DAG 52 # 78 km Cyclotoeristen 2

De titel van deze blog was eerst "Stokbreuk #2" en later "De chicaden".
Vanochtend hebben de kerkklokken mij om 7.00 uur gewekt. Vannacht merkte ik dat het doek van binnentent erg laag hing. Vanochtend bleek de boog te gespannen. De stok stak omhoog en was net als bij de eerste breuk gebroken bij de aansluiting met het volgend deel. Dit keer geen reservebuisje meer. Harry stuurt een buisje naar Pamplona. Toen ik zo goed als ingepakt stond met zeiknatte tent, vanwege condens, begon het licht te regenen.
De eerste 12 km waren heel stil en mooi van het vocht.

In het mooie dorpje Lesperons heb ik ontbeten. Het wordt hier al echt Baskisch, getuige de pelotebaan. Pelote is een soort kaatsen (echte minderheidssport) en heet in Baskenland Alai Alai.
In dit dorp vind je 3 buurten met de namen Tireveste, Tiregilet en Tireculotte. De pelgrim kon van tal van zaken beroofd worden. Ik ben het dorp uitgereden met jas, vest en broek.

Verder fietsen in het eindeloze Les Landes. Het zingen der chicaden begeleidt mijn trage pedaalslagen. Tenminste als er geen maïsvelden liggen, die alleen zwaar besproeid, tot wasdom kunnen komen.
De chicade valt niet te verwarren met de krekel. Hij is kleiner en leeft 17 jaar ondergronds. Dan komt ie boven om zich in een paar dagen voort te planten. De chicade is een van de meest inefficiënte beesten uit het dierenrijk. Informatie is van Cor (leraar biologie).
Misschien is de mens nog minder efficiënt. Droge gronden bestemmen voor maïs?

Vlak voor Dax word ik ingehaald door Tonny en Hanny uit Twente. Bijzonder lieve mensen, waarmee ik gisteren een heel genoeglijke avond heb doorgebracht in het campingrestaurant. De ontmoeting is een uitkomst en tegelijkertijd erg confronterend. Ik ben voor half 9 vertrokken en zij om 10 uur. Zij fietsen 18 km/u gemiddeld. Ik nog geen 13 km/u. Al eerder had ik willen duidelijk maken dat ik een fietsreiziger ben en geen fietser. Ik denk nu dat Claire, de stewardess, 17 km/u haalde. Tonny en Hanny zijn zestigers. Au! Zo komt de trapondersteunng toch in beeld.
Het goede nieuws is dat Tonny en Hanny hun buisje hebben afgestaan en ik weer kan kamperen.

Maar niet vandaag. Vanwege het weerbericht in de krant heb ik accommodatie geregeld in Dax. Een plaats die geen omweg waard is. In de kathedraal nog wel een naar binnen gehaald prachtig portaal gezien.
Na een kilometer of 10 kreeg ik een flinke hoosbui over me heen. In een klim. Zompenat arriveerde ik bij mijn logeeradres. Bij een alleenstaande? gebloemde coupeuse in een rijk gedecoreerd, smetteloos interieur. Mijn fiets staat in haar woonkamer. En Tonny en Hanny staan hier op de camping!

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba