Verslag komt nog niet klsar MJ kreeg gisteren eerst een belletje, maar die hoorden we niet. Toen een bericht of we het goed vonden dat de walvis excursie werd verplaatst naar morgen ivm het weer op vrijdag. Wij vinden het prima. We waren bijna in slaap toen de telefoon ging. Dit was het noorderlichtbelletje.
Daarna als een blok geslapen.
Deze ochtend was de maan zo mooi! MJ maakte in haar pyjama op ons kleine balkonnetje een foto. Toen we bijna klaar waren, zag ik een steek op haar schouder. Was ze nou net gestoken? Door wat dan? Lekker ontbeten en daarna werden we al snel opgehaald. Het zou niet Jullie zijn, want die was vrij vandaag. Nu zag ik dat het Anton was, ik herkende hem van de foto van de website. MJ heeft met hem al een paar keer gesproken. Hij bracht ons naar Akureyn. Weer een prive ritje. Daarna zouden we meer mensen ontmoeten. Er was meteen gezelligheid. Hij heeft twee dochters. Zij rijden al op een sneeuwmobiel toen ze 6 waren. Zij oudste 11 doet mee aan races. Ook rijden ze al in een super jeep.
Hij heeft een boerderij en 200 schapen. Daarnaast is hij dit bedrijf gestart. Waarbij het belangrijk is dat de mensen met elkaar in contact blijven.
De hele route waren we gezellig aan het kletsen. Zijn opa zei altijd als het mooi weer is, dat dit niet goed kan zijn . Er komt altijd een wraakactie aan van uit de weergoden. (weersverandering) Nou, dat klopt wel met het weer in Ijsland. Je weet het nooit. De mensen van het oosten wonen in de wildernis en zijn berekend en een gewaarschuwd mens op alle natuurverschijnselen. Ze zijn heel relaxed en hebben een prettige mindset. Langs de rivier lagen allemaal ijsschotsen. Deze ijsschotsen ontstaan doordat het water smelt en de wind ze bij elkaar brengt. Deze schotsen worden een dam. Als dit weer gaat smelten, de wind en de stroming van het water zijn dan weer gevaarlijk. De dam breekt. Het kan dan een brug gemakkelijk.
We reden langs de godenwaterval. Hier kwamen twee raven voorbij vliegen. Hij zegt als je twee raven ziet, dat zijn de ogen van een god hier in Ijsland De oudste god. Hij heeft de raven van een heks gekocht. Zo houdt de god van het water je in de gaten. De ene is voor het denken en de ander houdt de herinnering vast. Waar we weer verder op in gingen. Ondertussen werd hij door verschillende mensen gebeld. Bellen en autorijden is hier geen probleem. Er is toch geen kip op de weg. Zo kreeg hij ook een belletje van Loes. Loes was gisteren gaar handschoenen vergeten in de bus. Loes is nogal intimiderend. Ja, wij kennen haar. Het gesprek was als een grrrrr grommende boze kat. Anton vertelde dat deze vrouw boos was over handschoenen. Jaja, zeiden wij. We weten wie je bedoeld.
Zo kwamen we bij de haven aan, waar we de kapitein ontmoeten en een ander gids die ons meenam voor de lunch. Met hem kwamen we ook aan de praat. Ook een man met vlotte babbel.
Op de boot konden we pakken aantrekken. Wij wisten onze maat L. lekker groot, dan kan onze jas er goed onder. Daar gingen we. We vaarden op een brede rivier die uitmondt in de atlantische oceaan. Aan beide kanten waren gletsjers met daaronder vulkanen. Aan de ene kant waren huizen langs de kant en aan de andere kant lag de snelweg. Vanaf het water is het een prachtig aanzicht. MJ en ik kletsen over van alles en nog wat. Ook over pa. Na een uur waren, waren er eindelijk walvissen in de buurt. Daar was er 1. Hij spoot! Ik zag zijn rug. Gigantisch groot. Ik zag het spuitgat. Prachtig! wat zag dat er mooi uit.ik dacht 4 gaten te zien in het spuitgat. Terwijl het verder gleed door het water kwam zijn vin te voorschijn. Mooi bedekt met rondvormige bollingen. Deze walvis was lui of misschien rustte hij. Hij dook niet, zijn staart kwam niet boven water. Wist je trouwens dat ze 22 uur lang eten en maar 2 uur slapen. Ze duiken en gaan op zoek naar voedsel. En komen na 3 of 10 of 15 minuten weer boven water om te ademen.
Daar was er nog 1 deze dook wel. Ik was zo gefascineerd, dat ik niet filmde. Deze walvis had op zijn rug littekens en toen hij dook zaggen wij het zeewier nog op zijn staart zitten. Dat was mooi om te zien. MJ kwam aan de praat met een jongen. Hij wilde het filmpje wel naar MJ sturen. Turend over het water. Nee, nog niks.
Ping! Bericht. Ik dacht nog NIET kijken! Dat komt straks wel. Het waren de filmpjes van net. Wat doe ik nou!
Ik kijk mee! Ik hoor ooooh! Vlak voor onze neus , nou ja 5 meter verder, sprong een walvis uit het water! Het duurt maar 3 seconde en weg was het weer. Dat doet ie anders nooit hoor! Hahaha
Aaaaaaah! Hoe d….
Je snapt wel dat ik hiervan bij moest komen. Het balen heeft even geduurd. Luister dan ook naar je innerlijke stem! Wie weet was het geen grote sprong. Anders moet je dat horen! Ik zal het nooit weten. Maar daar was alweer een volgende die kwam. Deze kon ik wel filmen. Maar ja, hij had gewoon zin om te duiken. Maar een sprong nee! Jammer! Ik miste wel de zodiak. Een boot is mooi omdat je ze dan van bovenaf kunt ziet. Maar een zodiak geeft meer vrijheid. Zou ik dat ook gezegd hebben, als ik wel had gekeken naar de truc van de walvis?
Toen duurde het een tijd. We kregen warme chocolademelk en een lekkere koek.
De kapitein zette de muziek van het lied van de titanic op. Ja, na studies is gebleken dat je hier mee walvissen kon lokken. Hahaha. Misschien deden ze dan nog wel een kunstje.
Nee, dat hielp dit keer niet. Het was al weer bijna tijd om terug te gaan. We kregen nog een kleine show van een walvis in de vorm van een duik en daar gingen we terug naar de haven.
We reden naar het restaurant dat bij de oude visfabriek lag, waar we verse vis kregen. Zo reden we langs boeren die bomen hielden of aardappels poten. Ook stonden er IJslandse paarden in de wei. De gids die ons begeleidde had 40 paarden. Hij woonde met zijn familie op een boerderij.
Opeens kwam er een vraag uit de groep over Hidden people, ( verborgen mensen) of die bestaan. Ja, zeker zei onze gids. Wij wonen op een familieboerderij. Mijn grootvader heeft ze gezien. Er kwamen verborgen mensen op zijn terrein. Dat wist hij niet. Een generatie bij elkaar. Hij dacht: Ik krijg visite. Ik ga straks dan maar wat maken. Hij zwaaide naar hem. Ze zwaaiden terug en liepen hem voorbij. Ze keken hem niet aan. Ze zien er hetzelfde uit als mensen, maar hebben een lichtblauwe kin. Hij heeft zelf ook ooit een oude man gezien op zijn boerderij. Ze schijnen er echt te zijn lezers in IJsland. Je hoeft het niet te geloven. Maar het is best kriepi vind je niet? Straks nog meer enge verhalen.
Waar we waren, dat land lag in een inham van de rivier. Ja, zegt onze gids. Ik wou dat het weer zomer was. Dan kun je de walvissen zien. Ze komen hier graag in de zomer. Wel 40 bij elkaar. Het begin is namelijk vrij ondiep. Maar na 25 meter is het water al 70 meter diep. Het water is dan pikzwart. In het restaurant aten wij eerst pompoensoep en daarna kregen we verse heilbot met aardappeltjes en sperziebonen. Het was erg lekker. We keken nog even op het terrein bij de oude visfabriek. Waar nu staan er auto’s opgesteld. Zijn vriend verzameld klassieke auto’s.
Er lagen ook diverse materialen, ankers, zelf een schedel van walvis. Allemaal gevonden tijdens het duiken. In het water zijn ook bijzondere palen. Deze groeien alleen op Mars en hier in Ijsland. (Zie foto)
Achter de visfabriek stonden uithangrekken van hout. Hier werd het vis opgehsngen. Nog steeds, maar dan bijvoorbeeld alleen de koppen. Dit word later vermalen en wordt gebruikt in de soep. Hierachter lagen kisten. In de kisten lagen haaien. Deze zijn al doorgesneden. Hier blijven ze 9 weken in liggen. Je kunt ze ook in de grond leggen. Daarna worden ze in een hok opgehangen met openingen. Dan kan de wind er goed doorheen centrifugeren. Hier blijven ze ook 9 weken hangen. De ammoniak druipt dan namelijk uit het lichaam. Daarna snijden ze in stukjes en hebben de IJslanders een heerlijk stukje delicatessen.
Wil jij dat proeven? Ik niet? Zullen we langs de rivier de andere kant oprijden? Ja, werd er geroepen? Heb ik daar zin in? Nee. Ik wil gewoon even winkelen. Maar ja ik deed mijn mond niet open. Maar ja uitstappen kan nu niet meer. We reden langs de rivier voorbij het vliegveld. Hier aan de kant zag je de ijsdammen goed. Dat was wel heel mooi. Hij bracht ons bij een kerstmishuis. De kleren van de kerstman hingen te luchten. Hier maar even rondgehangen, als je van dit soort spullen houd vermaak je je prima.
