Een goede nacht gehad. Wel worden we nog steeds om 1 uur in de nacht klaar wakker. Bij jullie is het dan 8 uur.
Maar gelukkig nog wel geslapen daarna. Het was weer een koude nacht de dekens deden goed hun werk.
Mariek heeft Kees gezellig weer gesproken. Toen snel ontbeten en de bus weer in. Weer een ander bus. Heel groot met zwarte stoelen.
Er staat WiFi op. Maar dat is er niet. En de luxe om mijn telefoon op te laden, helaas ook niet.
Op naar een wandeltocht. Onderweg kwamen we een parcours tegen om je rijbewijs te halen. Niks in het werkelijk verkeer. Als je dit kon kreeg je je papiertje. Easy going.
Wij hadden besloten niet te gaan wandelen. Het punt waar je heen gaat staan torens op een berg wat met de geschiedenis te maken heeft van Peru. Met de Inca. Maar deze torens zag je op korte afstand van waar wij stonden.
We konden wel een stukje meelopen. Wij, Henk, Laura, Josephine en Dirk Jan bleven op het plein wachten. Ik liep even de heuvel op om een mooie deur te fotograferen. Daar kwam de vrouwen bewaakster naar buiten. Haar man was de kraam aan het klaar maken bij het plein.
Wat kwam ik doen? Er stond cafetaria boven de deur! Ik wilde even een foto maken van de deur. De bewaakster sprak van alles en nog wat. Maar voor de foto mocht ik 1 sole betalen. Nou, mevrouw. Dat doe ik niet en ik ging naar beneden. En daar kwamen de honden. Pff gelukkig was ik al beneden. Er liepen hier veel zwerfhonden. Hun vacht was vol klitten. Verschrikkelijk. Ook liep er een andere hond. Die de honden van zijn terrein hield. Hij gromde naar 1 van de honden. Nou, die is net zo chagrijnig als de bewaakster. Zo maakten we constant grapjes. Ook vertelde Henk dat hij grapjes maakten met zijn orkest voor de gingen spelen. Bijv dat hij net doet of zijn bril kwijt is. Je ziet het orkest dan schrikken en opgelucht adem halen. We moesten in ieder geval lachen.
De mensen waren inmiddels boven gekomen. En kwamen daarna naar beneden. Wij durfden het fort van de vrouw niet meer te betreden. Maar je kon er ook plassen. Gingen wij dit risico nemen?
Bas was boven geweest en vond het weinig aan. Harriet vond het wel weer heel mooi. Vooral de stilte en het uitzicht die daar was. Nou, dat uitzicht konden wij hier ook zien Bijv. het meer.
De mensen die gewandeld hadden waagden het bij de bewaker. Inmiddels was de man bij het toilet ipv de vrouw. Hij zei dat het gratis was. De groep ging. Dus wij waagden het ook. De honden bleken zwerfhonden te zijn. Die met elkaar communiceerden.
Je kon op het toilet niet doorspoelen. Hé, ik kan niet doorspoelen. Ik kan niet doorspoelen. De man kwam later en spoelde met een emmer water de wc door. En ineens kostte het 1 sole. Mariek had voor mij betaald. Ik had voor Carla betaald. Hij wilde al op mij afstormen. Ik zeg. Nee, zij heeft betaald voor mij. De man kwam achter ons aan. Hij liep naar de groep. Wie nog niet betaald had moest betalen.
Niet ieder betaalde. Hij was boos. Hij liep scheldend en mopperig terug naar zijn stalletje.
Ik ben blij dat we weer gingen. Nu gingen we langs Medina een vrouw, Martina heeft deze ontmoet op een bankje bij de stad. Zij nodigde haar uit om bij haar binnen te komen in haar huis. Ze mocht kijken hoe ze leefde. Vanaf dat moment is dit in het programma opgenomen. En krijgt ze hiervoor geld uit de pot.
We werden verwelkomd door de alpaca’s, Medina en haar dochter en haar kleinkind.
