De dag voor vertrek maak ik/ we het huis klaar voor vertrek. Lekker rommelen en dan ook de koffer in orde maken. s’Nachts ook natuurlijk wakker worden en denken: “dat is ook handig om te doen. In mijn geval een extra dagtas mee.
Mariek belde mij eerder op. Oh, er is iets fouts gegaan. Ik checkte ons in, we zaten niet naast elkaar. Ik dacht ik zoek stoelen die naast elkaar zitten. Jaa, gevonden. Moest wel bijbetalen. Dat doe je dan maar. Dat lukte vervolgens niet. En toen….. had Jo wel een plek en Mariek die stond op Schiphol. Is dit pret of stress. Hahahaha.
Nu moesten we dit morgen het bij de balie regelen. Oké. Het is nog geen morgen. Dus geniet van dit moment.
Mariek en Kees waren bij mij om 9:00 uur. Eerst nog een bakje koffie voor we gaan.
En daar gingen we. Toch een klein stukje file. Doordat de A10 dicht is. Ieder wilde de A9 op, om via Amstelveen op de plek van bestemming te komen. Pret of stress?
Maar richting Schiphol konden we al snel doorrijden.
Bij de kiss en right weer afscheid genomen. En daar gingen we. De witte tenten voor de rij stonden op ons te wachten. De rij was in vergelijking met mei KORT. Pret of stress?
Even gevraagd waar we moesten zijn.
Balie 1, 2 of 3 in vertrekhal 1. We hebben nu al een stuk overbrugd om bij de witte tenten te komen. Nee, er is niemand vermoord. We konden nu gewoon rechtdoor lopen. Dat scheelt voor later.
De rij was langer dan verwacht. Bij meerdere mensen werkte het systeem niet zoals gepland?
Wie gaat er met finnair. Nee, daar zijn wij toen we bijna 50 werden geweest. Maar vandaag niet.
De rij schoot redelijk op. Er waren ook mensen die de helft van hun koffers bij de selfservice deden. En de andere bij de service balie. Wij deden gewoon beide koffers tegelijk.
Wie gaat er met Icelander. Ja, wij. Ik steek mijn vinger maar op. Jong geleerd, oud gedaan. We mochten eruit. Welke richting ik op moest staan was mij niet duidelijk. Mevrouw u mag daar staan. Dat is dan een ruim begrip. Ik stond daar, maar mijn richting was verkeerd. Ik begreep het niet. Wat bedoeld u precies.
Nou, ik moest mij omdraaien. Nu kon de rij mij volgen. Oooohh…. Duidelijk. Aaah… uw was toch voor mij. U mag voor. U stond als eerste. Ga maar.
Pret of stress?
Daar stonden wij te wachten. Wij mochten.
Een lange Surinaamse man hielp ons. Het duurde even, want hij zocht voor ons plekken bij elkaar. Fantastisch.
Er zit 1 stoel tussen u. Maar u kunt dit waarschijnlijk wel regelen. Met de persoon naast u. Geen probleem. Fantastisch geregeld.
Waar mogen we nu heen? Naar buiten, Hahahaha, dat regelde hij net niet voor ons. Op naar de witte party tenten. Party in de rij. Ik mis wel eten en een dj. Hahaha. Er was lucht in de rijen. Ja, je staat buiten. Hahaha. Met lucht bedoel ik we stonden niet zo opgepropt. Er was genoeg loopruimte. We liepen zo rustig door naar de security.
Pret of stress?
Zo, nu wij Coronna gehad hebben, zijn wij 8 weken beschermd tegen de B5. De nieuwe is een ander verhaal. Maar geen stress die verwachten ze in het najaar. Dus eigenlijk wel lekker dat wij hem vlak voor onze vakantie gehad hebben. Toch nog iets positief kunnen vinden. 😉
Riem af, sieraden om. Jas uit. Paspoort, camera, telefoon, paspoort in tas. Wandel of hoge schoenen uit.
Wat een mazzel ik had gijmpen aan. Wel moest mijn riem af. Geen punt.
Met je voeten op de gele afdrukvoeten. Handen omhoog.
Dan daarna even de check. Mijn voorzak die op mijn broek genaaid was, werd ook gecheckt. Dit kende het apparaat niet. De zijzak kent hij wel. Prima geen punt.
Maar de tijdsduur klopt. Vanaf het punt 30 a 35 minuten wachttijd.
Top geregeld. Goed geleid.
Zullen we even winkelen.
En een bakje koffie nemen.
Daarna doorgelopen naar de gate D73.
Ons vliegtuig is inmiddels al geparkeerd. Nog ongeveer een halfuur tijdens dit schrijven. En dan mogen we boarden. De tas die ik meegenomen heb is toch wel oud. Zit niet meer lekker.
