Wat is de lucht mooi boven de zee. Dat wordt een prachtige dag. Slaap wandelend loop ik naar de douche. Deur is dicht. Ik loop te ver door. Ik stop ik kan niet door, want zie mij zelf in de spiegel. Hahaha, dat is even schrikken op deze ochtend. Schrikken in de vorm van wat gebeurt er?
Deze deur moet ik hebben.
Na ontbijt richting de haven. Natuurlijk op de hopp. Wat een geweldig vervoermiddel.
Op de boulevard, langs de Harpa bij de haven aangekomen. Naar Katla gelopen. (Katla spreek je uit beetje Arabisch uit met nadruk op de laatste a, zoals allah)
Nog geen 100 meter verder. Papier getekend voor als er iets gebeurd. En het gele pak aan. Het fijne is als een bedrijf net start. Dat de pakken nog “ nieuw” zijn. Zonder vervelende geurtjes.
We liepen naar de Zodiac. Ik liep vrij vooraan. Zodoende kon ik vooraan zitten. Eigenlijk voelt het alsof je op een paard zit. Ik heb nog nooit paard gereden. Nou ja 1 keer. Dat was geen goede ervaring. Zij deden niet wat ik vroeg. Ze dachten alleen moet ik nou weer rijden. Ik ben klaar! Ik verzet geen poot.
Zeker als de boot hard gaat. Dan voelt het alsof je paard rijdt in galop. Ze stelden zich voor. Mooie IJslandse namen. Vader en zoon leidde het bedrijf. Vader is gek van walvissen. En heeft van zijn hobby zijn beroep gemaakt.
In de haven wordt er langzaam gereden. En daarna ga je lekker hard. Je zweeft over het water. Het is echt te gek. Wind door de krullen. De vrijheid die je dan voelt, is geweldig. Eerst gingen we naar de puffins.
De puffin oftewel de papegaaiduiker houdt van koud water. Het is een echte watervogel. Als ze vliegen gaan hun vleugels 400 keer per minuut. Ze zoeken een partner. Daar blijven ze hun hele leven bij. Het vrouwtje landt als eerst op een eiland. Dan maakt ze het hol in orde. Dit doet ze met haar snavel en voeten. Ze heeft twee hollen. Een badkamer en en slaapkamer. Even gemakkelijk gezegd. De man komt als alles gereed is. Ze zorgen samen voor de jonge. Ze leggen per jaar maar 1 ei. Stel de man is vermist. Dan zoekt ze een jongere partner. Maar komt de oude partner weer terug. Dan wordt de jongere eruit gezet. In de zomer zijn ze samen. In de winter leven ze apart. Ze gaan dan naar de Atlantische oceaan. Als ze elkaar weer tegenkomen in april op hetzelfde eiland begroeten ze elkaar door de snavels om elkaar heen te draaien. De jongen verzorgen ze samen. Na 3 tot 6 weken vertrekken pa en ma. Het jong krijgt honger en vliegt uit om vis te vangen. Als het winter is gaat hij naar de Atlantische Oceaan. Hij komt dan voor 5 of 6 jaar niet meer terug naar het eiland. Pas als hij of zij volwassen is en sexueel rijp is. Dan zoeken ze een partner. En begint de cirkel weer opnieuw. Zo kan een kolonie zich uitbreiden. Er zijn zo’n 60.000 puffins op IJsland in de zomer. Ze worden 25 jaar maar ze kunnen ook ouder worden.
Ze hebben een dikke buik. Hun botten zijn niet hol. Daardoor kunnen ze zich goed in het water voortbewegen. Ze houden van vis, kreeft en wormen. Ze kunnen in hun bek 85 vissen stoppen. Ze hebben er ook weleens 103 geteld.
Als de makreel in de wateren leeft. Vertrekt de puffin. Omdat er dan geen voedsel voor hun is of overblijft. Makreel eet hetzelfde soort vis als de puffin. In IJsland zijn gelukkig geen makrelen. Daar zijn de IJslanders heel blij mee. Ze zijn gek op deze beesten. Ik ook trouwens. De walvis eet de vogel nauwelijks. Hij vindt ze te taai. In de middag kon ik ze goed bekijken. Als ze opvliegen bewegen ze eerst hun vleugels. Dan zie je hun pootjes over het water. Tik tik tik En dan trekken ze die in en stijgen op. Net als een vliegtuig. Alleen komen ze niet zo hoog, omdat ze zwaar zijn. Ze kunnen ongeveer 60 meter hoog vliegen. Hun snavel is prachtig oranje met verschillende gekleurde strepen. De snavel heeft in de winter een andere kleur. Hun buik is grijs. Ze maken geen geluid. Ja, het op en neer gaan van hun vleugels hoor je goed. Prachtig geluid is dat. Op het land spreiden ze hun vleugels, ze strekken ze uit. Dat doen ze voor het oefenen om op te stijgen en zodat ze het vliegen niet verleren, omdat het zwemvogels en duikers zijn. Ze leven voornamelijk op zee. Dit is de informatie over de puffin die we in de ochtend en middag zagen.
In de ochtend gingen we na de puffins weer verder. Hey guys we gaan nu de walvissen zoeken. We laten de puffins met rust. Want ze worden onrustig van ons bezoek tijdens hun bezigheden en het verzorgen van hun jongen.
En daar gingen we weer. Wat is het toch fijn om op het water te zijn. Ik genoot van de tocht. Ineens vaarden we rustiger. Er was een bultrug walvis in de buurt. We zagen de ademhaling; het omhoog spuiten van het water, vanuit het ademhalingsgat. We kwamen dichter bij. Zo mooi om te zien. 12:00. Nou is hij op 15:00 uur. Je hebt de tijd om te kijken hoor. Je tuurt, je adrenaline stroomt. Ja, daar. Wat is hij groot. Let op let op zijn staart komt boven het water. Adembenemend mooi. Als hij zijn staart boven water heeft gaat hij duiken. Hij blijft dan lange tijd onder water. Deze bultrug walvis zagen ze gisteren ook. Ze herkennen de walvis aan hun staart. Dat is hun vingerafdruk en daardoor goed herkenbaar. Deze bultrug blijft niet lang onder. Zodoende konden we wachten, en zagen wij hem snel weer. Toen zagen we boten. Door de radio geven ze de ligging van de walvissen door. We vaarden er heen. En daar konden we weer genieten van een bultrug. Deze bultrug zwom op een gegeven moment voor de boot. Nog geen 2 meter van je vandaag. Moest ik toch even slikken hoor.
Maar er gebeurt niks. Het zijn hele vriendelijke dieren. En ze weten wanneer er een boot in de buurt is.
( dan doen ze anders nooit hoor, ken je die)
18 meter en dat ligt dan op korte afstand van jou boot, adrenaline stroomt.
Zo gaaf! Zo mooi, zo onbeschrijfelijk!
De mannetjes walvis versierd de vrouw dmv van sprongen te maken in het water. Ze proberen dan indruk te maken. Het kan ook zijn, omdat ze dan spelen in het water. Nou, ja beide manieren is een vorm van spelen. Hij kan ook met zijn staart zwaaien als teken Ik vind jou interessant. Maar ook dat kan communicatie zijn met andere walvissen. In het teken dat er gevaar dreigt. Dan zwaait en slaat hij met zijn staart op het water.
Gisteren zagen ze wel 8 bultruggen op zee.
We vaarden verder de zee op. In een ander gebied. Richting het stadje Auckland. Hier werden ook walvissen gespot. We zagen niks. Opeens gingen we terug, want er waren witsnuitdolfijnen. Deze zijn wel 2,5 tot 3 meter lang. Daar gingen we. Wow! Yes! Wohwoh! 15 knopen hard. Het lijkt nog veel sneller varen, door de golfen. Ik vloog zo wat uit mijn stoel. Goed knijpen met die benen. Galoppeer op het paard!
Dat was leuk. En daar waren ze. Een groep van 15 tot 20 bij elkaar. Springen, spelend door het water. Wauw. Ja, kijk daar. Ja ohhh daar. Ooh wauw.
