Mariek is vannacht verkouden geworden. We denken dat de trikker het zwembad was. Als je dan op hoogte zit. Is het gevoel van benauwdheid nog erger. Het was een frisse nacht. De extra deken deed goed zijn werk. Na het ontbijt stond onze fietstaxi klaar.
Zo leuk. Scheuren in een bakkie. Op naar de haven van het Titicacameer.
Op de boot vertelde de gids het volgende, maar voor dat hij dat deed oefende we eerst de uitspraak van het meer. Je spreekt de c uit als ch. Want kakken doen we oftewel netter gezegd. Onze behoeften doen we ergens anders.
Het is het grootste meer ter wereld. Het water is -8 tot -12 graden. Het diepste punt is 280 meter. In 1840 heeft Canada en Brazilië vis geschonken aan Peru. Wat nu nog leeft in het Titicacameer. Zoals de king vis en de cat vis. Het water is rustig en er is een heerlijk zonnetje. We varen langs de rieteilanden. Hier staan schapen , varkens en koeien op. Dat betekent dat koeien kunnen zwemmen. Heb jij weleens een zwemmende koe gezien?
De eilanden kunnen drijven op het water. Ze worden tegen gehouden door ankers. Net als een anker bij een boot eigenlijk. Maar dan is het een stok.
Eerst woonden er 15 families op de eilanden nu zijn het er 12.
Je moet hier echt geboren zijn om hier te kunnen leven. Zowel het lopen als het zwemmen bij de eilanden. De boot wordt bestuurd door de kapitein. Verder is de gids er ook. En onze steward Patricio. Vergis je niet in Patricio. Hij zorgt goed voor ons. En werkt met een stok om ons aan wal te krijsen. Zwaar en pittig werk. Hij gebruikt zijn hele lichaam om de boot te krijgen waar hij wil.
Er zijn 5 drijvende eilanden met scholen. Eerst vaarden de kinderen zelf naar de school. De oudste was dan verantwoordelijk voor het anker te plaatsen. Nu worden ze opgehaald met een boot.
Als leerkracht zit je 5 dagen per week vast op de eilanden om les te geven. De kinderen leren Spaans Frans, Engels en imara hun eigen taal.
Als je over het water kijkt zie je geen vliegende eenden maar rennende eenden. Die pootjes gaan heel snel. En het water spat op zij. Je kunt ze ook zien rennen met een klein eendje op de rug. Dat heb ik nog niet gezien. Dit meer heeft de vorm van een poema. En het meertje wat er naast ligt heeft de vorm van een konijn. In het meer leven kikkers diep diep in het water. Ik kan hem Google en. Maar hij is lelijk!
Wat wil je als onder water leeft. Hij kan onder water leven, omdat het door zijn huid kan adem halen. In dit meer zijn geen vijanden. De dieren kunnen in vrijheid leven. Ja,de mens is de vijand. De kikker kan nu ook in vrijheid leven.
De kikker werd vroeger gedronken. Hoe dan? Er is een mythe. Ze zeggen dat als je de kikker als juice drinkt. Goede herinneringen kunt maken. Hoe deden ze dat dan. Als ze de kikker gevangen hadden. Werd hij in de blender gedaan. En dan kon je het sap drinken.
Zal dat lekker zijn?
Dit gebeurt nu niet meer. De kikker is beschermd.
In het water is ook een tweede stad ontdekt. Daar ligt ook een hele grote steen.
Op het rieten eiland aangekomen werden we begroet. Wij begroeten ze terug. Wat zeiden we dan?
Komt ie Camisaraki
Probeer het maar eens. Je mocht ook Wallikkie ( je likt de wal) zeggen. Dat betekent het gaat goed met mij.
Op dit eiland wonen 15 mensen. 4 families.
Marco woont hier hij is de vader. Er is ook nog een moeder. Verder blijven de mannen op het eiland wonen. En de dochters gaan naar een ander eiland om een gezin te stichten. Ook hier mag je geen single zijn.
