De dag van gisteren was voldaan. Misschien wel iets teveel gedaan.
Dat alles kwam terug in mijn droom. De combinatie van sirenes buiten en in mijn hoofd de demonstranten. Die schreeuwden actie , actie. Net niet in het Spaans.
Ook wel weer ieder uur gezien. Je wordt gelukkig wel weer wakker, maar dan wel steeds van heel ver.
Toch wel beter geslapen dan gister. Het bekende telefoontje was er sneller dan verwacht.
Meteen maar opgestaan en ons ding gedaan.
Alles gereed, alles gecheckt. Dus toen uitgecheckt. In ruil voor een ontbijt pakket. Even de rust gezocht in de lobby. Geen stemmen om ons heen. Beter. Wil ik een bakje koffie. Mmm, een expresso van Nespresso gaat er wel in. Wat een toeval, er staat er hier 1. Voor 7 sol.
Dat was een goed bakje.
Koffers werden geladen in de bus. Plekje gezocht. Bandjes om ( dat helpt tegen de misselijkheid) en verder slapen. Dat lukte mij niet meer.
De reisleidster maakte excuses voor gister en zei waar het was. Volgens mij was dit nog steeds niet het juiste adres. Maakt niet uit.
Waarom zeg ik dat, omdat ons oog nog een verrassing had. We reden de dezelfde weg uit als gisteren. Rechtdoor alsmaar rechtdoor. En wat krijgt ons oog in de donkerte. Raad je het al?
Streetart. Streetart op de pilaren van een heel lang viaduct. Wat een verwennerij. Toch nog gezien.
Het zou voor gisteren niet haalbaar zijn geweest.
Het was te ver weg.
Dat hadden meer wandelkilometers geweest langs een saai stuk weg.
Dan had een taxi een betere optie geweest. Maar volgens Gosse was het dit niet. Ik vond het mooi!
Het was nu 4:50 uur. Toch heeft dat rijden dan door de nacht wel iets. Je ziet toch best veel in het niets.
We reden het eerste stuk langs de kust. Eigenlijk rijden we dwars door de woestijn. Wat je dan ziet is dat mensen hier huizen bouwen. Ze beginnen met een stuk land te omheinen. 150 vierkante meter. Daar zetten ze een huisje op. Als je je huis plaatst binnen de omheining. Dan is dat land van jou. Ze zitten hier niet altijd ze gaan dan ook weer terug naar de Andes.
Hoe meer mensen een huisje neerzetten. Des de groter de communie wordt. Dan is de gemeente verplicht om water en gas voorzieningen te reproduceren. Samen sta je dan sterk. Het gas komt uit Cusco dmv leidingen In 1981 stond hier nog niks. Nu breidt het zich hoe langer hoe meer uit. Met bijvoorbeeld Druivenvelden. Of het houden van een kippenboerderij is het goedkoopst. Dat zie je ook heel veel. Je ziet de kippen nu niet, omdat het winter is. En dan is het s’nachts heel koud in de woestijn.
Er was zelfs een koeien boerderij. Om naar school te kunnen moeten de kinderen ontzettend ver lopen. Als de communie groeit worden er ook scholen geplaatst. Ik zag later kinderen met schooluniformen aan naar school gaan.
Waarom bouwt men hier? Men zoekt hier werk om het gezin te onderhouden. Men vertrekt uit de Andes door de drugskartels die daar huishouden.
Toch vraag ik mij ook af of het met de wereld te maken heeft waarin wij leven. Je moet aan een bepaalde limiet/ houding voldoen. De inheemse bevolking wordt op die manier uitgeroeid.
Dat kwam in het programma van Amerika Ondersteboven goed in beeld.
Je ziet dat de mensen langs deze kustlijn weinig hebben. Maar ook zie je dat de infrastructuur op gang komt.
Omdat het winter is staan de rivieren praktisch droog.
Het is vrij saai om te zien. Er zit weinig variatie in.
Men plant planten om zandverstuiving te voorkomen. Daar zijn ze ook pas mee begonnen.
Trouwens er ligt ook in de geulen ontzettend veel afval.