Genieten. Voor de boot! Kijk. Het glas vult zich spontaan. Ik bedoel ik voel mij hoe langer hoe meer voldaan! Het houdt niet op. En toen kwam de tijd dat we terug moesten. Oké, helaas moeten we de dolfijnen laten gaan. We moeten terug. Ook aan alle leuke dingen komt een eind. Volle speed vooruit.
Nog een toetje voor we de haven ingingen. Weer volle snelheid. En even sla Ommen. Net als skiën. Maar dan met de boot. En langere bochten. Net een attractie van een pretpark of een kermis. Maar dan veel malen leuker! Even een reclame praatje bij de Harpa. Dit gebouw is in 2007 gebouwd. Toen was het geld op. IJsland zat financieel aan de grond. Toen heeft iemand anders het afgemaakt. In 2011 was hij af. Je kunt naar binnen voor concerten en opera. Ook is er een restaurant. De architectuur is prachtig. De buiten kant stelt de schubben van een vis voor. Wij( Ik ) moest lachen. En zeg tegen de gids. Ik denk niet dat je het grappig vindt. En het is niet beledigingd bedoeld. Maar ik dacht dat het een raster van honing was voor de bijen. Hahaha, dat andere klinkt natuurlijk veel logischer. Ijsland, zee en vis. Heel veel vis. Daar leefden ze vroeger van.
Hij pakte het goed op. En zei, bij de volgende keer dat ik hier ben, zal ik vertellen dat er ook mensen zijn die denken dat het een raster is voor ….etc.
Pakken uit. Er zijn veel Amerikanen. We kwamen met hun aan de praat. En vroegen of ze de foto’s wilden. Die ik gad gemaakt. Dat wilden ze wel. Even e-mail uitgewisseld.
Zo even koffie gedronken. Yoghurt genomen. En een heerlijke wortel taart genomen. En toen op naar de volgende Zodiac. Ons tweede avontuur op het water vandaag. Nu iets rustiger. Het rode warme pak ging aan. Puffins spotten op twee eilanden. Het lukt ons om vooraan te zitten.
We hebben inspirerend gekeken naar deze vogels. En de informatie opgeslagen. Waar kijken we dan naar. Naar het harde werken van deze leuke schattige beesten. Hoe stijgen ze op. Hoeveel vis heeft die in zijn bek. Wat doet die bij zijn hol. Hoe gaan ze met de meeuwen om. Hoe stijgen ze op. Hoe duiken ze. Wanneer vliegen ze op uit het water.
Dit kijken naar het reële leven van de puffin is zo rustgevend. We kunnen hier uren naar kijken.
Maar ook komt hier weer een eind aan. Veel te snel. Maar ook hier kregen we een toetje voor we de haven ingingen. Woh, woh. Even de het terug komende juichen van vandaag. En we stopten even bij de Harpa. Ik denk dat het niet zo goed gaat bij de Harpa.
Hij vertelde het zelfde, maar was niet zo enthousiast. Net als je bij de kapper zit. En ze moeten hun standaard praatje houden om producten te verkopen oké, daar gaan we weer. Ik wil niet iedereen over 1 kam scheren hoor. Deze gids was wel leuk, maar hij viel in. De andere gids die deze tour doet deed onderzoek over de puffin. Je merkte dat hij meer voor het stoere werk is walvissen spotten. Dan de “ domme” puffin Safari. Lang niet zo spectaculair natuurlijk.
Batterij alweer bijna leeg. De hopp bijna nergens te vinden. Ja, of half leeg of niet willen rollen. En toen begon het ook nog te regenen. Logisch het is IJsland. In de stad rondgehangen als senioren. Hiervoor nog even in de Harpa geweest. Het restaurant was niet open. Vele panden stonden leeg. Wel de architectuur gefotografeerd. Maar er jammer genoeg snel weer uitgegaan.
Hopp gevonden. Heuvels op moeten ze echt trekken. Dan praat ik maar tegen ze. Kom, op je kunt het. Je gaat het halen. We hadden er later op de dag 1 met geluid. Irritant.
