DAG 65 # 49 km Cyclotoeristen 4

Onder een Casteliaansblauw hemeluitspansel fiets ik mijn weg over oneindig rechte wegen door een eeuwenoud landschap. De tegenwind zorgt voor een nog gestager tempo. De kleuren beperken zich tot geel en bruin. Alleen een rivier zorgt voor wat groen.

Je wordt poëtisch van dit hallucinerende landschap. Mijn korte etappes zorgen voor echte onthaasting. Van de tegenwindkracht 4 heb ik geen last. Ik kan me er nu aan overgeven. Ik vermaak me met duikvluchten van roofvogels en geniet van de ooievaars in Boadillo del Camino, die hun nest nog niet verlaten hebben. De enige opgaande elementen in dit landschap worden gevormd door elektriciteitsmasten, torens van stropakken, kerktorens en een enkele boom. Een paar delen zijn ook echt vlak en dan denk ik aan het oneindige laagland van de Johannes Kerkhovenpolder in Oost-Groningen.

De NLwielrenner, die gisteravond na negenen binnenkwam na 190 km, reed vandaag naar Leon en dan nog 2 dagen naar Santiago en dan naar zijn vriendin in La Coruňa. Hij gaat voor de sportieve prestatie. Mijn restant Rioja heb ik aan hem gegeven. In NL houd ik niet van de houtsmaak van Rioja. Hier vind ik de Crianza heerlijk.

Na een paar kilometer kwam ik vanmorgen in Castrillo Matajudiós. Gisteren schreef ik over Santiago Matamoros, St.-Jakob de Morenslachter. Hier gaat het om de Jodenslachter. Het dorp schijnt ook een fatsoenlijke naam te hebben, Cabezón. Maar dat staat niet op de borden. Dat is andere koek dan onze Jodenkoeken.
Even later stilgestaan bij de belangrijke Middeleeuwse brug over de Rio Pisuerga (Pons Fiteria). Mooie plek.

Zin in fietsen is de titel van deze blog. Geïnspireerd door Ds. Gremdaat, die hier meer dan 10 jaar geleden op vrijdagavond een soort dagsluiting mee had. Het begon met zin in en dan volgde een onnavolgbare verhandeling. Het eindigde steevast met een prettig etensmaal met spekjes. Het is ongelooflijk, maar ik heb elke dag zin in fietsen. Ik hoefde dan ook nooit in de stromende regen weg te fietsen. Eline uit Ede is ook van zin in fietsen. Voor haar was het helemaal nieuw. Ze had haar spullen 3 weken van te voren geregeld. Meteen heel weinig bagage. Zij geniet enorm van fietsen. Santiago is daarbij ondergeschikt. Met haar heb ik het ook gehad over verblijf in albergues. Ze vond het af en toe kunstmatig. Soort cultsfeertje.

Onderweg nog even gesproken met Caminowandelaars en voetbalfans uit San Sebastian. Toen ze hoorden dat ik NL was, werd er een heel hoog (voetbal)niveau aangegeven. Verder nog opgefietst met Vlaamse cyclotoerist uit Vlaanderen. Hij fietste op een veel te laag afgestelde Gazelle Medeo en was de slak van een drietal Santiagofietsers. Mensen kunnen zich in onmogelijke situaties begeven. Hij en zijn maat hadden dit 8 jaar geleden tot grote tevredenheid ook gedaan. Maar nu was er een nieuwe derde mee. Deze gedroeg zich als een profwielrenner en bepaalde het tempo. Temeer omdat hij vanaf Santiago de fietsen naar België ging vervoeren. Ook was er nog een groep aanhangers die de bezemwagen vormden en de verzorging van de fietsers op de camping voor hun rekening namen. Hieronder het complete gezin van de diva, waaronder een dochter en een zoon van resp. 25 en 27! Ik hoorde een bodemloze put van frustraties, irreële verwachtingen en niet uitgesproken irritaties. Ze staan hier op de camping en hebben nu nog 4 dagen voor Santiago, dat nog op ruim 400 km ligt. Ik zie het niet gebeuren dat ze compleet de meet zullen halen. Hoe erg het ook is, het is een mooi voorbeeld van het menselijk onvermogen. Ik heb de man sterk geadviseerd om een keer alleen te gaan. Zijn kinderen zagen dat niet zitten!

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba