Wat gaat die wekker toch vroeg. Een nacht waarbij we wakker waren en sliepen. Zoveel indrukken gisteren. Zo overprikkeld. Dat dit in de nacht doortrekt. Maar we hadden er wel weer zin in. Het was een Lekker ontbijt. Even naar de spugende ochtend vulkaan gekeken. En toen de bus ingestapt. Op weg naar de condors. 1 ding wisten wij wel vandaag wilden wij niet mee met de wandeling. Wij pakten onze rust. Dat kwam later ook mooi uit. De mooiste plek voor het spotten van de condors. Ik kon niet kiezen welke foto’s te plaatsen. Zodoende zijn het er wat veel!
Wat een prachtige weg erheen. De weg reed precies tussen het gebergte in met prachtige kleuren. Oké, Guys vandaag zien we condors. Hoe oud kunnen condors worden denk je?
Ongeveer 15 jaar?
Wat eten condors? Condors kunnen mensen eten. Vroeger werden de mensen als voedsel aan condors gegeven. Maar dat is vroeger. Ze eten apen, koeien. Ze eten 3 kilo per dag. Ze kunnen 2 weken zonder voedsel.
Ze blijven niet hun hele leven bij dezelfde partner. Na paring en opgroeien van hun jong zoeken ze een ander lekker ding.
Het leuke is zittend in de bus zie je lege marktstallen deze bestaan uit stenen. Ze stapelen ze op. De hoogste voor en dan steeds 1 steen lager. Zo kunnen ze mooi hun koopwaar tentoonstellen en verkopen.
We stoppen even voor een uitzicht foto. We staan vlak voor een tunnel geparkeerd. Ik denk daar gaan we vast doorheen.
In de bus denk ik moet toch echt gaan plassen. In de donker tunnel ga ik het toilet in. Het spectakel dat het licht werd uitgedaan heb ik gemist. Bij mij was het al spannend genoeg om recht te plassen. De bus ging heen en weer. Ineens knalt de deur open. Ik werd nog net niet gelanceerd. Ik kom mij gelukkig staande houden. Ik zeg jongens ik ben veilig. Niks aan de hand. Ik stond mijn broek dicht te doen.
Ik loop rustig terug naar mijn plek. En zeg: Dit was …….. spannend. Iedereen lag in een deuk.
Rijdend over de weg zie je hier en daar dat de weg is weggeslagen. Deze stukken ga je hobbelend en wiebelend over.
Overal langs de weg zie je de stalletjes opbouwen. De marktjes beginnen. Zo leuk om te zien. Dan heeft Martina het over een plastuit. Ik zeg wij hem hebben er 1. Willen jullie het zien? Hilariteit alom. Het is ook nog knal rose. Ik zeg ik wil hem best even demonstreren hoor. Ik laat droog zien hoe het gaat. En zeg ik kan nu net als een man staand plassen. Ja zegt Henk? Maar je kunt hem niet schudden. Nee, Hahah. Tamila zegt. Wat is een tuit dan. Ik laat het haar zien. Net als bij de theepot heb je een tuit. En bij de plastuit zit die hier.
We konden wandelen voor we naar de condors gingen. Wij kozen ervoor om rechtstreeks naar de condor plek met de bus te gaan. Een aantal gingen wandelen. Martina liet ons de beste plek zien. Ik had de beste plek. Veilig op de hoek. Ik keek zo het ravijn in. Maar ik zat goed. Al vrij snel komt de eerste condor er aan. Let op daar komt er 1. Daar komt er nog 1.
Wat een fantastische plek. Ze vliegen letterlijk om je oren. Een prachtig gezicht. Ineens komt er 1 recht op ons af. Als een vliegtuig vliegt hij zo over ons heen. Fantatisch. De plek, de Entourage, de rust, de natuur. Dat alles geeft een wauw moment.
Wat een vleugels.
Er waren ook jonge condors bij. Op een gegeven moment zitten er drie jonge op de rots. Ma en pa ernaast. Zij waren hun jonge aan het voeden.
