Vorige week was ik gezellig aan het lunchen met mijn vriendin. Ze zegt eigenlijk zitten jullie nog in IJsland, want jullie verhaal is nog niet af. Hahaha, ik moest lachen. Ze had gelijk. Ik dacht; ik ga hem afronden. Vandaar dit laatste stukje schrijven, wat later dan gepland. Dank jullie wel voor al jullie leuke reacties. Daar doen we het ook voor. Inmiddels al een boek geschreven. Ehh…. gemaakt. Het fotoboek.
Ik ga beginnen bij de avond voor thuiskomst.
Vanuit de Blue Lagoom konden we naar de stad worden gebracht. Wel opletten op het nummer wat ze omriep. Wij moesten nummer 10 of 3 hebben. Top, we kijken in de stad waar we zijn, als het nummer wordt omgeroepen. Zo kunnen we bij het juiste geroepen nummer sneller de hoofdstraat inlopen. Daar gaan we snoep kopen voor een collega. En eten bij dat leuke hotel- restaurant. Zullen we op tijd zijn voor Happy Hour?
Supermarkt in, snoep gekocht. Ook yoghurt voor vannacht. Alles is duurder geworden. Ook het snoep. Waar in de wereld is dat niet, de economie moet hoe dan ook blijven draaien. Op naar het restaurant. In het restaurant zegt Marieke; Ik ga nog even naar de Bonus. Dat is een supermarkt. Mijn collega wil er nog een paar. Oké, Ik wacht hier wel in de lobby. Ik zie je zo. We moesten toch wachten, want het was druk in het restaurant. We werden over ongeveer 15 min. gehaald. Dan konden we aan tafel. Ik zit daar te wachten. Ik kijk naar de receptie. Waar mensen willen inchecken voor overnachting. Of ze stellen een vraag. Ik kijk naar buiten. Nee, ik verveel mij niet. Er is genoeg te zien. Er komt een man zitten in de lounge. Hij begint met zijn vlotte babbel. Jongens, even tussendoor, weten jullie al de openingszin van deze vakantie?
Hij begint met: How are you doing? Hij is Amerikaans. Met mij gaat het goed. Ik denk daar gaan we weer.
Hij verteld dat hij een Amerikaanse dokter is. Hij werkt een halfjaar op Hawaï. En het andere half jaar is hij op IJsland. Hij vraagt waar ik vandaan kom. Wat ik doe, enz. Zo komt het gesprek op gang. Hij babbelt meer dan ik. Waarom ben ik dan altijd zo eerlijk? Waarom zeg ik niet gewoon dat ik Lot heet uit Lutjebroek kom, putjesschepper ben, al 70 ben en een paar faced lifted heb gehad. Blijkbaar zonder mijn weten, toonde ik intresse. Of had hij gewoon jeuk, lastig voor hem.
Want vanuit het niks zegt hij aansluitend aan zijn verhaal. Als je zin hebt, kun bij mij op de bank slapen. Die heb ik staan in mijn mooie grote luxe kamer. Ik denk nog hoor ik dat nou goed?
Ik geef geen antwoord. Waarop hij verder babbelt en vraagt wat ik ga doen vanavond. Zin om…..
Mijn hersens spinnen. Ik zeg wat ga ik doen even denken ik ga eten, wat drinken. De hopp pakken, inpakken, slapen en vannacht weer op, om naar huis te gaan. Hij staat op. Hij verplaatst zich naar een bank tegenover mij. Hij begint daarna te praten over de plaats Leiden. Dat hij daar heeft gewoond. En of ik op Facebook zit, of daar of daar. Het is daarna stil. Hij kijkt op zijn telefoon, scrolt wat.
Krijgt hij het nu eindelijk in de gaten dat ik geen interesse heb! He, he. Hij staat weer op en loopt naar buiten. Op naar zijn volgende ….
Marieke komt hem bij de ingang, voor hem de uitgang, nog tegen. Ik denk zal hij dubbel zien. Hahaha, ik zie geen reactie. Teveel gefocust op zijn doel.
Zo leuk gedineerd. Gelachen en genoten. Naast ons zaten Amerikanen. Zij zagen dat wij salade namen. Deze overheerlijk salade zit vol verse ingrediënten. Mmm. Nou, dat wilden de Amerikaanse dames ook wel. Wij namen later nog een toetje. Een beetje tipsy maken we een grapje met de serveerster. Beetje Engels en Nederlands pratend. Ze zal vast gedacht hebben. Die zijn tipsy. Maar we hadden een heerlijke waffel met ijs, slagroom chocola, aardbei en blauwe bes, die hier heel goed smaakt. Misschien ook in Nederland. Maar op vakantie smaken dingen soms beter. Nou ja, vaak.
