Eerst niet in slaap kunnen komen, zo koud. Ik werd gewoon niet warm.
Maar toch goed geslapen wekker gezet om verhaal af te schrijven.
Lekker ontbeten.
Daar was Jullie al. Wij waren de eerste die opgehaald werden. Dus mochten we voorin. Vincent ging als eerste Wij op de volgende bank, top!
We reden een klein stukje. Toen waren we bij volgend hotel. Daar haalden we alle mensen op. De adrenaline van vannacht zat er nog goed in, lekker nagenieten!
Rijdend langs de lavavelden tussen de lavavelden sneeuw en ijs met daarachter de besneeuwde kraters. Op de voorgrond de kleuren groen, bruin en rood. Prachtig.
Zo reden we de snelweg af. Daar stond een wegversperring. Maar wij, wij mochten er langs. Vlak daarna stopte Jullie om de banden te laten zakken. Genoeg lucht eruit. Go. Ik mocht voorin. Zo gaaf! Geweldige ligging op de weg. Ja, ik zat prima. Nou, begon het hoor. Besneeuwde en bevroren wegen. Easy zou je denken. Nou, dat is niet zo hoor. De wegen zijn of bedekt met sneeuw of met ijs of met ijs met water. Over het ijs met water wil je niet rijden. Dan zak je dieper in een gat. Dus Jullie keek goed waar het onder het ijs de kleur blauw was. Daar reed hij voor ons niet overheen. Wel jammer ik had het wel leuk gevonden. Zo ging de omgeving over in maangebied. Ik ben nog nog nooit op de maan geweest. Echt waar. Ja zeker. Maar zo kan ik het toch het beste omschrijven. Open velden met lava blokken verspreid. Waarbij
de ondergrond bedekt is met sneeuw en op de achtergrond weer de vulkanen met sneeuw. Zo reden we een brug over. De rivier was prachtig. Het ijs stroomde mee. Aan de zijkant zie je dan schotsen ijs liggend op elkaar. Daar was het bord Deittifoss. Daar gingen we heen. . Wauw, we kwamen dichterbij. Soms via de weg, soms off-road. Wat het spannend maakt en maar genieten van de omgeving en de zon!
Op de parkeerplaats aangekomen, was het toilet dicht. Je kon plassen achter een boom. Waar? Hahaha.
Nou, ik ga net zo makkelijk achter een rots. Het werd achter her plashok.
Ik had mijn spikes al aan.
Zo had ik uitzicht op de cannon. Het was verfrissend. Snel die broek weer aan.
We liepen naar beneden. Waarschuwing kom niet te dicht bij de rand en maak bij de rand en maak vooral geen selfies. Dat zal gerust wel lukken. Het eerste stuk naar beneden was uitdagend en leuk. Goed, je voeten neerzetten en kleine stapjes. Al snel kwamen we op het eerste plateau.
Waar je de kloof prachtig zag overal sneeuw en ijs. Sneeuw lagen op elkaar met daar tussenin ijspegels. Moeilijk te fotograferen, maar machtig mooi.
En daar was weer een regenboog, net voor de canon. Deze konden we helaas net niet in de foto schieten. Deze zit in de pocket van de herinneringen. Zo liepen we steeds verder naar de waterval. Krachtig, hoe dat water aan het eind van de rit naar beneden valt. Altijd machtig om te zien.
Het mooie was hier de wanden van de canon. Bedekt met sneeuw. Geen dunne laag. Maar oude en nieuwe lagen op elkaar.
Oude en nieuwe ijspegels vormen zich. Haast niet te fotograferen . De zon erbij. Wat het dan uitdagend maakt. Je kunt erop wachten dat dit naar beneden valt. We gingen nog een plateau lager. Hier zag je het natuurlijk nog beter. Ook de damp/vocht die van de kracht van de waterval afkomt. Hier was geen regenboog. Althans ik heb hem niet gezien.
Zo lang genoten van dit geheel. Hierna weer rustig terug omhoog. Wat makkelijk ging. Zo reden we nog even naar een andere waterval. Het bijzondere hier was dat we er naar tie reden door een vulkaan. Uuhh, lees he dat nou goed. Jazeker. Dit kan alleen als het vriest en onder deze winter omstandigheden.
Hier zag de kleuren die. bij een vulkaan horen van binnenin. ( groen, rood, bruin) De wand was ook grof en korrelig.
Deze waterval was ook spectaculair. Maar jongens wat was het koud. Ehhh verfrissend bedoel ik. De zon geeft gelukkig dan toch wat warmte.
Zo gingen we weer rustig terug naar ons hotel. Over het prachtige maanlandschap, de lavavelden. We hoefden er nu niet uit. Gelukkig. De banden werden automatisch gevuld. Jullie moest even stil staan om de draden die hiervoor zorgen weer netjes op te ruimen. Jullie had nog een verrassing voor ons. We gingen off-road door het lava veld Zo gaaf! Zo leuk. Er waren geen spleten. Wel moest Jullie zijn weg vinden tussen de lavablokken. Daar kwamen wij bij een huisje in de middel of now where. Vroeger was hier een pond. Maar deze pont ging maar 1 keer dag. Daarom dachten ze, we zetten dit huisje neer. Het huisje werd wel gebruikt. Maar men wilde er niet overnachten. Teveel geluiden en gebonk van get water. Waardoor men dacht dat er mensen waren die onraad wilde. De houten muren zijn nu gastenboeken geworden. Vanaf 1941, zag ik dat er al dingen zijn opgeschreven werd. Als de schapen bij een worden gedreven, worden de paarden er gestald en word er in gezellig samen zijn goed gedronken. Jullie zag zijn grootvader naam staan de vorige keer. Maar nu niet meer. Hij vertelde verhalen. Zo kon hij even rusten om het laatste stuk te gaan rijden.
Ik was best moe. Bij het hotel aangekomen meteen happy hour in. Heerlijk voor ons werkelijke schilderij gezeten. Later in het restaurant gegeten. Waar we ons diner gedeeld hebben. Onze magen waren weer goed gevuld. Op de kamer hoor je de wind goed. Je hoort hem gieren. Nog even naar buiten gelopen. Heel fris was dat! Geen Noorderlicht, heel ver weg. We besluiten onze rust te pakken. Zo mooi als gister wordt het vanavond toch niet.
Wat was deze dag weer een belevenis en ontzettend mooi.

Geschreven door Starreizen