zit ik samen op balkon met mijn moeder. Ik ben aan het werk als schrijver. Er ligt achterstallig werk van gister. Door uitval van elektronische aparaten😉 werk ik het bij. Het was gisteren trouwens wel een geweldig dag.
Ik bel Mariek. We zijn klaar hoor. Mariek en Kees zijn nog niet zover. Zij komen later. Ik pak de trap en mijn vader en moeder de lift. Ik zie jullie beneden. Tegelijk komen we beneden aan. Ondanks het weer liggen er handdoeken op de bedjes. Aan het water bij de plant zien we dat het goed geregend heeft. Het is druk bij de eetzaal. Wij willen lekker buiten zitten. We schuiven alvast een tafel bij. De tafels zijn niet gedekt, dit in verband met het weer. Toch dekken ze de tafel voor ons. Om de beurt lopen we naar het buffet. Als iedereen heeft beginnen met eten. Mariek en Kees voegen zich bij ons. Mijn moeder heeft de krant mee genomen. Er was er 1 woord bij de puzzel die ze samen niet konden oplossen. Misschien weet Kees het.
Is Anjelier een bloem. Jazeker. Dan is muzieknoot niet va maar la. En dan is bezit inname.. zo wordt de puzzel toch nog opgelost.
Terwijl de tafels buiten bezet raken, hebben de musjes het vandaag schaars. Maar dan…. Een meneer dacht. Ik leg mijn bord met pannenkoek even vast op mijn tafel en loop nog even naar binnen. Wat zou jij als mus jzijnde doen, mits het rustig is in die omgeving. Precies. Ik trek de pannenkoek van het bord. Maar jongens het lukt. Kom er maar gezellig bij. Wat is die pannenkoek lekker hè. Wel opletten hè jongens als er mensen komen bij deze tafel vliegen we op. Maar wat is het lekker. Ze genieten.
Het ontbijt was weer lekker. En de meloen is zo lekker hier. Toch nog even een schaaltje yoghurt met meloen genomen. Ondanks dat ik genoeg heb. Gaan we naar Malaga, blijven we hier, gaan we wandelen over de boulevard. Allemaal plannen voor vandaag. Maar eerst ….
Het was toch wel fris. De broek ging aan ipv de rok. Mijn vader trok ook een trui aan. Dat staat weer netjes hoor pa. Mijn moeder zag er ook weer top uit. Haar netjes in de krul.
De broek ging wat moeilijker aan. Mijn moeder hielp mij hem omhoog trekken. Hahaha, ze zegt hij is vast gekrompen in de was.
De knoop ging gelukkig gewoon goed dicht.
Op balkon geschreven. Samen met zijn drieën genoten van de bedrijvigheid van de straat. Het was goed vertoeven. Zullen we zo beneden zitten op ons stekkie. Dan ga ik mee. Zij gingen lezen puzzelen en ik schreef. Even koffie voor ze gehaald.
Zo leuk als je daar zit. Je kunt de jongste kinderen van het hotel bekijken. Hoeveel plezier ze hebben met de bal. Of het verstoppen achter het masker. Mama nog een keer. Heerlijk dat gegiechel.
Zullen we naar Malaga gaan. Ja, dat is goed. Gaan we met de trein of met de taxi? Het werd de trein. Even naar de receptie gelopen. De looproute was als volgt. Je loopt langs het hotel. Je steekt over. Bij de eerste rotonde ga je naar rechts. Dan kom je het treinstation tegen. Oké, laten we dat doen. Het ging goed.
In de lange straat na de rotonde het nog even gevraagd. Eerst wilde het we aan een jongen vragen. Maar die stapte net fijn zijn huis in. Toen zag ik aan de overkant twee mannen. Ik vroeg het in het Engels. Maar zij spraken geen Engels.
Met beweging van de vingers naar de ogen. en met het woord train. Daarna met werd er met de hand aangegeven rechtdoor. Gracias.
Nog geen 200 meter verder zagen we het station liggen. Nu nog een kaartje regelen. Uit de automaat. Wat moeten we intikken. Dat woord lijkt wel op kaart kopen. Ze vragen gegevens. Dat was het niet. Oh wacht we kunnen de taal instellen. Hup Engels. No en dan yes indrukken. Tickets bestellen. En nu betalen. Inmiddels kwam de trein er al aan. Nee, onze bankpas pakt hij niet. We doen er te lang over. Nog een keer dezelfde procedure. Wacht even hebben we nu een retourtje. Even kijken nee. Oké weer opnieuw. Papier geld in de biljetten inname. Nee, dat pakt hij ook niet. Zo waren we lekker bezig. Uiteindelijk los geld uit de portemonnee. En dat ging prima. De tickets werden geprint. Wat foto’s genomen van het station. En toen op de volgende trein naar Malaga gewacht. Mondkapjes op. Geen plek naast elkaar. Dus even apart. Ik zat aan de zijkant en Mariek bij 3 andere mensen. De stoel was wat vies. Ineens voelt ze een druppel. De vrouw tegenover wijst naar het plafond. Het lekt. Mariek staat op. Ik/ we zien een andere plek voor haar. Later staat ze op en zegt moeten we er al uit. Nee, zeg ik. Kijk op het scherm kunnen we lezen welk station we zijn. Ze is haar plek kwijt. Ik zeg je hebt geen geluk. De jongen naast mij staat op. Hij gebaart ga maar zitten. Ik ga eruit. In de trein is wel een soort straatcoach aanwezig.
