Naar huis

Voor het deze week een eerste keer een wekker, maar om half zes hadden we ook een wekker. De sneeuwschuifwagen.
Alles gereed gemaakt voor vertrek. Laatste dingen in de koffer. Toen viel de leesbril van Petra door de gleuf onder de bank. Waar je dan net niet bijkomt, maar Petra werd de sterkste vrouw van de wereld. De Hulkin en tilde zo de bank omhoog. Ik kon hem zo pakken de met de pollepel, maar hij schoof terug. Hulkin moest al haar krachten bijeenbrengen en hield vol. Bril gered. En ik was veilg. Toen heerlijk een Griekse yoghurt met honing en nootjes genomen. Maar in vergelijing met van de week, waren we vandaag op rantsoen. Je b ent onbewust toch zenuwachtig, dus gingen we op tijd naar beneden. Petra lette even op de spullen, terwijl wij de sleutels dmv een code inleverden. De receptie was namelijk nog dicht. Je zag ook al auto’s komen en hun sleutel ophalen doormiddel van een code. En zo reden zij door naar hun vakantie huis. Even kijkenen lezen wat we moeten doen. Kaartje ervoor houden. Paar keer lezen en dan proberen Nee., dat dus niet.
Wat is je code. Code ingevoerd. Het hokje ging open. Moeten alle sleutels erin? Dat stond zo onduidelijk. Toen werd er gezegd. De poort wordt gesloten. Paniek, paniek. Nou, dan maar alle sleutels erin. En de poort ging dicht. Zorg ervoor dat het hok leeg is. Zullen we checken door de code.
Code werkte niet meer. Dan zal het vast goed zijn en nu wachten op de bus in de motregen en later weer sneeuw. Ja, daar is hij. Oh, nee hij gaat naar het Alpine Hotel. Jaaaa, daar is hij weer. Oh, nee wat gaat hij nu doen. Hij rijdt door. Dat doet hij nooit. Gaat hij dan toch naar ons hotel? Nee, hij gaat naar beneden. De snelweg op?
Zal ik kijken of hij bij het Radisson Bleu Hotel is. Ik zag niks. Of zag ik niks, dor de sneeuw of had ik mijn bril niet op.
Ik denk dat we moeten bellen hoor. Hij is ons vast vergeten. Wij zijn namelijk de laatste drie.Het is inmiddels al half negen. “Wel nee, hij haalt ons echt wel op,” zegt Petra. Toch maar even bellen. Dat lukte even niet.
En…… wat kwam daar. Het busje. Met dezelfde buschauffeur. Gelukkig, hij gad ons toch gezien. Gaan jullie naar de vlieghaven. Jaaaaa. Oké, kom dan maar mee. Hup, de bus in. Toch voorin gaan zitten, dat is het prettigst. En petra zat goed achterin. We moesten onze gordels om, want de wegen konden verraderlijk glad zijn. Prachtige landschapen kwamen voorbij. Bij de luchthaven stapten wij als eerste uit. MJ wist de weg. Ik was aan het rommelen met mijn rugzak. Maar daar was mijn reddende engel. En zo konden wij naar MJ. Hoe leuk is het als je eerste bij de incheck bent. Paspoort. Tas voor tas op de band.Ach , de band was stuk. De koffers moesten ernaast. Als ze maar mee gingen?
De security’s stonden wortels te schieten. Petra riep hup hup wakker worden. Zij lachen. En alles weer uit: jas, schoenen, rugzak, horloge.
En alles weer aan. “Waar is mijn boardingpas” zegt Petra. Oh, oh. In de bak. En daar kwam de security met een boardingpas in haar hand al aan. Wat aardig ze zocht en ze vond. Pff, gelukkig. Gelukkig is hij ook digitaal hoor.
Op naar de koffie. Koffie, koffie lekker bakkie koffie. Kijk in de lucht zijn vliegtuigen, zo leuk. Wel honderden verschillende modelvliegtuigen.
Wat zullen we er bij nemen. Het rantsoen waren we meteen vergeten. Een koek en die bol ziet er ook goed uit. Betalen met de pot? He, jongens we zijn in Zweden. Het gaat snel he, maar ik denk niet dat ze Noorse kronen accepteren. Dus met de pinpas En in de rij wachten op onze koffie. Zullen we bij het raam gaan zitten. Jaa, bij gate 3. Dan zitten we meteen goed. Hier hadden we veel te bekijken op de baan. Transavia stond er al. Deze mensen konden snel boarden.
Daar komt ons vliegtuig Tui. Hoe laat is het. Ja, hij is op tijd. Zo laat kwamen wij vorige week aan.
Er wordt hard gewerkt op het platform. De werkman zorgt met de kar dat er grind op de grond komt. Zodat wij veilig het vliegtuig in kunnen stappen, als wij erheen lopen. De trap wordt er heen gebracht, nu kan iedereen uitstappen. Bij Transavia worden de vleugels bespoten met anti vries. Alles is natuurlijk in mum van tijd bevroren. Nog nooit gezien, maar echt leuk! Met de slang en spuiten maar! Nu kan die veilig opstijgen. Dat balletje bij de koffie was niet mijn smaak. De vulling was…. Gelukkig vonden de andere het wel lekker De koffie was goed.
Zo vloog de tijd en mochten wij boarden. Natuurlijk even leuke foto’s maken. De werkman van het grind deed leuk mee. Net te laat, hij staat er niet zo op, maar wel werkend.
