Na een dagje rust en een mooie rit zijn we eindelijk in Portugal aangekomen. Van zodra je de grens overrijd merk je het verschil van land. De weg is een stuk minder comfortabel om rijden, de bewoning is meer verspreid langs de baan (in Spanje zie je meer centraal wonen en weidser landschap).
We klimmen rustig steeds hoger, maar alles verloopt vlot. Einddoel is Castelo de Vide. Een wit stadje op een steile helling met daarbovenop een middeleeuws kasteel. Als overnachting hebben we gekozen voor een natuurcamping, Quinta do Pomarinho. Prachtige locatie midden een olijfboomgaard. Alles wat we nodig hebben is aanwezig, vooral de stilte, de rust, onderbroken door het vogelgezang. Het is warm, zeteltje onder een boom in de schaduw, een frisse huisgemaakte limoncello, wat kan je nog meer wensen.
Eerste nacht in Portugal met een mooie zonsondergang.
De volgende morgen, zaterdag 30/3, gaan we te voet naar het stadje. Een prachtige wandeling over de berg. Steile klim, middeleeuwse weg, overweldigende natuur. De geur van de gele en witte brem, gemengd met lavendel en honderden andere bloemengeuren maken ons euforisch. (dat is een beetje overdreven, maar je kan wel begrijpen wat ik bedoel). Dat maakt de wandeling zeer aangenaam. Na een goed uur komen we in Castelo de Vide aan. Terug een steile klim, ook via trappen, komen we op het hoofdplein van het stadje. We wandelen door de kleine straatjes, een prachtig Joods kwartier aan de voet van het kasteel.
De terugweg gaat een stuk vlotter, bijna steeds bergaf. Voldaan komen we terug op de camping en genieten nog even van de avondzon. Morgen zou het regenen, de eerste druppels op onze reis (buiten de sneeuw gerekend).
Zondagmorgen, bewolkt, een stuk frisser. We laten ons niet kennen en springen op de fiets. Terug naar Castelo de Vide. Onderweg verfrissende regenbui, toch een beetje koud, natte broek. Schuilen in een bushokje, grote Portugese hond (aan de ketting) die ons liever weg heeft, regen wordt motregen en we vertrekken terug. Beetje nat komen we boven en beslissen eerst iets te gaan eten in typisch Portugees restaurant. Inktvis en octopus met frietjes en glaasje witte wijn. Als dessert een lekker zoet stukje taart.
Ondertussen is de zon terug van de partij en stappen we gezwind naar het kasteel, nog een steil stukje hoger. Toch wel vreemd dat je zo een monument kan bezoeken zonder bewaking. Gevaarlijke trappen, diepe kuilen zonder balustrades. Voor mij was dat iets te hoog, Christine heeft dan maar alleen de hoogste foto’s genomen.
Terug rijden met de fiets was bijna niet fietsen, een half uurtje ons laten bollen, de helling af.
Morgen gaan we terug een stapje verder in Portugal, een rit van een 120 km: Tomar

Geschreven door Ignace.op.pad