Komt goed. Gelukkig heb ik mijn kleinere ook meegenomen. Ah, die donsen jas kon ik helemaal opvouwen. Dat had beter geweest om mee nemen. Ik zag welke jas Marieke mee had. En kwam tot die conclusie. Komt goed. Mijn lege waterfles kan nu ook weer lekker gevuld.
Valeriaan in en dan gaan.
Stress of pret?
We moesten wachten. Wij mochten als laatste naar binnen. De mevrouw die in het midden zat, vond het geen probleem. Haar man zat achterin. Zo raar, terwijl hij prioriteit had. Wij hadden dit probleem ook voor vanochtend, gisteravond. En toen was er nog maar 1 ingecheckt.
De twee mannen die de koffer ruimte in orde hadden gemaakt, vlogen eerste klas terug. Toen IJsland hoorde dat er problemen waren met de bagage op Schiphol. Besloot dit land eigen personeel in te zetten op hun vluchten. Geweldig toch.
Of het personeel het ook zo leuk vind weet ik niet. Maar luxe vliegen is er bij inbegrepen.
En wij hadden plek. Een riante plek. Extra beenruimte. Top! Het duurde lang voor het vliegtuig ging opstijgen. De motor hoorde je duidelijk. Dat was een naar geluid. Angsthaas Jo was blij dat Mariek naast haar zat. Geruststellend pakte ik haar hand. De huizen werden kleiner. De mensen, de spotters langs de weg ook. En dat waren er veel. Onze vlucht is gecheckt. Hahaha. En heb daarna lange tijd muziek geluisterd. Is eT leuker dan een draaiende motor. En even samen deel 1 van Virgin River gelezen. Hahaha, zo leuk als de serie. Maar met meer grapjes erin verwerkt.
We vlogen richting IJsland echt alleen maar in de wolken. Je hebt dan geen idee hoe hoog je vliegt, als je daalt. Er vormt niks kleins voor je neus. En de druk op mijn oren was hoog. Zo hoog dat het pijn deed. Ik deed mijn vingers maar even in mijn oren. Dat hielp. Dopjes had ik niet.
Het duurde even voordat mijn oren weer zonder druk functioneerde.
We mochten er als laatste instappen, weten jullie nog? Wat is dan het voordeel. Je mag er als eerste uit. Dat voordeel hadden wij. We zaten namelijk vlak bij de uitgang. De trap zagen we onze richting opkomen gedrukt tegen het raam. Klop klop en de deur ging open. Op naar de bus. Waar ook mensen inzaten, die overstapten naar het vliegtuig voor Amerika. Zij zagen er zomers uit. Lekker fris voor IJsland. Regen en bewolkt.
Twee echte IJslanders stapten ook in. Mannen met een baard als een Viking. Verder breed van boven. Dun van onder. Volgen mij werkten ze bij de brandweer. Dat stond op hun t shirt. Met een IJslandse vlag. Dat zegt niks natuurlijk. Maar IJslands waren ze wel. Dat hoorden wij.
Dun van onder, bedoel ik. Geen kont. Het is ook overal hetzelfde.
In IJsland hadden we zo onze bagage. De koffer van Mariek zagen we niet. We keken naar kleuren. Al de bagage van Amsterdam lag al op de band. Oh…. Daar is hij. Hij lag op zijn kop. Naar de kleur grijs keken we niet.
Toen een voucher omgewisseld voor een ticket. Wij kregen de groene. De fly bus stond al klaar. Deze bracht ons naar Reykjavik. Naar het BSI station. Het centrale punt voor alle bussen. Hier reden we verder met de drop of bus. De groene. En zo waren we bij ons hotel gekomen. De walvis Safari, privé, zou net aan gelukt zijn. Maar het is regenachtig. Dus dan zie je geen walvissen.
In het hotel ingecheckt. Toen de hopp gepakt, een elektrische step. Naar de busstop gereden. Bus stop 10. 5 min. Van ons hotel af voor morgen. Ontbijt ook geregeld. En dan is het nu tijd om te winkelen. De stad te bekijken. En een hapje te gaan eten. De favorite wol winkel was er nog. Toevallig lag daar een mooie trui. In de uitverkoop! Dus voor wie is die.
Ook een mooi symbool gekocht om op te hangen.
En wat heb ik gegeten! Tuurlijk een IJslandse hamburger. Deze smaakte voortreffelijk in ons favorite restaurant brasa. Mariek nam de overheerlijk salade. Deze neem ik de volgende keer.
Ook nog voor Mariek haar collega chocodrop gehaald. Het favoriete IJslandse snoepje. Yoghurt voor straks. Top.
Wauw. Nederlandse tijd 10:00 uur. Spullen gepakt voor morgen. Schrijven,douchen. We vallen om. Dus lekker slapen.
Dromen over ….

Geschreven door Starreizen