Maar Jo je wilde toch winkelen. Dit is toch ook winkelen Hahaha, ja maar toch anders. Weet je wie hier in haar grot verscholen zat de moeder trol Gryla. Ik heb haar gezien. Ze is eng! Nee, echt. Ik heb een foto gemaakt. Je schrikt je een hoedje. Ik denk dat ze net haar man heeft opgegeten. Brrrrr. Kom weg wezen hier.
De deur van dit winkeltje had als raam een hartje. Schattig.
Ook proefden we hier een stukje schapenvlees van het been. Het was gepekeld in zout en verder klaargemaakt. Het leek net parmaham qua kleur, maar het smaakte anders. Zout! Brrr, ik heb op opgegeten. Maar…
Zo we gingen gelukkig weer terug naar de stad.
Hij zette ons af bij het hotel van de kerk. Wij belden Anton. Anton belde later terug. Hoi Anton wij zijn weer terug in de stad, wij zijn aan het winkelen. Hoe laat schikt het jou om ons weer op te pikken. Oh, ik moet ook nog even winkelen. Zullen we over 30 minuten weer contacten. Ja, prima. Doen we. Zo de portemonnee ging weer open. 30 minuten later belden we Anton weer. Hoi, daar zijn we weer. Hij was ook net klaar. Zullen we bij de kerk afspreken voor het hotel. Dat is goed. Kan ik je nog een kleine vraag stellen. Kunnen we nog even langs de supermarkt. Jahoor, ik heb ook nog wat nodig. Top, zie je over 5 minuten.
Daar was hij. Had hij nou een ander busje? Jazeker. Hoi, heb je een fijne werkdag?
Zo, op naar de bonus. Wist je dat de stoplichten in dit deel van IJsland een rood hartje hebben. Weet je waarom? Als je voor het stoplicht staat en je ziet het rode hartje. Geeft je dat een prettig gevoel. Het is de bedoeling dat je is vriendelijk lacht naar de passagier in de auto naast jou. Het werkt hier wel. Op zich niet verkeerd. Zou het in Nederland werken?
Zo boodschappen gehaald. Lekker yoghurt en crackers.
De terugweg was 1 en al gezelligheid en heel veel enge verhalen over gryla. Over de kerstkat die iedereen op eet. Als je geen nieuwe kleren hebt gehad of kocht voor kerstmis. je kunt elkaar helpen door al een paar sokken te kopen voor een ander. Als je wordt opgegeten, als je leven in gevaar was, had je kras van de nagel op je raam. Denk nou niet dat het kleine kat is. Hij is zo groot als een polobeer. Gele ogen. Gatver. Kriepi! Hij vertelde het ook zo spannend. Verder heel serieus gepraat over elfen en verborgen mensen. Verborgen mensen zijn mensen die net als jij en ik eten en drinken. Maar je ziet niet of het een verborgen mens is. Elfen zijn niet altijd aardige wezens. Zijn. Grootmoeder gelooft erin. Hij mocht nooit op de elfen heuvel spelen van haar. Verborgen mensen, zijn dat aliens. Ijsland is een bijzondere planeer. Net geen horror. Maar wel eng genoeg.
Kon ik nog slapen vannacht. Bijna klaar hoor met mijn verhaal. Nog een laatste stukje. Ja, pak nog maar even koffie of thee of water. Een koekje kan ook. Het hoeft niet het mag hoor.
Anton heeft paarden. 1 paard is temperamentvol.
Die kan heel lief zijn en de volgende kan hij denken donder op. Ik heb geen zin in jouw. Erg grappig hoe hij dat in een verhaalvorm vertelde. Ik kan het niet nadoen. Mmm, jij bent een lerares toch. Kan ik dan dit verhaal vertellen. Ik had vroeger een paard. Een paard waar ik veel mee optrok. We konden elkaar door en door. Ik reed op hem zonder zadel. Ik tikte op zijn rug en hij wist wat hij moest doen. Ik kon alles met hem doen. Wij hadden echt een band. Tuurlijk moest ik ook naar school. Ik ging gewoon naar de klas. Deed mijn ding. Maar toen zag mijn leerkracht het. Ze riep: Anton wat doet dat paard in de wei. Uhh, paard. Is hij hier ook. Hij eet gewoon gras hoor Ik zou niet weten hoe het hier komt. We lagen in een deuk.
Daarna waren we snel thuis.
Het was een gezellige dag.
Wat hebben we gelachen.
Nou, kijken of ik na al deze indrukwekkende verhalen kan slapen. Het is bewolkt. Dus vast geen Noorderlicht vanavond.

Geschreven door Starreizen