De Amerikaanse had het nog niet op. Zij peuzelde echt! Zou bijna denken dat ze het niet kuste…. Lustte. Sorry typefout. Het gevulde bord leek niet leeg te komen. Nee, na het gevraagd te hebben, zei ze dat ze erg lekker vond. Ze genoot dus echt.
Met de Hopp de laatste keer richting hotel. Alles ingepakt. Nee, de tassen konden gewoon dicht. De warme truien hebben we maar in de winkel achter gelaten.
Laat, maar voldoende uren om te slapen, gingen we slapen.
03:15 uur wekker. Douchen. Laatste spullen in de koffer. En uitchecken. Er was een “nachtbewaker” waar we de kaart (sleutel) konden achterlaten. Ze zegt je kunt nog ontbijten als je dat wilt. Nee, dank je. Het is al vroeg genoeg.
04:30 uur werden we gehaald door de pick up voor het IJslandse luchtruim. Wij waren de eerste. Er werden er daarna nog meer opgehaald. Marieke had inmiddels al een sms gekregen of we nog vroeger naar de luchthaven konden komen, want het was druk! Helaas ging dat niet lukken. De buschauffeur communiceerde met de centrale. Er was iemand die we nog moesten ophalen. Deze hadden ze inmiddels gevonden. Die waren ze kwijt. En natuurlijk werd hij even opgehaald.
We reden langs de vulkaan die nog steeds evalueert. Hoeveel toeristen zullen deze van dichtbij gezien hebben? Hoeveel hebben er een eitje op gebakken. Hoeveel hebben er een helikoptervlucht over gemaakt?
Ik kan wel zeggen dat het een prachtig natuurlijk schouwspel in de verte was.
En de tijd die draait gewoon door tik tik tik.
06:15 op luchthaven. Hoe laat ging onze vlucht? De rij stond tot ver buiten, aan beide kanten van de draaideur. Nog even binnen gevraagd, zovele naast ons. Waar de rij voor Amsterdam was. Oké, er was maar 1 rij! Maar 1 voordeel; alle incheckloketten waren open 1 t/m 63.
Zouden we onze vlucht nog halen?
Voor ons stond een jongen. Of wij zijn plek even vrij konden houden. Want hij ging vragen of hij een kortere route kon nemen. Hij had namelijk geen bagage. Ja, een rugzakje. Waarom zou hij dan in deze rij moeten staan? Helaas ook voor hem geldde dezelfde regel. Natuurlijk hebben we ingecheckt de avond van te voren. Maar je kreeg geen boardingpas, waarschijnlijk doordat het toen al druk was. Een Aziatisch stel wilde niet in de rij wachten. Waarom hebben brutale mensen altijd de overhand. Nou, ja zij zullen waarschijnlijk steeds vaker tegen een steeds grotere steen lopen. Ooit.
Wie kom ik later tegen, toen ik al zat in het vliegtuig? Juist, deze mensen. Waren we dan toch eerder dan jullie? …..
Waar waren de Coronna maatregels? Nou, ik kan je vertellen, ze waren in ieder geval ook niet terug te vinden in de 1,5 meter.
Marieke zegt valt het jouw ook op dat mensen zo naar ons kijken? Ehh… nee hoor. Ik dacht ik ga er toch maar eens op lettten. Ja, het valt mij ook op. Haha, ja natuurlijk zo vaak zien ze niet dubbel. Ik denk dat dat inspirerend blijft om naar te kijken. Dat heb ik zelf ook, ook al ben ik de jongste van een tweeling.
Hoe lang duurt het voor ik in de volgende rij ben aangekomen? Zigzaggend naar de attractie van incheckbalie Amsterdam. 5 Minuten per rij. Ik ga maar niet vertellen hoeveel rijen er volgden. Werd ik al paniekerig. Nee, ik moest wel naar het toilet. Maar ja, dat kon niet.
Bij de douane konden we ook weer ….. wachten. De douane was het ook zat. Soms heb je wel is dat je iets doet uit automatisme, maar je bent dan nog niet aan de beurt. Maar automatisch ga je. Eigenlijk zo als het ging bij de Squad. Dat was grappig en lachwekkend. Dit ook, maar de man kon er niet om lachen. Deed ik dit nog 1 keer, dan mocht je niet mee met het vliegtuig. Jammer dan! Meneer dat zijn geen leuke grapjes. Bent u echt serieus. Nou, dat dacht ik al! Ik zei dat het natuurlijk niet hardop. Ik kijk wel uit.
07:25 uur, we zijn er bijna. Hoe laat moesten we boarden. 07:15 uur. Horen we al iets omroepen? Wil die … nu naar gate C 23 komen.
