DAG 11 # 72 km Cyclotoeristen 0

Het onthaasten begint wat zijn beslag te krijgen. Vanochtend was ik al voor 9.00 uur in de kerk van St. Jacques (Jakob). Zeer sfeervol met prachtige Franstalige middeleeuwse muziek (niet live helaas). Hierna was om 9.00 uur de enorme kathedraal met 5 torens open. Dit Unesco Werelderfgoed wordt grondig gerestaureerd. Ook vanwege de schade van een windhoos in 1999. Zo kreeg ik slechts een vermoeden van de pracht van deze kathedraal. Even kopje koffie met Doornikse speculaas bij de bakker. Daarna heb ik weer een toren beklommen. De beffroi = belfort van Tournai. Ook al Unesco. De belfort was oorspronkelijk een verrijdbare aanvalstoren die voor het eerst is ingezet in 1099 bij de 'bevrijding' van Jeruzalem. Later stond de toren voor burgerlijke vrijheid.

Eerst uitgebreid rondkijken en dan pas op pad is voor mij nieuw. Normaal ben ik zo gretig om te vertrekken dat ik ontbijten alleen maar lastig vind. Terug naar de jeugdherberg om fiets en bagage op te halen. Voor elven was ik Tournai uit. Het was weer bewolkt en het was veel vlakker dan gisteren en de noordoosterwind blies mij voort. Zeer ongebruikelijk, want de heersende richting is zuidwest. Het kwam goed uit, want ik heb nog geen klimbenen en ik voelde de tocht van gisteren nog. Na ca. 12 km passeerde ik de Franse grens. De grens die met het Verdrag van Utrecht bepaald is in 1753. Leuk monumentje op de plek.

Ik heb mijn twijfels over België zong Het Goede Doel. Ik vond dit deel van België verkeersdruk en rommelig. De Vlamingen waren onderweg erg ingetogen of negatiever, gereserveerd. Ook de fietsende Engelsman zei dat ze wegkeken. Verder waren ze in de omgang heel vriendelijk. En België heeft prachtige steden en is heerlijk Bourgondisch. Als fietser ben ik blij dat ik Frankrijk bereikt heb. Navigeren is een stuk eenvoudiger met wegnummers en behoorlijke bewegwijzering. Het is hier ook beslist welvarender dan in het gefietste deel van Wallonië. En het is weer Bonjour!

Na de middag moest ik in Erre afslaan. Verderop in het dorp zag ik een bar die heel goed open zou kunnen zijn.Dus even verder gereden. Op een keurig dorpspleintje stond de rijdende friteskraam van Annie et Max. Ik moest lang wachten voor ik aan de beurt was. Een tamelijk gezette man had volgens mij een bestelling voor de hele week gedaan. Het zou mij ook niet verbazen als het zijn eenzame lunch was. Het kleine patatje dat ik half op kon, kostte € 1,50.

Na zo'n 50 km kwam ik in Wasnes-du-Bac aan. Hier aan het kanaal is de kruising met De Groene Valleiroute. In 2009 hebben we vanuit huis de kust gevolgd naar Boulogne-sur-Mer. De Groene Valleiroute bracht ons in Koblenz. In 2009 hebben we bij Wasnes-au-Bac het punt waar de Jakobsroute kruist bij het kanaal op de foto gezet. Al met het idee dat ik er 5 jaar later over heen zou fietsen. Bijzonder gevoel.
In Cambrai bij de Office du Tourisme gezellig informatie en stempel gehaald. Ik sta nu op een camping die me niet erg kan bekoren. Geen idee waar die 3 sterren vandaan komen. Geen onderkomen, geen wifi. Bijzonder, mijn eerste wifiloze dag , want ik kon even niks, ook niet roamen. Nu wel weer, nu ik de provider heb ingesteld. Grens over. Veel Engelsen op deze camping. Leuk gepraat met Limburgse fietser, die al meerdere keren naar Santiago is gefietst en nu een klein pelgrimsrondje tot Nevers heeft gefietst. Hij is een soort beroepspelgrim. Hij hospitaliseert in Spanje in de zomer. Dat wil zeggen dat hij samen met zijn vrouw een refugio beheert gedurende 2 weken per jaar. Het pelgrimsgebeuren is een hele cultuur. Ik kom er steeds meer achter.

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba