Wonder

Nederland, Groningen

"Het gebeurt op elke reis of liever, het gebeurt mij op elke langere reis. De tijd die ik van huis weg ben, stagneert, stolt, wordt een soort massief, raar ding dat zich achter me sluit. Dan ben ik weg, ik ben aan iets anders onderhorig geworden, aan het reizen, aan het ijle element van nergens bij horen, aan het verzamelen van het andere."
Aldus Cees Nooteboom in De omweg naar Santiago.

Om te beginnen wat statistieken en data.
Kilometers: 5707 km
Kilometers Haarlem-Santiago 2713 km
Weg geweest: 109 dagen
Fietsbroek aangehad: 83 dagen
Gefietst: op mijn 14 jaar oude Koga Traveller. Nu 34.500 km. Mijn onvolprezen fietsenmaker is Nico Bronsema (Stuurwold)
Gekampeerd: 33 nachten

Het was een wonder dat ik de route af kon maken zonder calamiteiten. Mijn ouders zijn allebei 87 jaar. Ook was het een wonder dat ik vrijwel onafgebroken prachtig weer heb gehad. In totaal ben ik 3 keer totaal verregend in niet meer dan 10 uur regentijd. Verder heel af en toe een bui. Mijn regenjas bleek pas in Spanje lek. In Zuid-Engeland heb ik meteen een nieuwe gekocht. Ik heb hem nog niet kunnen uittesten. Ook een groot wonder was het dat ik geen fietspech heb gehad, behalve wat kleine schakelproblemen. Mijn trapas loopt nu wel op zijn laatste benen. Ik ben niet gevallen. De fiets slechts 1 keer in de trein. Ik heb niet eens blauwe plekken opgelopen. Ik vond het ook een wonder dat ik van geen insect last gehad heb. Zelfs geen bedwantsen.
Inmiddels weet ik dat Nel hier met het branden van een Novenenkaars een grote bijdrage aan heeft geleverd. Ik vind het hartverwarmend.

Mijn reis stond in het teken van verwondering en bewondering. Verwondering om in mijn ogen uitwassen van het geloof en bewondering voor de menselijk vaardigheid om al eeuwenlang wonderen van vernuft en kunst tot stand te brengen. Zoals altijd heb ik me verwonderd over menselijk gedrag en ik heb mensen die ik tegen kwam bewonderd. Vooral Jo, die een half jaar na de dood van zijn vrouw, de route naar Fisterra op en neer gefietst is. Hij heeft 3 fietsen en 2 tenten gebruikt.
Kortom, mijn tocht heeft alles opgeleverd wat ik er van gehoopt en verwacht had en nog veel meer.

Nieuwe inzichten? Nog niet echt. Wel een bevestiging van wat ik al wist.
@ Ik kan me goed redden. Ook alleen.
@ Overal zijn leuke mensen en overal zijn hulpvaardige mensen. Nationaliteit speelt daarbij geen enkele rol.
@ Het maken van contact gaat me goed af. Dat is toch wel heel wat voor een oorspronkelijk verlegen persoon.

Ik ben zeker nog meer Europeaan geworden. Dat kan ook bijna niet anders met zo'n reis langs vele hoogtepunten van de Europese cultuur. Ook zie je dat beïnvloeding van culturen altijd en overal aanwezig is. Op basis van .... reizen. En dat was vaak hetzelfde als pelgrimeren vroeger.
Tijdens mijn tocht had ik het idee dat er minder ruimte was voor negativiteit. Dat was ook niet zo moeilijk met al die positieve ervaringen. Of dat blijvend is?

Mijn grote drijfveer is, en dat heb ik al geschreven in de proloog, nieuwsgierigheid, maar ook in de zin van leergierigheid. Een eigenschap die ik deel met mijn vader. Bijna 88 jaar is hij nog steeds leergierig.
Mijn reislust is ook sterk aangewakkerd door boeken die ik al jong gelezen heb. Ik herinner me Simone de Beauvoir die alleen door heel Frankrijk trekt over Grandes Randonnées. En Gerard, toen nog, Van het Reve, die in zijn jonge jaren door Spanje reisde. En natuurlijk Cees Nooteboom met zijn schitterende boek De omweg naar Santiago.

Verder was mijn drijfveer zeker cultuur-historisch geīnspireerd. Ik ben zeer aan mijn trekken gekomen. Uiteindelijk was de reis natuurlijk vooral het leven vieren. Dat was het op mijn 50e natuurlijk ook met de trip naar Hawaiī. En de dood proberen een stapje voor te blijven? Net zoiets als de 2e leg?
Dat is natuurlijk ook de grootst mogelijke onzin. In 2002 liep ik met Judy de Slachtemarathon in Friesland. Na een kilometer of 7 stapte een loper geblesseerd uit. Veel later hoorden wij dat het onheil van deze man veroorzaakt werd door botkanker.

Over de volgende leeftijdsuitdaging heb ik nagedacht. Niet bij 65 jaar. Dan stop ik wel met werken, maar dat had ik al voor vertrek bedacht. Een uitdaging met 70 jaar! Na de Pyreneeënpas heb ik besloten nog een nieuwe vakantiefiets te kopen. Die moet het dan nog doen of eentje met trapondersteuning. Dan wil ik Emo's reis fietsen. Emo de monnik uit Wittewierum, die begin 1200 naar Rome liep om zijn recht te halen. Vanaf mijn 65e kan ik dan werken aan de route, want die is er nog niet. Een enorme uitdaging. Ik hoop wel dat iemand me voor is.

Een mooie bijkomstigheid van vertrek is afscheid nemen. Ik heb daar erg van genoten. Het was een soort tournee: Groningen, Stadspark, Almere, Haarlem en Mechelen.
Het alleen fietsen is heel goed bevallen. Hetzelfde geldt voor Harry tijdens zijn traject Harwich-Plymouth. Met zijn tweeën fietsen is ook fantastisch. We doen dat al 30 jaar.
Ik zal niet snel weer maanden alleen op pad gaan, maar misschien wel weken en een week per jaar is zeker de bedoeling. Volgend jaar graag met zijn tweeën in Spanje. Inmiddels heb ik de Zilverroute (Sevilla-Santiago) besteld. Goed voor veel voorpret. En we zoeken begin november Karel de Grote op in Aken.

Nog even naar de doelstellingen in mijn proloog van 26 mei. Onderweg heb ik al vastgesteld dat de weg het doel laten zijn, volledig gelukt is. Dat was niet moeilijk, omdat ik heel veel tijd had. En daar ben ik heel blij om. Dat was een enorm voordeel. De terugweg vanaf Engeland was veel meer doelgericht. Veel meer fietsen.

Verder heb ik niet heel veel losgelaten, zoals de bedoeling was. Ik blijf erg graag in control en vond het toch prettig als ik wel van te voren accommodatie had geregeld. Spirituele bewegingen heb ik niet kunnen bespeuren. Mezelf gevonden? Geen idee. Of al veel eerder of nooit, denk ik.
Of het een rite de passage, een overgangstocht naar een nieuwe fase was, moet nog blijken. Voor de reis had ik al bedacht dat ik op mijn 61e maar eens moet stoppen met de anticonceptie!pil. Vermoedelijk ben ik niet veel verder gekomen in het ritueel. Ouder worden is voor mij nog steeds vooral veel afscheid en verlies. Misschien komt het omdat ik de overgang heb gemist. Maar hoe doen mannen dat dan?

In tegenstelling tot wat ik in de proloog heb geschreven, heb ik het werk helemaal niet gemist. Vreemd genoeg heb ik niets of niemand echt gemist, maar ik vind het wel heel erg leuk om iedereen terug te zien.

Of Geert en Jan-Enno gelijk krijgen in hun hypothese dat ik niet meer kan wennen in de ambtelijke wereld? Ik verwacht van niet. Het zal wel even duren. In het ergste geval net zo lang als dat ik weg geweest ben. Voor mezelf wil ik het wel minder hectisch maken. Ik ga nog maar maximaal 4 keer per week sporten en zal af en toe tussen door eens een keer een halve dag snipperen=verlof opnemen. Ik lees ook korter in de krant. Een koerswijziging. Ik gun mezelf wat verwerkingstijd.

Dan nog iets over trots en prestatie. Al eerder heb ik geschreven dat ik het zo niet voel. En ook waarom niet.
Ben ik dan nergens trots op? Jawel. Ik ben trots op het kunnen communiceren in veel talen en op het feit dat ik op de route van Santiago alles heb kunnen fietsen. Ook de steile delen. Ik hoefde niet te wandelen en te duwen.

Tot slot is het ook goed dat de reis ten einde gekomen is. Het is natuurlijk ook een heel kunstmatig leven. Ik heb bijvoorbeeld 4 maanden niet gekookt. Slechts 1 boek heb ik gelezen. Geen muziek geluisterd. Het is er in de tussentijd niet mooier op geworden in de wereld. Ook dat heb ik maar summier meegekregen. Een leven met weinig prikkels. En dat mis ik nu ook het meest. Het ongecompliceerde van reizen per fiets.

Dit is definitief mijn laatste Giacobablog. Om de foto's van de bijna verloren camera bij te plaatsen ga ik iedereen afmelden. Ik kan het foto's plaatsen alleen on line doen en dan krijg je bij elke foto een melding. Een bug in het programma. Wil je alle foto's toch zien, dan kun je binnenkort gewoon via de website een blik werpen.

Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

Welkom Thuis! ik heb genoten van het over je schouder meekijken ! Tot snel

Agnes 2014-10-12 22:16:48

Dag Greet, wat een prachtig overzicht van een prachtig persoon. Precies zoals ik je ken. Nuchter en gedreven, geen illusies. Ik herken me zelf ook in tal van zaken die je noemt als je weg bent. Je bent in een andere wereld en hebt geen affiniteit meer met de wereld waar je daarvoor in zat. Zeker toen ik in Kenia was had ik dat. Nu is dat iets minder omdat ik nog deels in dezelfde wereld zit. Ik vond het steeds een bijna euforisch gevoel als het weer volbracht was en probeerde het gevoel zo lang mogelijk vast te houden! Hoop dat jou dat ook, lukt. Door jouw reis en mijn eigen ervaringen kijk ik ook vooruit en ben mijn volgende verlof aan het plannen. Succes met werken weer!

Fokke 2014-10-12 22:44:42

Wat 'n Grande Finale deze afsluitende blog ! Als we het al niet wisten dan weten we het nu: stilzitten is niks voor jou, altijd in beweging, altijd onderweg. Nieuwsgierig. Maar wel stilstaan bij alles wat je op je weg tegenkomt. Leergierig. Er zijn mensen die de halve wereld hebben afgereisd maar weinig of niks hebben gezien, geen 'nieuwe' bagage mee terug nemen en zichzelf daarmee te kort doen. Van oorsprong een verlegen persoon? Met jouw blog heb je voor jezelf een podium gecreëerd waarop je ons, jouw publiek, hebt laten meegenieten van een prachtige voorstelling. Dank je wel.

Jane van Our Home 2014-10-13 12:09:14
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.