Nat, maar het weer werd beter op naar de zee. Voor onze laatste en rustigste activiteit. Zeevissen.
We konden gele regenjacks krijgen. Mooi die kans pakten wij, al is het alleen maar om warm te blijven.
Met de boot het water op. Dolfijnen gespot. Ook walvissen gezien in de verte. Er waren ook Duitsers, die gek waren van vissen. Niet te stoppen ik heb 5 kinderen. En elke avond willen we vis eten. Dus we gaan gewoon door. Ik neem de gevangen vis graag mee. Ook toen er werd gezegd dat we genoeg vis hadden.
Aan de hengel zatten twee haken. Net rode pepers. Dit lijken voor de vis net visjes. Zodoende hoefde er geen aas aan. Er zat aan het eind een kogel. We moesten opletten dat we hem langzaam in het water lieten glijden. Voor hij tegen de ramen knalde. Let op van der Starretjes. Koppie erbij. Voor je het weet gebeurt dat bij ons. Dat probleem wil ik liever voorkomen. Eenmaal in het water kun je het draaiwiel laten rollen. Met de duim leidt je de draad. Laten gaan. Tot het de bodem bereikt. En diep was het hier. Dat je denkt zijn we er nou nog niet. En dan genieten van de omgeving. De horizon. De meeuwen die wachten op de vis. Vooral de lever en het hart. Als ik mij er niet voor hoef in te spannen, dan pak ik die kans. Makkelijk toch. Zo dachten deze meeuwen ook.
Vechten om het beste stukje. Ze werden flink getrakteerd. De kleine dode vissen, werden gretig gegeten. Ze genoten van de organen die in het water werden gegooid. Het werd als toetje als een gek naar binnen gewerkt. Het vissen was erg leuk.
Als de draad niet meer strak was zat je op de bodem. Dit was bij Marieke zo. Je zit op de bodem. Oké, de man hielp Marieke om niet de bodem mee naar boven te nemen. Hahah;-). Ze kon weer vissen. Daarna had ze beet. Een kleintje. Niet groot genoeg voor de barbecue. Hup, terug de zee in. De vis was gedesoriënteerd. Ja, jammer. Lekker hapje denken de meeuwen. En hij was gekild en lekker opgegeten. Vechtend om de prooi.
Marieke ging weer verder vissen. Ze had weer beet. Ze kreeg hem weer niet omhoog. Ook al gebruikte ze al haar kracht. Zit ze nu weer op de bodem. Nee, zegt de kapitein. Ze heeft een hele grote vis ( kabeljauw) Nou echt hoor een joekel. Haar vangst moest gefotografeerd worden. Haar hand moest in de kieuwen. Bij de longen. Die waren mooi rood. Hij was zwaar. Toen haalde ze haar hand er uit. Maar ze sneed zich aan de botten van de vis. Is allemaal goed gekomen hoor. En ik ving bij toeval een kleine vis. Ik voelde hem niet eens aan mijn hengel. Die mocht blijven leven. Ik vond het geweldig. Mijn glas is vandaag overgoten. Ik heb mijn lol gehad.
Ook nog gekeken hoe de vis gefileerd werd. Mooi.
Ik weet niet of de smaak van de vis beïnvloed is. De vis sparteld, ze lieten hem niet vanzelf dood gaan. Nee, hij werd bij de nek gesneden. En daarna werd de nek gebroken. Het is niet een happie vis. Beïnvloed dat niet de smaak?
Terug varend werd alles schoon gemaakt en wij konden de vis opeten. Wat best lekker was. Maar het was niet de beste kok. Ook deze man is in IJsland komen wonen. Hij kwam uit Amerika. En omdat hij gek van walvissen was. Is hij hier gebleven.
Terug naar het hotel via de oude haven. Later een hopp gepakt. Morgen vroeg op. Alles gereed gemaakt. En nagenieten van deze dag. Ik zat nog vol adrenaline.

Geschreven door Starreizen