Omar is hier de baas van het eiland.
Ze lieten ons zien hoe het eiland en de huizen gebouwd zijn. En waar dit eiland op drijft. Het riet kappen ze. Het riet dient als de bodem. Het wordt in lagen gelegd om en om. Dan worden de huizen gebouwd. De volgorde van de foto ‘s zegt genoeg.
Ze kunnen er 40 jaar wonen. Dan zinkt het. Als het regenseizoen start leggen ze er meer riet op. Anders sopt het zo. En heb je constant natte voeten. Wat doen ze dan op zo een eiland. De mannen vissen.
De vrouwen borduren. En maken armbandjes. Kussenslopen en wanddoeken. We mochten in hun rieten huis kijken. Ze vertelde wat ze maakten. En toen werd het ongemakkelijk. Want ze boden dingen aan om te kopen. Wie staat er als eerste op? Gosse en zei Gracias. Als er 1 schaap over de Dam is volgen er meer. Inmiddels waren de stallen buiten opgezet.
Vroeger visten ze met de kano. Nu met sloepje. Waar de kinderen nu even in speelden. Zij waren vrij. Zij hebben vakantie. Net als wij.
De kano is nu een romantische boot. Wij vaarden ook even langs de rietvelden. In de Mercedes. Een grote rieten kano met voorop een poema kop.
We konden allemaal in. De kinderen gingen mee. Marieke was interessant. Mijn nagels zag het meisje het eerst. Dat was prachtig. Maar van de nagels van Mariek kon ze niet afblijven. Die was rose. En haar haar. Ze keek haar ogen uit. Zij heette Mirjam.
De jongste een lieve boef heette uncle. Wat engel betekent. Hij vond de camera wel heel mooi. Ze gingen een liedje voor ons zingen. Waarin de betekenis zat dat iedereen op de wereld je vriend is. Hiervoor kregen ze van Martina wel een kleine toegift. Ze weten goed wat de waarde van geld is.
Hoe lang duurt het nou om zo een eiland te bouwen. Het duurt 2 jaar.
Wat ze ook doen is bijvoorbeeld eieren pikken bij de vogels. Deze nemen ze mee. Ze laten de eieren uitkomen. De vogel groeit op. Ze voeden hem. Dan gaat hij in de pan. Lekker hapje. Het eiland waar wij op waren. Was eerst 1 groot eiland. Maar ze kregen ruzie met de buren. Dus wat doe je dan. Dan zaag je het eiland doormidden. En je drijft met jouw eiland dan weg. Je moet dan wel even het anker binnen halen.
Wat ze ook doen is. Ze varen naar het vaste land. Ze gaan naar de markt. En ruilen daar hun vis voor groenten
Na uitgezwaaid te hebben. Vaarden wij naar het volgende eiland Eiland Taquile. De schapen die hier leven. Bij hun zijn de poten met elkaar verbonden aan 2 kant. Ze kunnen wel wandelen. Waarom is dat dat dan? Dan kunnen ze niet vluchtend weg springen.
Hier werden wij opgewacht door 3 leiders. Je herkent ze door hun zwarte hoed.
Ook hier zijn singles niet welkom. Als een man en een vrouw elkaar gevonden hebben dan mogen ze 3 jaar bij elkaar wonen. Om te kijken of ze elkaars levenspartner kunnen zijn.
