Vliegen

Na 3x naar IJsland geweest te zijn. Gaan we nu kijken of Peru deze fantastisch plek kan overtreffen.
Gisteren de laatste spullen nog gekocht. Een stekker bijvoorbeeld. Niet onbelangrijk voor de lange teksten die ik schrijf. Een schrijver zonder batterij energie is als een schrijver zonder pen.
Verder ook nog slotjes gekocht, voor alle tassen. Zodat wij geen onverwachte spullen mee op de terugweg nemen! Dan snap je waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Dan wil je uiteindelijk in je eigen comfortabele bed liggen bijvoorbeeld.
Gisteren nog even langs mijn ouders geweest. Wat gezellig was. Maar daar kwam mijn beste vriend Nerveus al om de hoek kijken. Hoi, zei ik. Hij zei ik heb bloed ook meegenomen. Is dat goed. Natuurlijk zeg ik tegen Bloednerveus.
Wijntje genomen. Pasta voorbereid. Netflix. En dan is alweer tijd om te rusten.
Ik , op de bank. Wat goed ligt. En Mariek en Kees in mijn bed.
Goed geslapen. Dinsdag de 25e om 5:45 op.
Valt reuze mee toch. Voorlopige de
laatste Nederlandse douchestralen genomen.
En de krullen in mijn haar gekneed. Make up op en ik/ we kan/ kunnen de reis beginnen….. voordat ik natuurlijk… een shot koffie heb gehad. Dat is toch het lekkerste wat er is. Nouja, ik kan er meer opnoemen hoor. Maar dat terzijde.
Op Schiphol aangekomen bij hal 2. Geen kar voor koffers te vinden. Wel veel mensen in de weer.
Fly bag om de tas gedaan. Slotje erop.
Toen kon de krachttraining voor vandaag beginnen, 20 kilo voor de biceps. Pff, pittig na 500 m lopen . Waar heen?
Zig zagend tussen het lint bij balie 15 aan gekomen. In de rij denk je “ Wie komen wij later nog in deze reis tegen? We zullen het beleven. “
Stap 1: Gelukt. En spieren rijker. Koffer bij de drop-of gebracht. Gewoon via de balie. Want de zelf bedieningspaneel drop of was stuk.
“Goedemorgen,
Heeft u al een boardingpas.”
“ Jazeker. “
“Dan kunt hem scannen. Wilt u hem ook op papier.”“Dat is wel prettig,
Ja graag. “ Zo stap 1 is gezet. High five!
Stap 2:
Door de poortjes naar de gate. Hou je boardingpas gereed. Boardingpas gescand. Ik kan weer door.
Stap 3: De security check.
Tas, jas, telefoon, etc in de bak. En staand wordt ik gescand. Nu zonder draaideur om je heen.” Uw mag even door naar mijn collega. “ Oké, doen we.
“Mag ik uw even foliëren. “
Na.. 1 seconden. “Mevrouw u moet wel toestemming geven. “
“Oh, ja natuurlijk dat is prima. “
Mijn vriendjes waren er ook weer Bloed en Nerveus. Voor de makkelijkheid stel ik hem voor als Bloednerveus. Een gezellig chaotisch stel. Maar samen vinden wij de weg altijd wel. De check was oke!
Toen Mariek!
Nou, die moet nog even oefenen. Waarin?
Oefenen in een poker-face.
Dit was een test. Ze werd er uit gehaald!
Schoenen uit! “Meneer maar ik loop alleen maar door de duinen hoor. “ dacht ze.
Relax lezer, het komt goed. Mag ze haar schoenen al terug? Nee, deze
gingen ook nog even door de scanner.
Even wachten…. Even wachten….
Nee, geen aparte beestjes gevonden.
Op naar een prettige reis.
Hier gaan we nog even goed op oefenen! Op onze rust in ons zelf. Niemand zal dan zien dat wij zenuwachtig zijn. Wat wensen jullie ons? Succes. Wij zijn helemaal niet zenuwachtig hoor. Nee, hoor.
Kijk maar naar onze prachtige blauwe ogen en o ze prachtige lach, waarmee ik/ wij iedereen inpak (en).
Voor ons stonden 4 leuke jongens. Even leuk mee gelachen.
Waarheen? Weer terug en weer …
Jolanda, we mogen hier door heen. Okidoki.
Stap 4:
Paspoortcontrole, hoe moest dat ding er ook alweer in. (Nog even ….. oefenen )
De vrouw kon mijn gezicht lezen en legde het uit. Uw steekt hem er zo in. De boarding pas mag eruit. En dan blijft u naar het scherm kijken. En kijken en kijken. En dat ding maar draaien en draaien. En goed gekeurd.
Dat duurde lang….
Buiten het hek stond ik te wachten.
2 seconde later. Mevrouw u mag doorlopen zegt de douane in het hokje.
Ik dacht dat ik in de rij moest wachten.
Gelukkig, niet voor mij! Het oefenen gaat al beter 😉
Mariek, mocht zonder problemen ook door.
Stap 5: koffie en een hapje eten.
Het leuke is we zitten nu geheel in een andere vleugel. Logisch natuurlijk. Maar gewoon leuk. Door de toegang boven in plaats van beneden.
Koffie en een relaxestoel. En het ochtendzonnretje. Wat wil je nog meer.
Op naar Gate F 9. Ook vliegen er natuurlijk
Peruanen terug naar hun thuisland. Welk volk vliegt er niet.
Bedenkend dat bruine ogen bij het verwekken van een kind dominant zijn.
Zou er dan ooit een Peruaan met blauwe ogen rond kunnen lopen met echt blond haar? Nee.
Bij Surinamers zie je wel eens blauwe ogen of grijs. Ja, dat kan mooi of eng zijn. Het is maar wat we gewend zijn.
Stap 6: vliegtuig al in ?
Zone 1 mocht al in het vliegtuig plaats nemen. Wij zaten in zone 4.
Oh, dan kan ik nu mijn oxazepam innemen. Kijken of ik weer de hele vlucht slaap.
Het ging vrij vlot.
En zo zaten wij al snel op onze plek. Dat is top! De
nieuwe app Polarsteps er op gezet. Dikke pret.
Heb je nog geen uitnodiging zeg het gerust. Dan maken we dat in orde.
Stap 7:
Zittemd op de plek! Schijf ik steeds meer naar Mariek. Buurman zijn hoofd ligt bijna in mijn nek. Hahaha. Iets te intiem, vind ik. 😉
De mannen naast mij liggen zachtjes in een deuk. En ik… ik doe mee. Gelukkig, hij schrikt wakker. Niet van mijn lach. Maar van mijn stem. Hij schrok ook. Oké!
We zitten bij de vleugel. Op stoel 22 K en J bij het raam. Gezellig zo saam.
Of, there we go!
Ik slaap nog niet. Maar ben er opvallend rustig. 😂
Geslapen, film gekeken, even een loopje naar het toilet, eten. En het vliegtuig nu wel zat. Dat was de vlucht. Wat overigens wel goed was. Naast ons zaten Nederlanders. Misschien zijn die wel van onze groep. We zullen zien.
Op de AirPort even zoeken.
Maar dat ging goed. En weer paspoort controle met dezelfde vragen als altijd. Wat komt in dit land doen. De nette toerist uithangen oftewel op vakantie.
Naar onze koffers. Wachten. Duurde best lang. Er was al douane met een drugshond.
Op naar de bus, in de hal werden we opgewacht.
In de bus vertelde ze van alles. Ook dat je hier niet komt om chocola te maken. Oh, maar dat wilde ik nou het doen.
Leuk om in alle winkels te kijken. En te zien wat de verkopen. Troep en water. Ook zie je hier choppers. En kleine fat bikes naar dan elektrisch. Het auto rijden is hier even anders. Niet twijfelen gewoon gaan.
Onze hotelkamers mooi! Lange gang en twee bedden. Ik weet dat ik nu al ruim slaap.
Bij het hotel is een winkel waar je water kan kopen. Daar gingen we even heen. Een mevrouw op leeftijd hielp ons. We konden niet binnen. Dus gingen we even terug naar het hotel. Dat was 3 meter verder. En zo hadden we even contant geld gegeven. Ze dacht dat ze engelen zag. Ze sprak Spaans tegen ons.
Daarna nog even de stad in gegaan. Naar een park. Met alleen maar katten.
Voor Annemarie een foto genomen.
Maar voor mij geen paradijs. Het park was wel heel mooi. Ook was er een handwerk lokatie. Deze werd geopend. Daar stonden ook de vleugels van een engel. Daar wilde wij wel mee op de foto. Was leuk. De bewaker vond ons ook echt engelen. We beloofde morgen weer te komen aanvliegen.
Bij het drinken kort al wat mensen gesproken. Uit Den Bosh en Groningen. Daarna terug gelopen door het park. Even bij de winkels gekeken. En meteen naar huis. Ons hotel.
Morgen 6:30 uur op.
Nu nog vroeg 20:50 uur. Maar mooi vol gehouden.
Op naar morgen.

Geschreven door Starreizen