Bijtijds opstaan bevalt ons wel, lekker rustig op de wegen en een parkeerplek bij de wandelroutes. Eerst maar even tanken. In ons dorp is dat makkelijk. Betalen met apple pay. No way. Betalen met kaart, ook niet. Internet was net uitgevallen. Met cash. Handig niks op zak. Zeg Jo heb je niet geleerd altijd geld op zak te hebben. Ehh….Jazeker. Wat hadden ze gedaan als ik geen geld had? De hele sag de pomp bedienen?
Kees had de portemonnee met geld. Bij de plek van bestemming was er vandaag een parkeerwachter die ieder een plek toe wees. Ieder hielp met inparkeren en met uit parkeren. Een kaartje gekocht. Ook hier zie je maar dat lezen belangrijk is. Ik dacht dat de 6, 6 uren betekende. De 8, 8 uren. En dan had je ook nog 15. Ik drukte op de 8. Wat blijkt dat ik voor een ander voertuig heb betaald. Nou stond het bord wel ver boven mijn hoofd. Dus, ja ik begrijp wel waarom ik dat over het hoofd zag. Ik zag dat pas op de terug weg naar de parkeerplek. 6 was voor ons. Het duurde lang voordat het kaartje eruit kwam.
Kaartje neergelegd bij het voorruit. Thuis zag ik in het voorscherm op mijn telefoon dat de transactie was geweigerd. Ik ga toch maar eens op mijn parkeerticket kijken. Goed lezen! Wat blijkt hierop staat hetzelfde. We hebben gratis gestaan. Wat leuk en wat leen mazzel! De jongen heeft vast gekeken, maar ook niet goed genoeg. Hij had het vast heel druk met mensen begeleiden.
De autoweg naar de Fairy pools was anders. Liefelijk, maar prachtig groen. Het was dichter bij huis. De 1 baansweg was slecht. Heel veel gaten in de weg. De plek waar je kon rusten, was aan de zijkant ook slecht. Je maakte klappen als je erdoor reed. Mariek hield er goed rekening mee. Ik probeerde het. Paar keer door een gat gereden. Verkeerde inschatting van de auto en moeilijk te vermijden. Er was een jongen die over de stenen naar een pool was gelopen. Hij plaatste zijn stok in het water. De pool was best diep. Hoe diep zou hij zijn? Meteen krijg ik dan zo een film scène in mijn hoofd. Je springt erin, prachtig blauw. Hoe dieper je komt. En dan als je diep genoeg zit kom je bij een prachtige ondergrondse grot uit. Of zit ik teveel met mijn hoofd in de wolken. Of speelt zich dit af in een heel ander gebied. Ik weet hoe mooi het onder water kan zijn, van Ijsland. Maar koud! Heel koud! Maar dat is een andere vakantie.
De wandeling was mooi. Een andere stijl dan gisteren en eergisteren. We liepen langs een pad met overal kleine watervallen. Prachtig. Als de zon goed schijnt, kleurt dit water groen en blauw. De zon scheen, maar gaf het water niet deze kleur. Fairy Pools. De naam zegt het al. Zwembaden voor de feeën. Stuurde de feeën daarom die kleine vliegjes op ons af? Of zijn dat de kleine feeën? Dat is de vraag. Wat denk jij?
Het pad liep geleidelijk omhoog. Veel mensen liepen alleen maar langs de watervallen. We zagen ook mensen met netjes over hun hoofd lopen. Er vliegen hier heel veel van die kleine vliegjes(feeën). Die het bloed van mensen erg lekker vinden. Je kent ze vast wel. Dezelfde vliegjes waar ik het gisteren over vertelde. Hier waren ze in grote getalen aanwezig. Een netje was voor ons niet nodig. Maar ik begrijp het wel. Ze gaan op plekken zitten waar het warm is. Zo bij mij in de nek en op het voorhoofd. Rondom de ogen vinden ze ook prettig. Bij ons hebben ze ook gezogen in het gezicht. Niet zo erg, maar wel een beetje irritant.
Wij zijn dus naar boven langs de watervallen tot de bergkam gelopen. We liepen er langs. Het was net als gisteren drassig en nat. Goed voetenwerk vereist.
Mariek maakte 1 misstap. Schoen vol blubber en natuurlijk een natte sok. Ze wilde haar schoen afvegen. Maar rolde zo om in het gras. Dit was gelukkig niet nat. Het is trouwens verbazendwekkend hoeveel water eronder het gras ligt. Kees had ook een misstap gemaakt. En ik, ik hield het droog! Het was een lang stuk langs de Bergkam. Hierna daalden we af naar beneden.
Afwisseld op griend. Maar vaak toch nog vele drassige stukken. Aan het eind was ik wel een beetje klaar met het natte gras te ontwijken en kijken naar goede stukken grond. Er liepen twee Franse vrouwen voor ons. Zij stonden heel lang op de
uitkijk. Toen ik dichterbij stond keken ze naar de lucht. Het duurde even voor ik doorhad dat ze bezig waren met een drone. Nu hoorde ik hem goed. We liepen weer verder. Aan het einde van de tocht hadden we nog tijd over. Wat gingen we doen naar het dorp, naar Uig rijden of koffie halen, 4 miles verderop. Het werd Uig. Dit was nog wel een stukje, maar we gingen het proberen. We moesten naar rechts en gingen naar links. Ik dacht dit klopt niet, nu gaan we terug. Toen naar Portree via een lange 1 baansweg. Een prachtig stukje rijden! Prachtig asfalt. Prachtge omgeving, weids. Na Portree naar Uig. Toch besloten vanaf dit punt terug naar huis te rijden. De rit, de wandeling koste teveel energie.
Eenmaal daar moet je ook weer terug. Gelukkig kun he beslissingen altijd veranderen. Dat is xo lekker met vrijheid en een auto. In Dunvegan naar Blas in gegaan waar we ook gaan avondeten. Hier gezellig een koffie en wijntje gedronken. Toen even terug naar huis. Ook meteen gereserveerd bij een ander restaurant voor vrijdag.
In de avond lekker gegeten bij Blas in. Zalm gegeten op een bedje van sla, paprika en ui met een heerlijke dressing. Geserveerd met gekookte aardappels. Erg lekker. Hierbij toch nog een bakje met frietjes. Deze zagen er zo lekker uit. Helaas waren deze gebakken in oud vet en slap. Spijt deze genomen te hebben.
Toen ik naar het toilet ging, kon je kijken in de keuken. Terwijl ik wachtte voelde de
vloer onder mijn schoenen vettig. Mmm, krijg ik toch andere ideeën ook al was het eten lekker. Het toilet oogde wel schoon.
Toch wel wat misselijk van de patat. Wat gaan we morgen nemen? Fish en chips of gaan we bij de Bistro om de hoek eten. Wat gaan we morgen doen. De wandeling bij de vuurtoren, lopen langs het strand, waarbij het zand koraalrif mooi kleurt/ wit glinstert bij zonnig weer, lopen langs rotsformaties. De laatste is de zwaarste. Het blijft nog even een verrassing.

Geschreven door Starreizen