Vannacht paar keer wakker geweest. Aankomende nacht ga ik andersom liggen. Misschien zak ik dan minder in een kuil. Gisteren een tight gekocht voor onder de skibroek. Maar ik zag dat deze driekwart was ipv lang. Dus gingen vandaag ook wandelen naar het dorp.
Naar beneden lopend zien we wat we in ons appartement zien. Dat verlichtte deel tussen de bergen, bleek een skischans te zijn. Grappig he, dat wat je geprogrammeerd in je hoofd hebt, waar alles ligt. Vanuit je appartement plaats je eigenlijk een foto in je hoofd. En zo programmeer je tijdens de wandeling waar alles ligt.
Zoiets deden wij vandaag ook met de skiliften.
Natuurlijk gingen we ook langs onze vriend Eekie (eekhoorn)
Het zat erweer. Of was het zijn zus of broer. Stil het erf op. Zachtjes en beheerst. Pff, Geen boze erfbewoners! De Eekie spitste zijn oren. En dook in elkaar. Ik hield mij stil en sloop dichterbij. En nam onze vriend op de foto. Goed kijken hoor.
Op de weg terug, vluchtte hij de boom in. Daar ging hij naar zijn familie. Op de terug weg was Eekie er niet. Tijdens de wandeling aanschouwden wij een prachtige nevel lijn op de berg.
De brug over. Wie gaat er mee engelen. Petra bij jouw lukt het niet, want je hebt een spijkerbroek aan. Waar jump ik de sneeuw in. Keus genoeg. Wat is het toch heerlijk om in de sneeuw te liggen. Armen en benen bewegen. Armen omhoog en omlaag. Benen open en dicht. Zo simpel. En zo leuk. Lukt het al jongens. Is er al wat te zien. Nog meer of is het goed zo.
Oke, nu nog opstaan. Dat lijkt eenvoudiger dan het is. Hahaha. Ik werd omhoog getrokken. Hierdoor werd de engel iets misvormt. Niet slecht hoor. Het hoofd jongens is er nog niet. Dus hup mij weer naar achteren laten vallen. Buikspieren aanspannen. Heupen omhoog. En je hoofd drukken in de sneeuw. Lijkt misschien makkelijk, maar is het niet. Waarom niet? Nou, het hoofd moet wel goed tussen de vleugels worden geplaatst.
Ander plekje voor een herkansing. Nee, helaas was er geen andere vrijwilliger. Hahaha, ik doe het graag. Straks mag ik de foto’s zien en kan ik mijn kunst vanaf de brug bekijken. Voor de outlet struikel ik over het randje van de stoep. Gebeurde dit gisteren ook niet. Het is wit he, en verse sneeuw. Dus ja verschil zie je niet. Lachend kwamen wij de winkel binnen. Wij hielden het niet droog.
Het ruilen was zo gefikst. Op naar het winkelcentrum. Dat was groot. Maar de helft stond leeg. Er stond ook een opgezette bruine beer. Nee, die kom ik nog steeds niet graag tegen. Even de textielwinkel in geweest en een soort Tiger winkel op zijn Nederlands gezegd. En natuurlijk een sportwinkel. Oh, ja en een schoenenwinkel. Die kunnen wij niet voorbij lopen. Mooie Noorse schoenen. Warm en met zeehondbont. Nee, daar mogen wij niet mee thuiskomen. Verder zagen we nog andere leuke schoenen. Maar deze hebben wij toch laten staan. Maar we zijn nog niet weg he. Hebben jullie ook zo een trek in koffie. Zullen we naar het tentje van gisteren waar die vloekende vrouw voorstond. Ja goed en het was open. Er waren heerlijke gebakjes en koekjes. De bediening had pauze of dacht die toeristen helpen, heb ik geen zin in. Ik vroeg de medewerkster verkopen jullie ook koffie. Ja, zegt ze deze. Gewoon ordinaire koffie uit de kan. Nee, dat is niet decadent genoeg voor ons. Weet je wat we nemen er weer 1 bij de Moccabar . Goed plan. Warm, heel warm van het naar boven lopen, kwamen wij daar aan.
Daar weer bijn hetzelfde recept genomen. Maar dan met bananenbrood. En voor mij een Cortado.
Die glazed drinken lekker. Ik vroeg nog of ik ze kon kopen. Maar de jongen keek even op de onderkant. Het was van het merk duraflex. Niet te vergissen met durex.
Oh, die kennen wij. En waar is internet niet goed voor. Daar was hij bij Fruugo te koop!
Zullen we ons klaarmaken om te gaan skiën. Gaan we de andere kant verkennen. Hup het hok weer in. Skischoenen aan. Dat is best zwaar werk hoor. Afstellen en klikken. Nee, lukt niet. Dan 1 tje terug.
