5:30 wakker. Nog 25 minuten. Nog even liggen.
De vroege tijd opstaan voor werk, werkt nu in het voordeel. Zo in het voordeel dat ik eerder dan de wekker eruit stap. Ja, je leest het goed. 6:30 wandelen naar de trein. Je weet dat je 10 minuten voor nodig hebt, en nu zeker nog eens 11 minuten erbij speling hebt. Maar toch ga ik haasten. Waarom? Zenuwen onbewust. Daar geef ik het de schuld maar aan. Alhoewel ik altijd onbewust snel snel ben.
Niet in denken, maar wel in sprinten. Snap je hem nog? Vuilnis weg. Ik zeg een onbekende gedag, hij keek mij zo vol verwachting aan. Onderweg is het heerlijk stil op straat.
De meeuwen en de kraaien eten hun buiken vol, na het openen van vuilniszakken. Dat je denkt waarom is die cabine niet dicht van de prullenbak.
Stoplichten uit, des te gemakkelijker. Een hond wordt uitgelaten. Als je het een hond mag noemen. Zo een klein mormel. NouJo, doe is aardig.
Bij het station hoor ik geratel. Wordt er een fiets gejat? Valt er wat om? Ik zag het niet. Nee, echt niet. De schoonmaker keek, maar wees gerust ieder zijn fiets staat ernog. Op het perron heb ik het heet. Jas uit. Beginnen de opvliegers nu al? Ik hoop het niet.
Een bericht volgt op mijn telefoon. Vertrekhal 1 balie 16. Handig voor iemand die zich mee laat voeren op iemand anders.
That’s my!
Op Schiphol kom ik mijn maatjes voor de komende 12 dagen tegen. Het is rommelig op schiphol. Door de vele weggetjes langs de linten komen we bij de drop of. Ouderwets, en niet via de cabines. Hup, door naar de douane. Zal ik een foto van Mariek proberen te nemen. Kijken wat er gebeurt?
Hahaha, nee hoor ik jullie roepen.
Wat duurt het lang? Mag ze er wel door? Had zij eerst gemoeten. Zij is de eerst geborenen.
Of was het apparaat van slag? Zag het dubbel?
Het resette gelukkig zichzelf.
Mevrouw, don’t make pictures! Streng, maar terecht. Niet gelukt. Hij keek 10 seconde later nog een keer streng om!
Rustig maar…. Hij zit veilig in mijn broekzak. Koffie tent opgezocht, maar eerst een powerbank gekocht. Koffie was koffie, maar absoluut niet lekker, zoals ik op schiphol gewend ben.
Gelukkig mijn shot al gehad, waar je bloedsuikerspiegel meteen van stijgt in het rood.
Naar gate D 6. Naar uitgang G en de bus in. Op naar de plek in het vliegtuig.
Mariek hoe kreeg je je ticket op je mobiel. Welke app moet ik dan ook alweer gebruiken. Ik heb nu freedom. Daar is hij zo klein! Oh, ja de wallet! Of course! Onthouden!
Waarom vraag je dat nu pas hoor ik jullie denken, als je al bijna in het vliegtuig zit? Ehhh… Gelukkig is Kees mee. Hij is van het printen. En heb ik heb het op papier in mijn hand. Ja, ja, 1 handeling digitaal is net zo makkelijk, Jo. Ik weet het. Maar, dit is ook prettig. Net als een boek lezen in de hand! In plaats van de reader. Net zoals kaart lezen, ipv de Tom Tom.
Hahaha, zo maar vergelijkingen die opkomen. En dan ben ik nog niet eens in het vliegtuig.
Een site seeing langs de vliegtuigen. Nog even een foto. Wij, via de mobiel. En Kees met de onderwatercamera, ik lig in een deuk hier. Dat is een legertas, oh jeeh Kees zit je tas in het verkeerde vliegtuig. Oh, het is jouw tas niet. Gelukkig.
Waterfles is ook gevuld. Wat stinkt het naar warmte. Of naar mensen. Of is het mijn angstzweet voor het vliegen. Later…. zittend op 25C, zonder rustgevende pil, maak ik stappen. We zullen zien. Maas wenst ons een fijne vlucht, onze piloot. Kees zegt goedemorgen in het Nederlands, Spaans. De vrouw kijkt hem vragend/raar aan. Zij is Frans! Hahaha. Goede binnenkomerrr.
Ik ben toch best wel misselijk, hahaha. Komt goed. Blijf gewoon ademen.
We vliegen al boven zee.
Kan ik mijn mobiel hier opladen! Handig! Doen!