Zo werden we rondgeleid in haar optrek en huis. Ze liet zien hoe ze het land ploegden. Ze liet zien hoe ze de alpaca’s weer naar binnen kreeg. Dmv een lasso met steen. Waardoor de steen in de buurt komt van het dier. En het dier weet dan dat het naar huis kan komen. We kregen een lekkere platte oliebol. Er hingen kleine slangen in flesjes. Dit gebruikte ze om medicijnen van te maken. En ook hier waren stiertjes op het huis en op de poort. Dit beeld bovenop brengt geluk. Ze kookte met het stront/ mest van haar dieren. Dit werkt als gas.
En toen konden we weer spulletjes kopen.
Nou, zo kopen we Peru wel leeg. We weten nu ook waarom vrouwen aan hun lange vlechten franje of kwasten van garen dragen. Dan zijn ze getrouwd.
Op naar de koffie. Haar man hebben we ook nog even ontmoet. En door.
We reden langs een belangrijke stad van Peru. Hier zitten ook universiteiten. Nou, het zag er niet uit. Vervallen gebouwen. Smerig. En je kon ook hier de armoede goed zien. Daarna over een brug gereden. De mensen waren hier hun kleding in de rivier aan het wassen. Het was er druk!
Bij de koffieshop Coco’s bladeren met thee gedronken met natuurlijk een koekje. Martina zegt /vertelde dat de koffie in Peru van goede kwaliteit is omdat het poep is van de kat. Waar heb ik dit eerder gehoor? Nee, zegt Leon. De katten eten de bonen. Die poepen ze uit. En daar wordt koffie van gemaakt. Nou, zegt Henk.
Het smaakt in ieder geval lekker.
Mariek voelt zich rillerig. En gaat straks de stoel naar achteren doen. Ik hoop dat het mee gaat vallen. Het lijkt alsof ze koorts heeft, dus maar weer een paracetamol genomen. En misschien helpt goed eten straks ook.
We rijden veelal langs boerderijen en akkervelden. Groen en gele velden met schapen koeien alpacas en lama’s.
De bergen zijn afwisseld groen of geel met duingras. Zo kun je beetje een voorstelling maken.
De wc in de bus blijft een ervaring. In donker een straal laten lopen is ook weer wat anders. De licht knop weet ik nu inmiddels te vinden.
Bijna op 4300 meter het hoogste punt van deze dag.
Hup, fotostop. Maar meteen
werd er weer koopwaar aangeboden. En zij staan daar al heel lang in de kou te wachten op een volgende bus. En door. Het landschap verandert het duingras worden bomen.
We stoppen voor de lunch. Goed gegeten. Rijst pasta en spitskool salade. Mariek had nog een groente soep. Samen een fanta genomen. Een oranje. Mariek vond hen Mojo bij zeg take at easy. Take a sisi.
Nu reden we in 1 keer door naar Cusco. Je ziet dat hier en daar veel bomen gekapt zijn. In Cusco aangekomen. Wat een grote stad. Wat opvalt is dat er veel moderniteit is. Bijvoorbeeld shops met fantastische autobanden. Ik zag zelf een tandarts door het raam met moderne apparatuur.
De vrouwen dragen hier broeken. De traditionele rokken verdwijnen hier uit het straatbeeld.
We stapten bij de garage over op een kleiner busje. Dit omdat de bus niet in de stad mag komen.
De mannen in de bus hadden de opmerking. Hier zijn geen flitspalen. Hahaha dat klopt. Maar nog wel stoplichten. Het was druk in de stad vol taxi’s en auto. File. Een taxi chauffeur stond stil. Hij kreeg een bordje eten aangeboden. Dit nam hij aan. En zo at hij rustig uit zijn kommetje. Wachtend op een volgende rit. Je komt ogen te kort. Gelukkig bij het hotel gearriveerd. Dan kan Mariek lekker gaan slapen. En ik. Ik ga het nachtleven in in mijn bed naast die van Mariek.
Voordat we gaan slapen pakken we onze kleine rugzak in. We gaan twee dagen reizen. Of we dat al niet de hele tijd doen. Hahahaha. Dat verslag ligt nog in de toekomst.

Geschreven door Starreizen