Man, kan ik even naar het toilet. Nee. Oké, hoeveel minuten lopen naar de gate. Holy Moly. 7:40 aangekomen.
??? Gate niet open? Hebben we ons vliegtuig gemist? Nee, het vliegtuig vertrekt nog niet? Er zitten nog zoveel mensen hier? Het is druk, dat wisten we al?
Even vragen hoe het zit. konden in de rij staan wachten.
Even denk je niet aan de 1,5 meter regel. Nadeel je ziet er jonger uit dan je bent.
De vrouw voor ons kijkt ons boos aan. En denkt vast; Jong, feesten, party’s, sex en rock en rol. Of we even afstand wilden houden. Dat doen we.
Maar halverwege toen we mochten boarden, begint deze mevrouw wel gezellig te kletsen en te vertellen zonder afstand.
Nee, ze kenden elkaar niet.
Hoor ik de steward nou Nederlands praten? Tegenwoordig moet je oppassen wat je bij IJslanders zegt. Want ze kunnen zomaar ineens Nederlands gaan praten.
Het was rustig in het vliegtuig.
Zit onze vriendin ook nog pal voor ons! Gezellig. Zullen we even rocken?
Omdat het vliegtuig half leeg was, mochten de mensen achter ons, zij hadden lange benen, 1e klas vliegen en ruimer zitten. Daar zou ik ook geen nee tegen zeggen.
Voor ons gingen de twee meiden ook ergens anders zitten. Onze vriendin zegt; Doe maar hoor!Ik hou van ruimte om mij heen!
Tja, wie niet op dit moment, in deze tijd, in deze periode? Djuuu
Slapen. Knikkebollen, 3 uur doorgekomen. Foto’s vanuit de lucht genomen.
Op Schiphol kwamen we aan op de baan bij Hoofddorp. Nee, dan denk je dat je er bent, en dan mag je nog heel lang taxiën. Nou dan maar even naar de landingsbanen kijken.
Hoe ver weg is onze bagageband? Absoluut… in de achterste hoek van Schiphol. Trouwens de vlucht was goed. Ook het opstijgen en landen was relaxed. Geen blauwe handen bij de buurvrouw dit keer.
4 km later waren we er?
En zouden de koffers al uitgeladen zijn. Nee, natuurlijk niet.
Ik zie daar dames in Oranje Olympische shirts. Met een lange rechthoekige schoudertas
dragend. Zij komen vast uit Japan. Een jongetje rende al enthousiast erheen met zijn handen vol schuim en schoonmakend. Ik denk dat hij een handtekening heeft gevraagd. Maar wie zijn het dan?
Aah, inmiddels heb ik bedacht dat in de schoudertas vast een hockeystick zit. Hebben de hockeydames goud gewonnen? Even later nagevraagd bij Kees.
Wat leuk dat we er 3 zagen. Namen schieten mij nu niet te binnen, helaas.
Kees kon na een aantal rondjes gereden te hebben, ons weer halen op de Kiss and Drive. Voordat we daar waren, hebben we alle hallen doorlopen. Oké, beetje overdreven. Maar we moesten wel veel lopen. We hebben er denk ik wel een marathon opzitten. Ook weer overdreven, maar met de vliegtuig rit is het vereenvoudigd. Kijk, mariek hier is de moter van het vliegtuig. Hier wilde ik Duck nog op de foto zetten. Die zou niemand weten. Ze moeten dan langer nadenken. Welke mensen waren op Schiphol en hebben eraan gedacht om een foto hier te maken. Vraag van Duck dan: Welke bestemming wordt het? Dat hadden er zeker 3 van mijn collega’s kunnen zijn. Maar Duck slaapt heel diep in mijn tas.
Trouwens de Challenge is met Duck en zijn familie en hun bestemmingsfoto’s al langs gekomen op mijn werk. Wat ontzettend leuk was.
Mijn foto van IJsland was niet zo moeilijk om te raden. Maar de eerste foto waar Duck zwemt in een glas rode wijn in de zon op balkon. En vol spanning afwacht waar zijn familieleden heen gaan. Die had men niet verwacht.
Ja, achteraf.
Maar toch leuk dat die niet geraden is. Dat was even een klein zij stapje horend bij dit verhaal. Nu weer terug naar het slot.
Thuis, alles in de was. Kees had heerlijk cake meegenomen. Genoeg cake voor 5. Dus even gecheckt of we even konden landden bij mijn vader en moeder met een bak koffie.
Wat was het heerlijk, wat een mooie herinneringen, we zijn weer opgeladen.
Het was fantastische. IJsland je bent nog niet van ons af.
Gezellig met zijn 5-en samen geweest op balkon in de zon. En geproost op alles wat deze vakantie lief was.

Geschreven door Starreizen