Dan zien we op het scherm verschijnen Malaga centro. We gaan eruit. Het is even zoeken waar de winkels zijn. We vragen het een ober. Hij wijst en zegt dan alleen maar rechtdoor. Er volgen zijn aanwijzing op. Onderweg kopen we nog een heerlijke empanada. We komen langs een vismarkt. We kijken naar de mensen en hun aankooptassen. Om te weten welke richting we op moeten. We besluiten rechts aan te houden. We komen bij wat winkels. De meeste zijn dicht. Natuurlijk siësta tijd. Maar gelukkig zijn er ook een paar open. Kleding en schoenen winkels. De winkel Payma lopen we binnen. Hier is een leuke tas. Maar ik zie ook leuke leren schoenen. Ik vraag of ze een maat groter heeft. En zeg ik heb geen sokken aan heeft u misschien iets. Ik krijg een plastic zakje. Wat een geweldige oplossing. Ik heb ze aan. Ze zijn leuk!
En zitten goed. Ik koop ze. Mariek ziet een leuke tas. En ze past later mijn schoenen in het wit. Ze staan leuk. Maar ze zijn een beetje space. Beetje ruimte achtig. Er staan hele mooie gebouwen in de stad. Vele prachtige kerken. Prachtige pleinen. We lopen een winkel binnen met sieraden. Ik zie een ketting waar je je bril op aan kan wel, hangen. Die wil ik handig voor op mijn werk. Mariek ziet ook leuke dingen. Een klip voor in ons haar. Piercings. Ik koop een sterretje. Dan kan ik mijn knopje verwisselen. Mariek ziet ook nog wat anders. Tevreden gaan we de winkel uit. Zo slenteren we lekker in de stad. Het is er gezellig. En zo is het alweer tijd om terug te gaan. Op het station moeten we even kijken waar we uit moeten stappen. Ik zeg la colina. Daar heb ik daar straks een foto van gemaakt. Ik check en dat klopt. Even denk ik door de spiegel dat er twee sporen zijn. Maar dit is echt het eind station. Mondkapjes weer op en wachten op de trein. We rijden langs Plaza Mayor. Hier is een groot winkelcentrum met merk winkels. . . Zo zijn we rond 18:25 uur terug. Even laten zien wat ik heb gekocht.
Waren de winkels nog open is het eerste wat mijn moeder vraagt. Ik zeg veel hielden er siësta. Maar er gingen steeds meer winkels open. Ik laat mijn schoenen zien. Ze vraagt hoeveel paar heb je nu. 50
Na het eten trek ik ze nog even aan en laat ze aan mijn moeder zien. Ze zijn mooi. En echt helemaal van leer. Mariek heeft toch spijt en gaat kijken of ze ze op internet kan vinden. In de schoen staat de site en op mijn bon het artikel nummer. Ik ben benieuwd. Helaas het is niet gelukt. Maar ik was gebleven bij half zeven. Ik pak snel mijn tas nog even in. Daarna gaan we naar beneden. Mijn moeder met de rollator en mijn vader in de rolstoel. Ik ga met mijn vader in de ene lift. En mijn moeder komt later in de andere lift. Mijn moeder moet plassen. Maar ze kan het ophouden. Ik zeg bij receptie kan je ook plassen. We brengen de rolstoel vanavond al terug. We mochten hem in de bagageruimte zetten. Mijn vader neemt de rollator over en zo lopen we gezellig met zijn tweeën naar het restaurant. Mijn moeder ging plassen. Toch loop ik later even terug. Voor ze ons kwijt is. Ik zie er al. Ik zwaai met mijn armen. De mensen zullen we gedacht hebben. Ik loop nog even naar haar toe. Ze ziet me. En met zijn drieën lopen we het restaurant in. We gaan weer lekker buiten eten. Ik loop nog even terug naar buiten en als ik Mariek en Kees zie, wenk ik hun dat wij al buiten bij het restaurant zitten. De mussen hebben het druk. Zij eten alle restjes van de borden die zijn af geruimd. Mijn vader heeft het koud. Zij nek is koud door de wind. Ik zeg zal ik even een vest halen. Die zit al in de koffer. Zal ik dan even je jas halen. Mijn moeder pakt de kaart uit haar zak. Althans 1/3. We kijken verbaast en lachen. Ze zegt ik dacht dat ik al krak hoorde op het toilet. Hahaha. Ik ga wel even naar de receptie en leg het uit. Bij de receptie vroeg hij mijn kamernummer. En ik kreeg een nieuwe. Onderwijl dat ik naar boven loop twijfel ik weer. Heb ik wel de het goede nummer gezegd. Ik zie het zo wel.
De deur ging open. Ik pakte de jas en liep weer terug naar het restaurant. Samen gezellig gegeten. Tijdens het eten snijdt een mus de bocht af, vlak langs mijn vader. Hij zegt dat is vast een vrouwtje. We liggen samen in een deuk. Ik zeg tegen Mariek. Daar hebben we Rob en Ali. (tatoeage) weet je nog toen wij in het zwembad waren afgelopen. zondag. Lachen natuurlijk. En daar hebben we Barbie en Ken. Dat hoort ook bij mensen kijken. We nemen nog een koffie in de lobby. Het is druk. We creëren een plek met poefen en twee stoelen. We komen bij mensen uit Polen te zitten. Zij hebben het heel gezellig. Ze vragen waar wij vandaan komen. Holland. Amsterdam. Zij kwamen uit Polen. Nog even mee zitten praten. Maar ze vielen in de herhaling met hun grapjes. Dus we gingen maar verder met onze eigen conversatie.
Daarna naar boven gegaan. Ik nam een amaretto mee. Mijn vader ging voetbal kijken. Liverpool - Villareal. Mijn moeder is heerlijk aan het lezen.

Geschreven door Starreizen