In de ochtend brood gehaald samen met Kees. Hij wilde nog een beker kopen. En ik wilde nog wat water halen en smidge. Dit is spul tegen de knutten.
Maar dit is niet in de supermarkt te koop. Natuurlijk wel bij de outdoorwinkel . Maar die was nog niet open. Zoveel winkels gezien, ook dat spul , dat ik niet meer weet waar het ook alweer was.
De winkel voor de beker ging op de terugweg net open. De verkoopster bij de bakker had een ochtendhumeur. Ik zeg niks!
Heerlijke chocolade croissants meegenomen.
De vrouw van het huis attendeerde ons dat we er om 1000 uur uit moesten om 9:00 appte ze dat.
Dat wisten wij al lang. Dat kwam wel goed.
Alles in de auto en voor 10:00 uur weg. De auto even gedraaid voor we naar rechts reden. En dan wel links rijden en niet automatisch naar rechts. Maar dat ging nu goed. Bij de aspirine rotonde, een kleine rotonde, naar rechts gegaan. Derde afslag. De A 82 weer op. Prachtige weg door het groen. Aan beide kanten. We komen toch langs een leuke koffie plek. Die was zaterdag dicht. Weet je nog? Goed opletten, dan maar. Het eerste deel reden we ook met de bus en ook op de heenweg.
Ik durf steeds harder te rijden. Jeeh, ik heb de 60 miles gehaald. Opletten jongens hier moet de koffieplek ergens zijn. Ja, hoor en ruim plek links om te parkeren. Even binnen gevraagd of het goed was dat ik daar stond. Zolang mensen de trap op konden, was het prima. Nou, dat zat wel goed. Ik had hem netjes neergezet. Wat een gezellige vrouw. Binnen waren allemaal leuke uitspraken. En wat een prachtige plek om koffie te drinken. Er kwam een stel met een hond, toen wij buiten zaten. Aan de overkant was ook een tuin waar je mocht zitten vlakbij de waterkant. Ik dacht tuin geen wind, dus knutten. Nee, dank je. Zij namen ook wat te eten . Honden mochten niet naar binnen. De eigenaresse kwam naar buiten. Ze sprak met hun. Slecht nieuws de worst was op. Goed nieuws ze had nog kaas en vroeg of de hond kaas mocht. Ja, dat lustte hij wel en dat mocht. Ze gaf hem kaas. Terwijl ze dat deed gaf hij haar een poot. Zo lief. Ja, hij kon ook een rondje maken. Dat deed het en als beloning kreeg hij kaas. Zo leuk! Je kom niet plassen binnen. Dus een plek buiten gezocht. De koffieplek heet wij van de zeven hoofden. Dit monument stond dichtbij. Zeven moordenaars die dorpen uitroeiden, zijn in dit gebied onthoofd. Lekker lang gezeten en toen weer gaan rijden. Mariek maakte nog even foto’s van mijn nek, oren, om te zien hoe erg de knutten mij te pakken hebben genomen. Niet normaal joh. En jeuken. Je kunt er niet van af blijven. Al ligt je huid open. Het jeukt nog. Dus…. Niet krabben! Vanochtend heeft ze er al een soort van ammoniak op gespoten. En nu neem ik een cetirizine in. Dat helpt ook! Verder gereden en een toevallige stop gemaakt langs de Loch Ness. Hier was een monument van John Cobb. Wie is dat? Nou, dat zal ik je vertellen. Wat ik las, is dat deze man de snelste was met rijden op het land. Hij wilde ook de snelste zijn op het water. Dat is hem niet gelukt. Hij overleed op 29 september 1952 op het water van de Loch Ness. Heeft Lochie, het monster, hiervoor een stokje gestoken?
En weer door.
Op een gegeven moment reed er een vrachtwagen achter mij. Ik wilde wel harder, maar deed het niet. Ik zocht een stuk langs de weg waar hij mij kon passeren. Er was voor hem geen mogelijkheid om in te halen. Hij waardeerde het zeer dat ik dit deed. Een lieve toet als vervolg.
Zo reden we verder langs het water van Loch Ness. Goed kijken, wie weet haalt het monster Lochie even adem. Hij is snel, en vaak niet zichtbaar. Dus let op.
Wat een prachtig gebied. Zo kwamen we aan in Inverness. Hier reden we het huis op nummer 1 voorbij. Dus even door en draaien, waarna we snel de oprit konden oprijden. Wat een mooie wijk. Wat een leuk huis. Het zag er goed uit. De vrouw des huizes kwam al naar ons toe. De schoonmaaksters waren nog niet klaar. We mochten er wel even in om bijvoorbeeld te plassen. De koffers mochten in huis, maar liever niet. Dan konden de schoonmakers de bedden verder afhalen en opmaken. Wij lieten onze spullen in de auto. We liepen richting het dorp. Voor het raam van restaurants de menu’s bekeken. Zo vonden we een restaurant. We reserveerden hem voor straks. En ook nog een andere leuk restaurant voor morgen gevonden en gereserveerd. In de etalage stond de smidge. Mooi wij gingen deze visserswinkel binnen. De man maakte grapjes met de spuitbus; spuiten onder je oksel, spuiten rond om je heen. Ze pakken je bij je nek, oren, voorhoofd en ogen. Heel herkenbaar, haha. Dus goed spuiten. Vroeger waren ze hier een stuk minder. Het was dan ook een stuk kouder! Zoek de wind op zegt hij. Dan vertrekken ze in grote getalen weg. Ja, dat klopt. Hopelijk werkt het spul nog voor de laatste dagen.
Kijk, wat een leuke trap naar boven tussen deze huizen. Zullen we is kijken waar hij uitkomt. We vroegen het aan twee meiden. Deze komt bij de parkeerplekken voor de winkelstraat uit. Oh, hahahaha. Ik bedenk mij nu wel dat je hier vast een mooi uitzicht hebt over de stad. Morgen toch maar even kijken als ik het niet vergeet. Misschien klopt het? Of juist niet.
Bij het informatiecentrum, wat verder lag, gevraagd hoe we het beste bij het roze huis konden komen in Loch Glass. Ze wisten er niet veel vanaf. Leven het internet. Daar wordt je zelf nog wijzer uit. Er was een jonge jongen die op zijn doedelzak speelde in een kilt. Er waren in de straat ook jongeren die op gitaar muziek probeerden te maken. Ze hadden de grootste lol.
Er waren prachtige winkels met schotse rokken. Je kon ze hier op maat laten maken. Prachtige kwaliteit. Mooie winkels met prachtig
Tartan en andere leuke winkels. Zo liepen we verder langs de rivier. Er stonden mooie panden langs de waterkant. Ook zijn hier prachtige aangelegden fietspaden en prachtige hardlooprondje. Altijd als je ze niet mee neemt, zie je dit soort gelegenheden. Ach , ik doe ze toch niet aan.
Verder prachtige hangbruggen om naar de overkant te komen. Aan de overkant in de zon besloten we wat te gaan drinken. Daarna doorgelopen naar de pizzeria. Lekker gegeten. En zo ons appartement opgezocht. Het is een licht huis. Het ziet er goed uit.

Geschreven door Starreizen