DAG 66 # 63 km Cyclotoeristen 0 Veel Caminofietsers
De eerste 12 km van deze wat saaie etappe liep gelijk op met de Camino. Het was vanochtend fris. Een dun jasje was dit keer net voldoende. In die 12 km heb ik meer dan 100 pelgrims gezien. De meeste op sportschoenen of lage wandelschoenen en Teva's en zelfs teenslippers. Na 6 km was ik de gravel van de Camino zat en ben teruggekeerd op de N120. Een overbodige weg na de aanleg van de snelweg en dus extreem rustig en ook nog vlak en recht. Als traktatie 2 ooievaars.
Ook wil ik nog iets melden over een type Caminofietser dat ik veel tegenkom. Het gaat over 2 of 3 mannelijke fietsers bij elkaar, die erg doelloos lijken. Ze zwabberen veel, stoppen om de haverklap, gaan naast elkaar rijden of op de andere weghelft. Het lijkt alsof ze de weg kwijt zijn.
In Quintanilla la Cueza de Romeinse villa niet gezien, omdat het maandag is.
Gisteravond heb in Carrión bij het eten nog gesproken met Australische viking. Hij had inderdaad Noorse voorouders. Hij was de Camino wandelend begonnen en had in Burgos fiets gekocht. De tocht was een eitje voor hem als Iron Mantriatleet. Leuke gast.
Spanje is in rap tempo aan het verdrogen. Onvoorstelbaar dat Spanje in de Middeleeuwen dicht bebost was en dat nog in de 80-er jaren alle wegen voorzien waren van bomen. Af en toe kom ik nog zo'n weg tegen. Gelijk prachtig.
In mijn gids staat dat de verwoestijning dramatische vormen aanneemt en dat de overheid daar niet adequaat op reageert. Stuwmeren en rivieren zijn leeg in de zomer. Het noorden heeft het water en het zuiden verspilt het.
Op een pleisterplaats nog leuk gesproken met Spaans fietsend gezin met dochter van 7 en zoon van 10. Vorig jaar waren ze van Roncesvalles naar Burgos gefietst. Dit jaar deel 2 van Burgos naar Santiago. Hij was al een keer van Girona naar NL gefietst. NL als fietsparadijs. Ze namen hun petje voor me af vanwege mijn lange tocht. En dat alles in het Spaans.
Ook dit keer weer snel accommodatie gevonden. Via het toeristenbureau en tegenover het toeristenbureau. Ik heb gelijk 2 nachten in jeugdherberg! in Leon geregeld.
Omdat ik weer een korte etappe had en vroeg ben aangekomen heb ik tochtje van 5 km v.v. zonder bagage gemaakt. Naar Grajal de Campos. In de gauwigheid had ik begrepen dat het iets met de Santagral (de legendarische heilige graal van King Arthur) zou zijn. Het was een kasteel, oorspronkelijk uit 967. Alles zag er ontoegankelijk uit. Dus eerst lunchen bij de enige bar. Een corto (= minibier) met gefrituurde calamares. Toen ik wat rondliep bij de monumenten vroeg een senior of ik een stempel bliefde. Altijd en overal. Hij bleek de alcalde (burgemeester) en grote sleutelbewaarder. Hij liet me gelijk het Palacio de los Condes de Grajal zien. En de albergue in aanbouw. Sanitair en keuken waren al klaar. De pelgrims slapen straks koel en donker in oude gevangenis. De ijzeren heupgordels lagen nog in de nissen. Wel een tikkeltje luguber. Daarna liet hij een schatkist? uit de tijd van Hugo de Groot zien. Hiervoor waren ook de sleutel van de gemeentesecretaris en de thesaurier nodig. Ik vermoed dat de gemeentelijke inkomsten zich in die kist bevinden. Toen een blik in het museumpje van de wereldberoemde tenor Ignacio Encinar. Even langs het huis van de burgemeester en hier kreeg ik de sleutel van het kasteel. Na afloop moest ik de sleutel maar in de brievenbus gooien. Ik vond een getralied hek met hangslot. Dit had ik vlot open. Hierna een stoffig halletje en een aardedonkere trapopgang. Wat nu?
De mobiele telefoon met zaklampapp!!!. Ik ben keurig bovengekomen en heb uniek uitzicht gehad op kasteel. Ik denk niet dat veel buitenlanders dit gezien hebben. Ik kreeg wel morbide fantasieën. Wat als ik telefoon liet vallen of de sleutel kwijt raakte. Ik had alles wel weer afgesloten. Ik vermoed dat de burgemeester nog vandaag? zou checken of de sleutel terug was!?!?
Eenmaal terug heb ik nog kerk en klooster bezocht. In elke etappeplaats heb ik tijd en zin om nog de meest verbazingwekkende monumenten uit een rijk verleden te bekijken. In de San Tirsokerk met veel Moorse elementen heb ik gesproken met de koster/beheerder. Hij had de folder van Grajal op tafel liggen en de burgemeester bleek een vriend. De koster heeft me de graftombe uit de 13e eeuw van de bisschop nog toegelicht. In geweldige staat en mensen werden ook toen betaald om te huilen.
Spanjaarden raken je voortdurend aan. Aandoenlijk.
NB Onder het fietsen heb ik tijd om van alles te verzinnen voor de blog. Op de pleisterplaatsen schrijf ik een paar steekwoorden op. Daar brei ik dan weer een blog van. Ik geniet ook enorm van het schrijven. En de reacties.
Ultreia et suseia.
Geschreven door Giacoba