Hier zatten al een dochter en een moeder. Nadat moeder haar skischoenen aan had deed ze die van haar 15 jarige dochter ook. Terwijl deze haar telefoon belangrijker vond. Voor ik het vergeet en ik verder ga vanaf dit stuk. Hiervoor toch nog even de pistes opgelopen. Opgelopen niet, wij namen de loopband. Het gemak dient de mens. Lachen, gieren, brullen natuurlijk. Waarom, want wij wilden daar winkelen. De sportwinkel zat vol catches. En decadente materialen.
Vooral de softgel jassen met hartjes of sterren. En daar een glitterjas. Die past mooi bij de glitterlaarzen die wij eerder zagen. Wij kunnen zo door op stand de skies op. Waar was ik gebleven bij de moeder en dochter en haar telefoon. Wij waren ook gereed. Dus op de parkeerplaats skies inklikken en schaatsend rechtdoor naar de Moccabar. Langs de Moccabar de sleeplift baan over. Kijk wel uit en door naar de tweede lift. Oh, iets door naar de tweede sleeplift, want de skischool heeft voorrang. Boven gekomen gingen we niet naar links, maar naar rechts naar beneden voor de stoelenlift. Deze was wat ouder. Dat merkte we goed bij het zitten. Au, au, stop, wacht even hoorde wij naast ons. Het vel van Petra zat ertussen. Poeh, dat was schrikken.
Wat kon je hier al zittend de stilte van de natuur goed horen, als je het geluid van de kinderen uitschakelde. De bomen waren hier ook prachtig bedekt met verse sneeuw.
Boven gekomen. Kwamen we achter de berg. Hier gingen wij rechtdoor. Op naar T9. De ankersleeplift. Mariek mocht alleen. Het laatste stuk steil omhoog. Allemaal gelukt. Wat een prachtig uitzicht. Kom we gaan een panorama foto maken, waarbij je er dubbel opstaat. Altijd leuk. Helaas lukte het niet om de telefoon over te nemen, anders stonden we er met zijn drieën op. Dat moet kunnen, maar lukte nog niet. Links naar beneden naar de sleeplift T10. Je kunt een beetje meekijken op de kaart, als je dat leuk vindt. Je moet dan wel even goed zoeken. Lift T10 was moeilijk om de stang te pakken. Petra lukte het niet. De tweede werd aangereikt. Maar verkeerd om. Waardoor Petra hem niet goed tussen haar benen had. Mij lukte het in 1 keer. MJ lukte het ook niet. Ik ging rustig naar boven, wel bekijkend waar deze lift stopt. Een heuvel en nog een heuvel en nog 1. Boven aangekomen. Dacht ik er is vast iets niet goed no gegaan. Ik stond te wachten en te wachten. Zal ik gaan bellen? Oh, gelukkig daar zijn ze al. Naar het bord. Rechts gaan we naar de skihytta. Dat is voor vandaag teveel. Het was al 14:30 uur. De liften sluiten om 16:30 uur. We gaan naar Hogega. En pakken daar de stoelenlift. Eerst pakken wij de zwarte piste nummer 28. En dan over op de blauwe 78 en dan 35. Dit was leuk een weg door het bos. Soms word je gek van die onverantwoordelijke mensen die je bijna voor de sokken skiën. Net zoals de fatbikes in Nederland, maar dan fietsend, maar leuk was de weg naar beneden wel. In Hogega lift H1 gepakt. Zo vanuit de lift konden we de zwarte piste 75 goed zien. Er staat 45 graden bergafwaarts bij. Pittig, je zag ze glijden met materialen en al naar benee. Gelukkig bleven er ook enkele staan. Die gaan wij zeker niet doen! Boven aangekomen, pakte we blauw 17 en rood 15 terug naar Turistsenteret. Een hele mond vol. Hier wilden we nog 1 keer met lift T 1. We waren best al moe.
Halverwege de rit nummer 13 gingen we verkeerd. Even klunend terug.
Nog verder een klein stukje klunen of het bospad. Joehoe MJ wij zijn al hier. En ons pad vervolgen.
Wat gaan we doen stoppen we of nemen we T1 nog 1 keer. Het kan nog net. We ervaren dan wel de piste zoals gisteren helemaal voor ons alleen. Doen dus!
Zo, wij zaten nog best hoog. Maar waren moe. Je skiet dan ongecontroleerd. Gevaarlijk. Maar toch de focus weer opgepakt.
Voor je weet ben je dan alweer bij T1. Hier even stil gestaan en naar de werkende mannen gekeken. Zij waren de sneeuw aan het weg werken. Alles werd glad gemaakt. Al snel skieden we verder voorlangs lift T2. Door naar 1. En zo weer bij het hok aangekomen. Boven uitgevloerd op de bank. Ons ritueel in ons appartement is je hoofd stoten tegen de lamp. Dit komt omdat wij de bank hebben verplaatst. Elke keer dat je opstaat geef je de lamp een kopstoot.
Petra maakte weer een heerlijk avond diner.
Gaan we nog een avondwandeling maken. Hebben wij de puf nog.
Ik denk het niet.

Geschreven door Starreizen