Wordt je zwanger. Jammer. Dan zit je vast aan deze partner. Scheiden kennen ze niet. Bevalt het je niet, dan mag je iemand anders zoeken. Stel je gaat met degene trouwen. Dan mag je gespaarde lange haar eraf. Dit wordt op een weef boord gespannen. Vervolgens wordt hier een band van geweven. En deze zal de man om zijn buik dragen. Vrouwen hebben een zwarte doek om met gekleurde kwasten als ze geen man hebben. Mannen dragen een rood met witte hoed als ze vrij zijn. De boord maakt de moeder dan. Ga je trouwen maakt de vrouw een tas voor je voor de Coco’s bladeren. Als je trouwt moet 3 dagen en 3 nachten op blijven. Je mag niet mee feesten. De genodigden maken al het drank op. En het getrouwde stel moet veel geduld hebben om uiteindelijk in elkaars armen te kunnen vallen.
Trouwens de rok van de vrouw kan wel 5 lagen bevatten Lekker warm in ieder geval.
Zo wandelden we het eiland rond. Als eerste kwamen we een oude vrouw tegen. De kinderen zorgen hier voor de oudere mensen. Ze vroeg ons meteen om geld. Toen kwamen we een man tegen. Die wilde ook voor een foto geld vragen. Ik keek naar het tuinhek.
Hier konden we goed zien hoe een band gerecycled is.
De band diende eerst voor het rijden bij de vrachtwagen. Dan werden er slippers van gemaakt. En is de schoen versleten. Dan wordt de zool gebruikt als scharnier bij het hek. Verder een mooi eiland. Maar naarmate we over het eiland liepen kwamen er overal meisjes en of vrouwen aangerend om hun koopwaar te tonen. Al hun handwerk wat ze maakten.
We liepen door naar een huis. Hiervoor had ik al een jongen zien lopen met een trommel. Deze was ook bij het huis gekomen. En kleedde zich om. We konden hier zien hoe ze weefden. Echt ze maakten de prachtige dingen. Heel knap. De man maakt de muts. Geduldig met een super kleine haaknaald.
En natuurlijk werd hun doek met koopwaar weer tentoongesteld. Daarna naar het strand met de meeuwen naar de boot gelopen. Weer gevaren. We vaarden naar het Eiland Liachon Santa Maria waar we onze lunch kregen. Joshephine was goed ziek op de boot. Zij had last van hoogteziekte. En wij hadden hoofdpijn! Coco’s bladeren en paracetamol hielp niet. De soldaten hadden geen energie meer.
Voordat we de lunch kregen. Deze was in de grond dmv een oven gemaakt. Eigenlijk net zoals als ze dat in Marokko of Turkey doen. Maar eerst was er een ritueel. Zijn zoon die goed gekleed was kwam helpen. Helpen, ik ben een puber. En hier heb ik geen zin in. Daarna konden we aan tafel.
Nou, de lunch was niet geweldig. Koude zalm met kruiden. Droge kip met kruiden. Droge aardappelen te lang in de ondergrondse oven. Koude groente.
Maar ik moest mijn soldaten een handje helpen. De aardappels en de gebakken banaan gegeten.
En de soldaten konden de hoofdpijn weer bestrijden.
Toen heerlijk boven op het dak gezeten op de boot. De terug weg naar het vaste land de reis goed volbracht. Volgens mij is het allemaal familie. Want de zoon reisde mee naar het vasteland. Kijkend op zijn mobiel heeft hij de reis volbracht.
Hier op het vaste land met de taxi naar het hotel. Er zat een klein jongetje voorin die ons groette. Zo schattig. Ze pakken je in waar je bij staat. En onze paspoorten nog even gegeven in het hotel. En terug gekregen.
En toen de pizza tent opgezocht die goed was volgens de anderen. Maar eerst paracetamol ingeslagen en iets voor de de neus van Mariek om vrij te maken Het tentje lag na het plein aan de linkerkant. Het had een idee van een bruin café. Hier hebben wij onze buik vol gegeten.
Tomatensoep heerlijk lasagne kostelijk en pizza zo als hij hoort te zijn met die knapperige bodem.
Daarna in het hotel is de schrijfster haar werk gaan inhalen. En Mariek is gaan liggen.
Morgen ga ik in de bus verder schrijven.

Geschreven door Starreizen