Onze blokhut. Oké, van binnen hout. Van buiten ijzer. Maar geslapen als een blok in de blokhut.
We stonden op en ik wist meteen waar mijn kuiten zaten. Even warm worden.
Bij het ontbijt visolie genomen. Dit drinken ze ook in IJsland. Je voelde hem door de keel glijden.
Phillip zegt hebben jullie dat genomen. Jazeker, vandaag wel.
Verder had ik yoghurt. Maar die neem ik morgen niet meer. En heerlijke havermout pap genomen. Lunch gemaakt. En daar kwam ineens een nieuw huis voorbij. En later nog 1. Nee, ik ga hier nog niet wonen. Ze gaan in dit dorp nog een hotel openen. In de middag stonden er opeens 3 huizen voor in het dorp. Mooi in een kring.
Daarna ons klaar gemaakt voor de tocht van vandaag. Ik twijfelde of ik een extra trui mee ging nemen. Wel mijn regenjas en broek. 4 lagen aan, maar daar vergiste ik mij in. De wind die noord stond is gewoon koud.
Met het rode bus vanuit het dorp naar links.
Langs het water, de zee en de bergen.
10 min. later stopten we op de parkeerplaats. We gingen als eerste stijgen.
Stijgen op een brede weg. Al snel waren er struiken langs deze weg. Struiken met blauwe bessen. De bessen verkleuren op een gegeven moment in de kleur van de berg of rotsen. Op de weg lagen allemaal leien. Vroeger was er een man die de opdracht kreeg om de regels te schrijven van de mens. Hij was best al oud. Maar hij ging zijn best doen. Hij werd ouder en het schrijven ging niet meer zo goed. Dus vierden ze dat ze dat hij al 10 regels had bedacht. Dat zal wel weer verzonnen zijn. Het was in ieder geval weer grappig hoe hij het vertelde. Zo liepen we verder. De stijging van het pad viel mee. De wind was noord zoals ik al zei. Ik had het nu nog wel warm. Verder op vertelde hij het verhaal van de bomen. De bomen groeien goed op het land. Maar niet op alle plekken in de bergen. Dit komt, omdat de wind ervoor zorgt dat het te koud is, waardoor de boom het niet red. Op deze plek waren wel bomen, maar die bomen groeiden plat op de grond. Dat was volgens mij een grapje. Hoe meer je boven komt. Hoe kouder de wind werd. Bij het hoogste punt stond weer een Steenman. Phillip zag en hoorde dat ik het koud had. Hij had voor mij nog wel een warn fietsjack. Dat sloeg ik niet af. Dat was heerlijk warm. Bij een foto die we maakten. Dacht ik in een flits. Dat ben ik niet. Hahaha. Oh nee, dat blauwe Jack heb ik geleend. Mijn grijze zit eronder. Duuu…zo warm en fijn zat het dus.
Mariek had het gelukkig niet koud. Anders kom ze een trui van Sabine lenen.
Het was een heel wisselend pad. Van een pad met blauwe bessen en ook zwarte bessen naar rots formatie. Geen grote. blokken. Maar allemaal kleine stenen in wisselende grote. Ook ondanks de mist waren er ook bergen met prachtige kleuren bij elkaar. Groen oker bruin paars. Na het hoogte punt gingen we gloeiend naar beneden. Maar ook weer zo mooi; dwars door het gewas heen. Gras, mos of tussen de struiken door. Deze route namen wij, omdat de noordenwind koud was. En deze route sneed af. In IJsland zijn wel 500 soorten mos. En er komen nieuwe soorten bij. Zo liet hij ons degene die pas ontstaan was zien. Deze leek meer op het gewei van een hert…. Dan wel in kleinhoud natuurlijk. Zo zag de vorm van dit soort mos eruit.
Ook liet hij ons een mooi paarse bloem zien dit bloemetje was een vleesetende plant. Het at vliegen. In onze blokhut hebben wij een vleesetend ding. Je ziet zijn maaginhoud goed. Hahaha. Wat voor ding is dat? Het hangt aan het plafond in de badkamer. Tuurlijk een lamp met zo een doorzichtige bol. Het heeft er al veel gevangen.
Zo liepen we ook weer langs prachtige watervallen omringd door allerlei soorten mos. Hier kwam de quote weer naar voren. Waar het water langs stroomde lagen ook prachtige stenen. Mooi, toch hoe de natuur dingen maakt of verlegt. Bij ditwatervalletje konden we een halve lunch doen. Dat zouden we bij de baai de andere helft opeten. Maar de meeste wilden doorlopen. Ik dacht; ik ga als de rest weg is even water loodsen. En toen zag ik een slak. Welke kleur denk jij dat deze slak had?
Zwar, zonder huisje. Mariek zag er later 1 met een huisje. De is de enige soort slak die hier leeft. En hij heeft het heel goed. Daarachter lag dus de kleine waterval die later uit monde in een grotere rivier. Maar de stenen bleven hier ook aanwezig. Op de achtergrond zag je de bergen met verschillende kleuren. En wij liepen op een pad langs of op de de verschillende mossen. Voor ons blèrden de schapen. Die ons vandaag ook begroeten. Ze gingen zelfs even voor de foto staan. Zo zagen wij de zee dichterbij komen. Boven liepen wij nog in de mist. En langzaam trok het geheel open.
Wat een mazzel, zo konden wij heerlijk lunchen aan zee. En hoefden wij niet in het oranje hutje te schuilen en te eten. Op de rotsblokken even plaats genomen. En genoten van de zee. We hadden nog tijd. We gingen over het water we stapten op de juiste rotsen. Nee, we hadden droge voeten.
