Rustig opgestaan.
Rugtas goed ingedeeld. En de laatste spullen in de koffer gedaan.
Om 9:00 konden we in de bus stappen naar het vliegveld van Cusco.
Beneden aangekomen. Wij waren toch echt op tijd, bleek dat de groep al in de bus zat. Bas wachten ons op. Onze lange man.
Hij zei dat ze al 12 minuten geleden erheen waren gelopen. Ach , ja mensen en zenuwen.
Op het vliegveld onze fly bag om onze tas gedaan. Nee, een kar pakken was onzin.
Ik dacht mogen wij dat even zelf bepalen. Ik heb geen zin om de koffer met mijn fly bag te dragen.
Dus een kar gepakt. Ik zou zeggen doe simpel als is het als het simpel kan. Maak het jezelf gemakkelijker.
Op Cusco waren geen winkels om de tijd door te staan. Dit allemaal door Coronna. Maar gelukkig was er wel koffie!
Deze dag bekijk ik maar in stukken. Eerst de eerste binnenlandse vlucht naar Lima om 12:00 uur.
Deze vlucht duurde niet zo lang.
Koffers weer halen. En met de kar weer naar buiten. Heel gek. En weer naar binnen om de bagage weer in te checken. De mevrouw achter de balie vond het leuk om een tweeling te helpen. Ze had zelf een tweeling van 10. Twee jongens.
Wij zijn iets ouder. Haha. En meiden!
Op Lima kort gewinkeld. En geluncht. Lekker ordinair bij de MC Donalds.
En dan maar wachten en wachten tot je in mag stappen in het vliegtuig.
Op naar 12 uur vliegen. We zaten naast een Engelse oudere dame. Ze wist niet hoe het licht werkte. Wij hebben het ook even gevraagd. En daarna via haar beeldscherm en mijn beeldscherm licht gegeven. Later ging ze slapen. Toen heb ik het maar weer it gedaan.
Op de luchthaven en in het vliegtuig heb ik geschreven. Ik heb de meeste dagen bijgewerkt. Het grappige is ik kan berichten sturen gratis vanuit de lucht. Omdat er wifi is.
Maar surfen kan ik niet. Daar moet ik voor betalen. Ik ben tenslotte wel een Nederlander, hè.
Zo nu is het in de lucht 22:00 uur. Het licht is uit. Morgen maar weer verder.
Slaap lekker.
Tot morgen Nederlandse tijd.
Dit keer was het slapen in het vliegtuig minder diep dan verwacht. Maar dat geeft niet. Misschien is dat beter voor komende nacht in mijn eigen bed. Jeeh!
Er was veel tuberlente stroming. Er was een kindje wat dat heel eng vond. Ik had mijn oordoppen in, maar hij of zij schreeuwde het hele vliegtuig bij elkaar. Best wel zielig!
Maar ik hoorde ook een hoge gil. Ik dacht is dat nou een kat? of een baby. Een baby valt toch wel in slaap van vermoeidheid?
Toen wij het vliegtuig uitstapte, werd het duidelijk.
Voor ons zat een kat!
Wat doet een kat in een vliegtuig! Moet dat niet in het ruim?
Ik dacht eerst nog waarom zit er stoel voor ons leeg. Oh, dat is vast, omdat ze languit wil gaan liggen. Ze betaald daar een extra stoel voor? Oké.
Maar nee ze beschermde haar kat. Er zullen er vast nu wel een paar denken. Oh, wat schattig. Oh, nee wat zielig.
Zal ik dat ook denken?
En nu is het wachten op de koffers. 12:45 uur geland.
Hoe lang zal het duren?
Na 10 minuten. Ik ga er maar bij zitten. Dit kan nog lang duren! Dat weten wij.
1 uur verder nog niks op de band. Het gaat heel langzaam. Af en toe komt er een koffer op.
Koffers Lima verdwijnt van het scherm. Dat zal vast wel goed komen denk ik nog. Mijn tante die uit Spanje kwam heeft twee uur moeten wachten op haar koffer! Wij komen van de andere kant van de wereld. Dus ik schat en rekende op minstens 3 uur!
Het is een chaos op Schiphol. Overal staan nog steeds koffers.
We wachten gewoon. Het komt heus wel goed!
Mensen van de groep worden ongerust. Gaan verhaal bij de informatie balie. De twee jongens of mannen waar wij naast zitten. Zij hebben een tracker in hun tas. Zij kunnen zien op hun iPhone dat hun koffer gewoon in Amsterdam is.
Ik zeg toch we wachten gewoon!
Ieder wordt naar het kastje van de muur gestuurd. Dan wordt er gezegd. De koffers zijn kwijt! Dan wordt er gezegd dat weten we niet dat ligt aan Schiphol. Dan wordt er gezegd ze komen binnen een half uur en het kan ook binnen 3 uur zijn. Wij aanschouwen dit schaakspel.
Ik zeg wij wachten gewoon.
Je krijgt een kaartje waar je online je gegevens invult. En dan krijg je je koffers thuis gestuurd. Dat zal wel. Je koffers worden dus letterlijk naar je huis “gegooid”. Hahaha.
Ik vertrouw Schiphol voor geen cent. Maar dit blijkt achteraf waar te zijn.
Iedereen van de groep gaat. Dirna zegt. Ga lekker naar huis meiden. De koffers worden thuis gebracht.
Nee, wij blijven nog even zitten. Ze komen zo. Dat weten wij zeker.
Daarbij denk ik. Ik wil gewoon mijn koffer. Ik wil niet twee dagen een koffer waarin de kleding nog meer lekkere bacteriën heeft aangemaakt.
Ik wil mijn koffer vandaag mee naar huis.
Dirk Jan zegt. Als ze er zijn wil je dat dan even zeggen op de app. Jazeker.
Wij wachten. De jongens naast ons zijn verdwenen. Het stel naast mij probeert het online in te vullen. Ze gaan hulp vragen bij de balie. En komen later terug. De koffers komen er zo aan zegt ze. Nog geen enkele minuten later begint de band te draaien. En ……..
daar komen de koffers.
Je weet dat ze komen. Ik zat er niet naast. Geschatte tijd was ook goed.
En toch ben je blij! Hahaha.
De 1 was net in de trein. De andere halverwege thuis. Ze vroegen of we wilden kijken of hun koffers er waren.
Ach, waarom niet. Ik woon hier praktisch 10 minuten vandaag.
Zo hebben we de koffer van Laura eruit gehaald.
En die van Henk en Carla.
Met twee karren langs de douane. Je zou toch denken kan dat wel?
Twee kleine dames met twee karren samen met 5 koffers. Mmm, zit daar geen luchtje aan?
1 vrouwen douanier twijfelde. Maar ik deed of het de normaalste zaak van de wereld is en liep zonder blikken of blozen naar buiten. Geen probleem.
Ik ben daarna naar de treinen gegaan en heb gewacht op Laura. Zij was 15:30 uur bij het meetingspoint. Ook hier is veel bekijks.
Mariek stond bij arrival 4 bij de Hema te wachten op Carla. Toen ik weg ging stond er man met bloemen. Toen ik terug kwam stond
hij er nog steeds. Ik dacht het kan even duren hoor meneer voor u uw geliefde in uw armen sluit. Maar dat is vast de moeite waard.Hij vond het wel vreemd. Dat ik weer terug kwam met mijn eigen koffers.
Carla kwam rond 15:50 bij ons.
Wat waren ze allebei blij! Wat is leuker dan mensen blij te maken.
Ik kwam onderweg nog de Groningers tegen. Dirk Jan mocht niet terug. Hij had geen paspoort. Koen en later ging Bas de koffers van hun halen. Hun heb ik nog even gedag geknuffeld.