Je kwam ogen te kort. De wandelaars kwamen terug. Ik stond op toen zij op mijn plek zaten. Dan konden zij ook nog even genieten. Wij liepen langs kooplui alle spulletjes die verkochten. Mariek heeft nog een leuk portemonnee gekocht met een condor erop. We vragen aan de vrouw hoeveel het kost. Ze praat Spaans. Wij begrijpen er niets van. We liggen samen in een deuk. Dan zegt ze tien. Dat is € 2,50. Verkocht.
We reden de zelfde weg terug als gisteren. Zo passeerden we weer het hoogtepunt. Gisteren is hier sneeuw gevallen. We stopten nog even bij de sneeuw en het ijs langs de weg. Mariek sprong in een modderplas. Splash spetters op hasr broek. En later dronken we thee met Coco’s bladeren en aten we een heerlijk plak cake en ook nog een banaan op de zelfde plek als gisteren. Met het verschil dat wij nu de enige groep waren. Je kon nu veel rustiger een foto bij de vlag kon nemen.
Hierna sloegen we de weg naar Puno in. De andere weg leidde ons weer naar Arequipa.
De bergen zijn nu weer groen. Het is prachtig om door te rijden. We zien weer guanaco langs de weg.
We stoppen even bij de Lama’s langs de weg.
Zulke grappige beestjes. Ik moet echt even zoeken waar geen mensen stonden. Maar ook een lama uit te zoeken die geen rood strikje heeft. Er worden zelfs selfie gemaakt met deze beestjes. Te komisch voor woorden.
Daarna rijden we weer verder. Ineens kijk ik naar buiten en hoor kijk een wervelwind. Naast mij op het pad is een kleine wervelwind. Zo mooi, masr veilig voor ons, om te zien. Ook zien we vrachtauto’s. Langs de weg. Die het niet gelukt is om rechtop te blijven rijden. Net als gister toen lag er ook een auto op de weg op zijn kop. De mensen waren gelukkig ongedeerd. En wij konden er gelukkig langs.
Ook zijn hier flamingo’s. Zij staan heerlijk in het water. Wel te ver weg om een foto te maken.
We stoppen voor de lunch. Mijn lunch is kaas. De kaas heeft twee uur in de bus gestaan. ik en Mariek passen hiervoor. We eten een banaan.
In de bus vraag ik Martina of ze de volgende lunch voor Mariek en ik vegetarisch kan bestellen. Aangezien ik ook niet van kip hou. Dit komt voor de bakker.
De bergen kleuren nu ook rood en bruin. We rijden langs boerderijen met hier en daar koeien. Wij noemen het Juliana koeien. Ooit heeft prinses Juliana koeien gedoneerd. Dit project was mislukt. Nederlandse koeien in Peru. Was niet zo een goed idee. Daarbij deze mensen drinken de melk van de koe niet. Hun lichaam is daar niet op ingesteld. Wel maken ze er kleine kazen van voor consumptie. Maar dit zijn niet meer de Juliana koeien. Deze koeien zijn donkerbruin. Hahaha verkleurd door de zon.
Ook zien we auto’s met vlaggetjes rijden. Deze mensen hebben net een auto gekocht. En zij dopen hun auto dan met vlaggetjes. Dit is een traditie. En zorgt ervoor dat ze geen ongelukken krijgen met hun nieuwe aanwinst. Er rijdt een engel met hun mee.
Eindelijk zijn we in Puno aangekomen. Een lange reis. Wij besluiten vrij vlot het stadje in te gaan.
Masr eerst de spullen voor morgen klaar te leggen.
Waar de locals zitten zijn de goede tenten. Na eerst een paar gure zaken binnen gelopen te zijn, kwamen we al snel bij een goede tent. Hier hebben wij heerlijk een hamburger gegeten. En daarna zijn wij heerlijk gaan slapen. Morgen naar het Titicacameer.
Maar eerst naar dromenland op 3800 meter. Het is hier heel fris.
Vannacht is de temperatuur onder het vriespunt.

Geschreven door Starreizen