In het vliegtuig moesten wij lang wachten. Alles werd gecontroleerd. De vracht, de route. Deze piloot verteld ons alles, behalve zijn pincode. Ook vloog er een hoger persoon binnen Tui mee. Gewoon om te kijken hoe het op zo een vlucht aan toe gaat. Ook zij stelde zich voor. Martine was haar voornaam. Dat is wat ik mij herinner Ook onze vleugels werden bespoten, zodat wij veilig konden vliegen . Dit gebeurde als laatste. Het duurde allemaal heel lang. Dan nog toestemming krijgen om eerder te mogen vliegen. Terwijl we al laat waren. Eindelijk gingen de deuren dicht en kon ik het spektakel van dichtbij meemaken en foto’s schieten natuurlijk. De man had trouwens geen mondkap op, wel een koptelefoon. Misschien omdat hij in de buitenlucht was? Wat kracht komt er uit die spuit. Geweldig! Wij zaten voorin. Wij konden letterlijk alles zien gebeuren. Hoe leuk is dat? Heel leuk.
In de mist en de sneeuw de lucht in en dan boven de wolken is het helder. Bijzonder blijft dat! Mijn verhaal van gisteren geschreven. Het meisje naast mij had een stickerboek. Een zoekboek om de stickers te plakken. Heel leuk!
Jolan, heb je nog stokjes. Ja, wil je ze hebben. Ja, graag ik heb honger. MJ wilde ze ook wel. Zo zijn deze ook opgegaan. En ik heb de franse frietjes gegeten, om de honger te stillen. Later op Schiphol opgemaakt.
De vlucht ging goed. In Amsterdam was het bewolkt en regenachtig. Boven Nederland zag ik tussen de bewolking Nederlands landschap. Inmiddels was de landing ingezet.
Over Hoofddorp terug. Als ik goed had gekeken kon ik mijn huis zien liggen. Even wachten, ik kon vandaag alle technische snufjes die in de wereld van vliegen thuis hoort meemaken. Toen wij geparkeerd stonden op de gele lijn, was de slurf nog terug getrokken. En daar kwam een stewardess. Ze gebaarde aan de werkman nog even de “remboeien” weg te halen. En daar gong ze de slurf besturen. Hoe leuk is da? Heel leuk. Als je vooraan zit, kun je vlot door de slurf. Zo lekker!
Op Schiphol zagen wij dat we bagageband 16 hadden. Een goed eind lopen. Ik checkte nog even. Het klopte. En voor je het weet ben je je maatjes kwijt. Maar daar waren ze weer. Voor ons was een vliegtuig uit Istanbul geland.
En die had dezelfde bagageband. Bij de band aangekomen, leek het wel of ik in Dubai was. Allemaal mannen in witte gewaden en hoofdbanden. Tuurlijk waren er ook vrouwen met hoofddoeken. Het leek wel of ik in Marokko geland was. Het eerste wat wij zagen waren kleine kartonnen dozen. Gevuld met wat? Wat zat hierin? Het hield niet op. Er kwam geen einde aan.
Wat zat erin? Drugs? Hebben ze een heel vliegtuig afgehuurd? Vol beladen met ….. wat waren ze blij met deze dozen, de dozen. Soms wel 5 of 6 dozen mee naar huis.
Beetje overdreven, toch.
MJ ging het even vragen. “Ooooh! “ riepen we in koor “duidelijk! “ Deze mensen zijn in Mekka geweest. En wat nemen ze mee? Heilig water. Mijn god hebben ze de hele inhoud van de bron meegenomen. Mijn hemel, lieve heer, niet normaal.
En onze koffers. Die kwamen niet. Inmiddels kwam Zurich ook al op het bord. Nee, eerst was Instanbul. Die was nog niet klaar. Op een andere band gingen de dozen met heilig water gewoon verder. Er kwam geen eind aan! .
Ik weet niet waar die islamieten vandaan kwamen, maar ze waren ineens overal. Ineens was het een hele groep, maar dat is bekend. Vind je heel erg dat ik stond te vloeken. … m……… huur dan naast he vliegtuig ook een eigen bagageband af voor je heilig water! Het bord gaf al lang aan dat onze koffers op de band geweest zijn. Wij stonden inmiddels al een uur te wachten. Geen koffers, wel irritante dozen. En die waren nog niet op. Door hun stonden onze koffers in de regen, nog even verder gekeken op andere banden, maar daar kwamen de natte koffers gelukkig al! He,he , nergens in de wereld is het zo slecht geregeld als op Schiphol. Mijn hemel en dat allemaal voor heilig water! Het moet toch niet gekker worden!
Naar buiten de uitgang door. Mijn hemel! Je mag raden wat daar stond. Heel Amsterdam was leeggelopen. Alle islamieten stonden hier met ballonnen en bloemen, wat een delegatie! Dat had je nou echt niet hoeven doen.
Petra en MJ gingen Hans zoeken. En ik pakte de trein. Weg hier. Ik ben er klaar mee. Heerlijk naar huis.
De terug weg met de trein ging goed. Thuis al begonnen met wassen. Onder het genot van wijntje het slot van dit verhaal geschreven. MJ is lekker bezig met merino truien en broeken aan het zoeken en vast ook alle verhalen aan Kees te vertellen. Petra heeft ons ondeugende boeven streek eerlijk verteld aan inspecteur Hans. En ik heb ook een heerlijk middag. In het andere Marroko boodschappen gedaan. En denken bent u ook uit Mekka vandaag overgevlogen. Of heeft u straks een gezellig Mekka feestje met heilig water.
Je ziet ik ben er klaar mee, maar dat had ik al gezegd. Alles is voor ieder goed gekomen. Wat was het heerlijk! Wat was het mooi! Op naar het nagenieten en een nieuw avontuur. En morgen nog heerlijk een dag vrij. Ik geloof gewoon niet dat ik maandag weer moet/mag werken. Het kijkt een eeuwigheid geleden.

Geschreven door Starreizen