Hoe verder je langs de kustlijn rijdt des de groter de communies zijn. De electriciteitspalen stampen dan de grond uit.
Ze rijden hier niet vaak s’nachts. In verband met dichte mist. Voordat we op de boot gingen om naar de eilanden te varen. Nog even een plaspauze. Als je dan binnen de omheining bent. Zie je hoe groot dat stuk land eigenlijk is. In Paracas Bij de boot waren er pelikanen. Deze even op de foto gezet. Toen de speedboot in. Er kunnen 52 mensen op. Wij zaten achterin.
De boot ging 45 km per uur. Wie weet gaan we dolfijnen zien. Vanaf het water had je een mooi zicht op de duinen. Prachtige kleuren. Waar heb ik dit eerder gezien. Aah, IJsland. We kwamen langs een duin waar een kandelaar was ingetekend. Ze weten niet wat dit betekent. De beschrijving van het teken is nergens te vinden. De kunnen zijn 40 a 50 cm diep. Ze vermoeden dat het er gemaakt is voor de schepen. Zij kunnen dit teken vanaf het water goed zien. De lijnen van basis zijn 10 cm diep. Binnen 20 minuten waren we bij de eilanden. Ik was blij dat ik lagen aanhad. En ook mijn hoofdband. Die dient goed tegen de kou.
Zo vaarden we rond de eilandjes. Waar zeeleeuwen , Jan van Gent, nu niet met blauwe voeten. En andere mooie vogels zagen. Ook hebben we pinguïns gezien. De zeeleeuwen lagen heerlijk te luieren. In dit gebied zijn geen vijanden. Zoals de orka. Het water is hier veel te warm door de stroming van het water.
Op de rotsen lagen zeeleeuwen. Op de terugweg gingen we lekker hard. Ik keek over het water. Ik keek even weg. En ik hoor. Oh kijk een dolfijn. Wat jammer net gemist. Mariek zag hem wel. Het was er 1. Misschien sliep hij wel aan de manier van bewegen te zien vertelde Mariek.
Daar weer aangekomen liepen we terug naar de bus. Het was warm hoor. Logisch je zit in de woestijn. Langs de weg was veel bedrijvigheid. Druiven die werden geplukt. Uien die werden geoogst.
De mensen waren hard aan het werk.
Op naar de lunch. Hiervoor gingen we eerst bekijken hoe wijn vroeger gemaakt werd. Nadat ze geplukt zijn, worden ze eerst fijn gemaakt. Daarna worden ze in cocons gezet. De smaak en de sterkte hangt af van de rijping. Dan gaat het de oven in. En komt de alcohol eruit. Daarna wordt het in een pot en ketel gedaan zei ze. Afhankelijk van de kleur zien ze welke vloeistof goed is voor wijn.
Nog voor we gingen eten proefden we verschillend wijnen. Dmv een traditioneke proost. Salute.
We proefden de 12, 17 en de 45 procent. Ook proefden we de pisco sour. Erg lekker. Daarna kregen we een klein hapje eten. Ik vond het gerecht naar zuurkool smaken. Ik heb het opgegeten. Maar het is niet mijn favoriet. Toen even een groepsfoto gemaakt en de bus weer in. Anderhalf uur rijden en toen kwamen we bij de duinen. We reden eerst naar een meer , een oase, wat bijzonder is. Deze was erg mooi! Ook hier zagen we de kwak, deze komt weer terug in de Biesbosch. en een witte reiger. Ik dacht dat dat een een plastic zak was in een boom. Maar toen ik goed keek, was het dus een witte reiger. Ook zagen we een kardinaal. Gisteren zag ik die ook. Een mooi rood vogeltje.
Je zag ze al met buggy’s omhoog gaan op de duinen. De duinen zijn hier wit met zwart. Dat zwarte is ijzer. Daardoor blijft het zand goed liggen. Ze lijken op de duinen van Namibië. Met het verschil dat ik dacht dat ik daar in een schilderij liep. Zo mooi. Maar dit heeft weer een heel ander karakter. Ook mooi.
Hierna zijn we naar ons hotel gereden. Waar we uitgeteld in onze kamer aankomen.

Geschreven door Starreizen