Vandaag hebben we maar een afstand van 150 km te overbruggen. Daarom besloten om het dorpje Tata wandelend te bezoeken. De luiken van de winkeltjes gingen zo rond 09.30 open. De vrouwen kwamen naar het dorp om boodschappen te doen. De mannen liepen ook al een beetje te lanterfantelen door het dorp. Een relaxed en mooi opgeruimd plaatsje. In een klein winkeltje zag ik mooie berber hoofdversieringen en kleurrijke schoenen. Maar helaas ik kon de Pielhazen achterban niet bereiken dus kon niet groot inslaan. Een paar berberschoenen heb ik wel gekocht. De verkoper was een echte charmeur. Hij gaf me een parfumflesje voor de Queen van Arabia! Bakje koffie drinken en hier en daar proberen mooie , treffende plaatjes te schieten. Rond de middag gaan rijden naar de volgende bestemming de plaats Icht. De route was aardig, maar niet heel speciaal. Een bergachtig , kaal landschap. Om 16.30 kon je mee met een excursie naar de “ondergrondse Kasba” in het dorp. We zijn mee gegaan. Lopen door de rivierbedding naar het dorpje. Een gids die alleen frans sprak dat was niet zo handig. In het dorpje wonen nog 1700 mensen. In het verleden was er steeds ruzie tussen twee dorpen. De ruzie ging vnl. om water. Uit dit dorp zijn 3 familie’s geëmigreerd naar Nederland. Frankrijk was meer favoriet, natuurlijk al vanwege de taal. We lopen de Kasbah in, weer heel donker. Op de deuren zag je bij christelijke bewoners een houten kruis. Ook hier weer de typische houten sleutels en een gat in de muur waardoor de deur geopend kon worden. De gids had de sleutel van de woning van zijn opa en oma. Je kreeg een indruk hoe het leven zich hier voltrok. In de huizen was het vrij koel en dat is geen luxe als het buiten boven de 50 graden is. Het was leuk om door dit dorpje te wandelen en te zien dat er nog steeds vrouwen, jongeren, en kinderen leven. Op deze dag toch weer 15.000 stappen gezet. S’avonds was er een etentje op de camping voor de hele groep. Er was zelfs bier en wijn te krijgen. Een blikje bier kost 3,50 €maar het smaakte heerlijk. Tijdens het eten kwam de gids met een jongen uit het dorp met een zelfde berber hoofdversiering die ik gezien had naar mij toe. Het was het zilveren sieraad van zijn moeder en hij vroeg er 350€ voor. Dat is natuurlijk niet de bedoeling om dit uit te geven voor een carnavalsoutfit. Hij had nog een alternatief, maar 1 exemplaar daar heb ik ook niets aan. Hij ging weg en zou kijken wat hij kon doen. Vanavond zat er ook een Marokkaans “drumbandje” klaar om te gaan spelen, maar wij zijn naar de camper gegaan. Het was ff genoeg voor vandaag.

Geschreven door Gerrie.op.reis