In principe maar een half
uur gevlogen. Aangezien we een uur winst boeken. Het is nu 10:00 uur hier.
Of is dat geen logische gedachte.

Hallo Schotland!
Hallo Jamie Fraser! Where are you. Which stone must I have.. Hahaha

Op de kleine luchthaven met een kleine bagageband de auto gehaald. Een Toyota Corolla. Een automaat. Links rijden en links schakelen, vraagt wat meer.
Ik weet om te kunnen rijden, dat hij dan in de D moet staan. De P voor parkeren. De R is van achteruit. Ik zag een powerknop. Dus dat zal de startknop zijn. Toch maar even hulp gevraagd. Daar werden we een stuk wijzer van. Een hele aardige man, die goed uitlegden hoe de automatische handrem eraf ging. Vooral ook handig, omdat we de taal naar Nederlands konden zetten. Op de display wel te verstaan. Hij wilde weg lopen, maar hij herinnerde nog iets. Hij legde uit wat je moest gebruiken voor het navigatiesysteem. Namelijk de postcode.
Oke, we konden nu het adres invullen. Of toch niet. Daar was een ander mannetje. Na een kleine aanwijzing lukte het ons. Iets kleins, iets stoms. Wat je op dat moment niet ziet. Maar een simpele beweging.
Op naar het links rijden avontuur.
Links de parkeerplaats af. En denk erom links blijven rijden.
Al 1 uur links gereden.
Het is spannend. Het is links denken ipv rechts. Ik heb het idee dat ik mijn medepassagier constant de berm inrijdt. Maar verder gaat het goed. Links kijken is ver weg en nog vreemd.
De achteruitspiegel zit in het midden, tuurlijk logisch, maar dat lijkt niet zo. Misschien moet ik de spiegels iets meer draaien. Das beter. Durf je nog bij mij in te stappen. Hahaha. Mariek en Kees zijn “verplicht”.
Het is prachtig hier. Af en toe een regenbui en vele S- bochten.
Het gaat steeds beter. Hier en daar stoppen we even.
Zo stoppen we in Foyers. Waar een leuk itailaans homokoppel vraagt een foto te maken. Ik roep verderop in de deze hoge landen Jamie. Ik hoorde: ik ben hier! Dat is mooi!
Toen weer verder gereden. Het is geconcentreerd rijden. In Luib zijn we gaan wisselen. Ook een geheel andere ervaring om links van de rijdster te zitten.
Het is een lekkere wagen. Het stuur corrigeert als je teveel naar rechts rijdt. En kom je te dicht bij de berm, dan hoor je een pieper.
De verbinding naar hey eiland Skye is kort. Ik had een hele lange brug verwacht. Maar hij was hoog, in een boogvorm en dus kort. Je was binnen een poep en een scheet op het eiland. Het landscap was meteen minder ruig. Maar net zo mooi!
Later….. gingen we nog toeristischer rijden. De single road, waar aan de zijkant inhammen zijn. Hier kun je in plaatsnemen om verkeer voor te laten gaan. Raak niet in paniek bij tegen liggers en rijdt niet naar de rechter inham. Hahahaha, een hele Nederlandse menselijke actie. Maar dit ook weer overleefd. In Dunvegan moesten we goed zoeken. Draaien is dan ook een nieuwe ervaring. Bij het kleine dorps tankstation het even gevraagd. Voorbij de old school naar rechts. Je weet dat ik links en rechts niet altijd uit elkaar houdt. Zo, ook dit keer. Maar op tijd goed gedraaid. Wel links blijven!
Weer een single road. Dus in zijn achteruit naar de andere kant van de weg. Iets naar voren, even wachten weg vrij naar rechts en meteen naar de linkerkant. Het eerste huis moest het zijn. Even bellen. Ja hoor dit was het. Nu nog de auto inparkeren. Dat is ook een ervaring. Maar zeer tevreden. Binnen piepte de auto als een gek. Maar ik deed het fantastisch. Trots op mijn zelf!
In het dorp naar de kleine supermarkt geweest. En doorgelopen naar de Pizzeria.
Goed gegeten.
Op de doorgezakte bank met uitzicht op de weg, die nu rustig is. Alle camping gasten zijn inmiddels gearriveerd. Schrijf ik mijn verhaal af.
We hebben er trouwens lang over gedaan. Ja, we namem de toeristische route. Goed om te wennen. Morgen maar de gewone weg.

Geschreven door Starreizen