Mariek zag ze later met ieder 2 koffers zeulen. Vermoeid. En zei ze ook nog even gedag.
Nu gingen wij wachten op Kees.
Op de kiss en ride is altijd wel wat te zien. Bijvoorbeeld wat mensen doen als ze te lang wachten en de Marchesaussee komt langs. Ik ga maar even het kinderzitje uit de achterbak halen. Rustig pakken. Rustig plaatsen. En wat doet de marchasaussee? Die rijdt rustig verder? De verkeersregelaars namen ook hun tijd.
Toch kreeg die van het kinderzitje het later toch te heet onder zijn voeten. En vertrok om een stukje verder op te gaan staan.
Later thuis spullen neergezet. Gedoucht. En heerlijk bij mijn moeder en vader samen met Mariek en Kees andijvie stamppot zonder spekjes met gehaktbal en jus gegeten. Zo lekker. Hollandse pot!
Maar eerst een wijntje met chips.
Het was heerlijk en natuurlijk heel gezellig.

Hoogtepunten:
Wat hebben wij het fantastisch gehad! En wat hebben wij prachtige en mooie herinneringen gemaakt. Wat is Peru een mooi land! Vooral de Andes vonden wij heel mooi! De rotspartijen, het groen, het geel. De kleurencombinaties. De boerderijen. Het vee wat met de herder mee loopt of voor de herder uitgaat.
De bijna droge rivieren. De bomen. De ravijnen. De valleien. De vergezichten. De wolken partijen. Het mooie weer, ondanks de winter.
Maar ook de armoede. Het voordeel is hierbij dat mensen veel socialer zijn en open. Ze helpen elkaar de moeilijkere tijden door. Ze zijn bereid jou op weg te helpen.
Je ziet dat er echt wel geld binnen komt, maar helaas wordt dit verkeerd besteed.
Maar ook het vele plastic en de rommel langs de wegen. Hier zijn ze mee bezig. De jeugd leert hier anders mee om te gaan.
Maar ook het aantal zwerfhonden is teveel. Zij willen ook eten. En maken al het vuilnis open. Ik ben heel blij dat wij tegen de rabiës zijn
ingeënt.
De natuur is er prachtig. De mensen zijn klein en breed. Brede borstkast voor de longinhoud. Zij hebben daardoor geen last van hoogteziekte.
Wist je trouwens dat de man altijd wat groter is dan de vrouw. Daarom viel Bas wel op. Hij kan namelijk niet door de deur. Hij is heel lang !
De mensen zijn hier heel kleurrijk en ontzettend vriendelijk. Ze zijn geniaal in hun tijdsbesteding.
Ze maken prachtige dingen. Je gaat als het ware in de tijd terug.
Het land wordt geploegd met behulp van stieren. Het prachtige handwerk wat zij maken. Wat generatie op generatie wordt doorgegeven. De kleurrijke markten.
Iedereen die zijn waar probeert te verkopen.
De steden die over het algemeen schoon zijn.
Ze doen echt alles met de hand.
Verder de prachtige gebouwen. De geschiedenis van de Inca’s.
De woestijn met de Buggy’s. De mummie’s. Het warmtebad.
De sjamaan, de massage. De Nasca lijnen ook nog gezien
De regenboogberg!
En niet te vergeten de condors!
En ook blij Machu Piscchu gezien te hebben.
Een paar mooie hoogtepunten om op te noemen. Hahaha teveel hoogtepunten.
Ondanks dat het zwaar was, door de vele hoogteverschillen zijn wij trots hoe we dit lichamelijk hebben weerstaan en hebben beleefd.
Wij zijn heel blij dit jaar deze reis te hebben gemaakt.
Nu heerlijk nagenieten.
Het was top.
Op naar de was en het strijk werk. Maar vooral het na beleven.
Dank jullie wel voor jullie lieve en leuke complimenten.
En tot een volgend reis verhaal lieve allemaal.




.

Geschreven door Starreizen