En zo liepen we langs de vloedlijn over het zwarte zand vermengd met allerlei kleuren van kiezelstenen. Aan het einde van het strand waren weer prachtige rotswanden. In 1 van die rotswanden zagen wij een draak boven op de top liggen. Nee, nee, deze draak sliep en spuwde geen vuur. Het was heerlijk om zo langs de vloedlijn te lopen. De zee, de golven, ze nemen je gedachten mee. Onze gids hielp ons over de rotsen. En later maakte hij ook een wandeling. Het was zijn favorite plek aan de zee in de buurt. Net als wij genoot hij van de kracht die de zee uitstraalt. De natuur is veel machtiger dan wij. Hij gaf ons vandaag twee mooie stenen. Van moeder natuur gekregen. En aan ons gegeven. Ik zei vanochtend tegen hem, dat ik de steen van Jasper bij mij droeg. Lachen natuurlijk.
Hij ging alvast terug. Wij hadden nog ongeveer 15 min. om van dit alles te genieten. Waarna we later terug liepen. We het water weer overstaken. Phillip wees mij de juiste weg aan. 1 steen was even wankeling. Maar ik redde het zonder natte voeten. En toen mochten wij weer klimmen. Dat was een pittige en lange klim. Maar wel een hele mooi klim. Rustig omhoog zo af en toe stil staan en dan om je heen kijken wat je ziet. En de baai steeds verder en kleiner zien worden. Het beeld blijft ondanks dat niet hetzelfde. Naar mate we hoger kwamen, trok het ook weer dicht. En zo liepen we in de wolken.
Het eindpunt kwam dichterbij.
Tijdens de rit omhoog waren er ook bouwvallen van huizen. Je kon dit land aan zee kopen. En dan kon je de bouwvallen als fundering gebruiken. Ook stelde hij eerst de vraag. Wat zou je mee willen nemen als je naar IJsland gaat. In de groep zeiden ze haardvuur. Sabine zei een hengel en nog iets. Ik denk dat ik een pot met geld zou meenemen. Wat nooit opgaat.
Er was een aantal jaren terug hier een meisje van 19 gesetteld. Geheel alleen in de natuur. Ze wilde zichzelf ontdekken. De mensen in de omgeving brachten haar in ieder geval eten. Zodat ze kon overleven. Ze zat hier ook nog in de winter. Ze heeft het wel gered. Maar de bewoners waren wel eens ongerust.
In 1 van bouwvallen heeft zijn overgrootvader gewoond. Beneden was de keuken en de bovenverdieping was de slaapkamer. Hijzelf kwam hier als kind vaak. Als het winter was dan hadden zij in zomer al een voorraad aan. Zo dat ze de winter kunnen overleven.
Dit gebeurt nog steeds en generatie na generatie doorgegeven. Natuurlijk kun je nu ook naar de supermarkt. Maar bijvoorbeeld vers ingevroren lamsvlees of vis is dan toch veel lekkerder. Zijn vader die nu alleen is doet dat nog steeds. Zo kan de hele familie hiervan profiteren.
De tocht naar boven was mooi, maar echt pittig en mooi. Telkens dacht je dat je er was, maar achter die berg zat in de mist nog een berg verscholen. Jolien had het ook moeilijk, omdat zij een knie protese had. Maar ook zij heeft het gered. De daling was net zo mooi als de stijging.
Bij een parkeerterrein naar rechts over de weg, langs de zee aan de ene kant en aan de andere kant de bergen. Op naar de papegaaiduikers.
Aan de. Ene kant van de rots zaten de meeuwen. Daar waren jonkies tussen de rotsen. Zo schattig. De rest van de rotsen zat onder de poep. Naar de andere kant gelopen. De trap op omhoog. En meteen was je oog in oog met papegaaiduikers. Zo mooi. In de hollen zaten hun jonge. Af en toe zag je al een jong buiten het nest. Bijna klaar op uit te vliegen. Wat zijn dit nog een prachtige vogels. Je blijft er naar kijken. De kou trotseerden wij. De kwamen ook weer papegaaiduikers aan vliegen met vis in hun bek. Zo mooi. Toch maar even warme chocolade in het café genomen.
Waarna we terug reden naar onze blokhut.
Even bijgekomen. Gedoucht en daarna door de regen naar het restaurant bij het eten 1 local bier genomen. Helaas niet van de tap. Maar hij was wel lekker. Waar we wortelsoep kregen. Kabeljauw met heerlijke saus. De tweede ronde was de saus op. Het werd toen gemaakt met een andere saus. Wat minder was. Sabine had haar kans gemist. Zij nam eerst salade. Maar ze snoepde de saus van het bord van haar vriendin. Verder was er salade en aardappels. Als toetje was er iets met rabarber. Dat hebben we overgeslagen. Het leek op afstand op chocolade. Sabine is gek op Hollandse chocolade vla. Volgens de andere was de rabarber erg lekker. Je proefde decimaal niet, omdat hij goed zoet was.
Daarna ging Mariek haar rust pakken. En ik speelde met de Duitsers het spel Skipo. Het spel ken ik van naam. Maar nog nooit gespeeld. Net als uno. Ik wist dat het simpel was. En leuk. Nou het was ook leuk. Na 2 potjes, de laatste won ik. Terug naar de blokhut door de regen.
En heerlijk gaan slapen.

Geschreven door Starreizen